Το Σάββατο το βράδυ, έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης του δημιουργού Δημήτρη Μπέκα στην ARTηρία. Έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και κατασκευές συνιστούν μία έκθεση αναδρομική που φέρει την ονομασία: «ΑΚΤΙΟ – ΜΕΤΕΩΡΑ», και την οποία έχουμε τη δυνατότητα να επισκεφθούμε έως και τις 6 Ιουλίου.
Ο καλλιτέχνης, που σημειωτέον είναι από την Πρέβεζα, ήταν εκεί, πρόθυμος να λύσει κάθε μας απορία, εξηγώντας μας τους αλληγορικούς συμβολισμούς των έργων του και μεταδίδοντάς μας τον ενθουσιασμό του.
-Μ.Β.: Ένα σύμπλεγμα τεχνών. Πώς σας προέκυψε;
-Δ.Μ.: Στην αρχή ξεκίνησα μόνο με τη ζωγραφική. Κατέληξα, όμως, να κάνω και γλυπτική και κατασκευές πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρω να αποδώσω καλύτερα αυτά που θέλω. Πιο πειστικά, πιο ολοκληρωμένα.
-Μ.Β.: Μας λέτε, δηλαδή, ότι η μία τέχνη λειτουργεί συμπληρωματικά σε σχέση με την άλλη;
-Δ.Μ.: Η ζωγραφική, η γλυπτική και οι κατασκευές φτιάχνουν μία αλυσίδα. Όλες μαζί είναι μία αλυσίδα Δεν ξεχωρίζω κάποια από την άλλη. Ναι μεν είναι διαφορετικές, αλλά και οι τρεις μαζί μπορεί να γίνουν ένα. Αν δείτε κάποιους πίνακες, για παράδειγμα αυτόν με το όνομα «21ος αιώνας», συνδέει ουσιαστικά τη ζωγραφική με την κατασκευή. Κάποτε είχα κάποιους ενδοιασμούς σε σχέση με όλο αυτό. Κι όμως το τόλμησα. Και από τη στιγμή που τολμάς κάτι, τότε μόνο νιώθεις ότι ηρεμείς. Ότι απελευθερώνεσαι.
-Μ.Β.: Γιατί δώσατε στην έκθεσή σας τον τίτλο «ΑΚΤΙΟ – ΜΕΤΕΩΡΑ»;
-Δ.Μ.: Τα θέματα είναι αλληγορικά. Έτυχε κάποια στιγμή να επισκεφθώ τα Μετέωρα και έμεινα πραγματικά άφωνος. Ένιωσα ότι βρέθηκα σε έναν άλλο πλανήτη. Ένιωσα μία ηρεμία, μία γαλήνη. Και μέσα από την παράδοσή μας, είτε αυτή λέγεται χριστιανισμός, είτε όπως αλλιώς λέγεται, προσπάθησα να εκφράσω την απλότητα ως προς τον τρόπο ζωής. Αν διαβάσει κάποιος «Διογένη» νομίζω ότι θα καταλάβει τι εννοώ. Και από την άλλη, είναι το Άκτιο, όπου έγινε μία ναυμαχία κάποτε, το 31 π.Χ., και σήμερα, στη σύγχρονη εποχή, γίνεται μία άλλου είδους ναυμαχία. Γι’ αυτό αναφέρομαι στην έκθεσή μου στον 21ο αιώνα, στα προϊόντα του, οικονομικά, ιδεολογικά και άλλα. Κι αυτό το δείχνω μέσα από τη ναυμαχία του Ακτίου.
-Μ.Β.: Παρατήρησα ότι αξιοποιήσατε στις κατασκευές σας και ξύλα που τα έχει ξεβράσει η θάλασσα. Τους δώσατε μορφή και υπόσταση βάσει της έμπνευσής σας. Γενικά, τι υλικά χρησιμοποιείτε;
-Δ.Μ.: Θέλω να χρησιμοποιήσω όλα τα υλικά. Σήμερα, μας δίνει και η βιομηχανία και η φύση άφθονα υλικά. Αν παρατηρήσετε το έργο μου με την υπερθέρμανση του πλανήτη, έχω χρησιμοποιήσει μία σόμπα που τη βρήκα πεταμένη στα σκουπίδια. Κάποιοι την πέταξαν. Κι όμως την πήρα και την έκανα τέχνη. Όταν τη βρήκα δεν ήξερα τι να την κάνω. Την κράτησα για ένα διάστημα και όταν μου ήρθε η ιδέα την αξιοποίησα αναπαριστώντας την υπερθέρμανση του πλανήτη. Έτσι βλέπω τη ζωή κι ό,τι συμβαίνει. Σαν τέχνη. Κι αν την βλέπαμε έτσι όλοι, θα ήταν πιο όμορφη. Από την άλλη μεριά, έφτιαξα την υδρόγειο που στηρίζεται σε παπούτσια παιδικά και στην κορυφή της έχει την κιβωτό, για να δώσω την αισιόδοξη διάσταση της ζωής.
-Μ.Β.: Η έμπνευσή σας από πού πηγάζει; Ποια είναι η κινητήριος δύναμη της τέχνης σας;
-Δ.Μ.: Η καθημερινή μου επαφή με τον κόσμο. Από αυτήν πηγάζουν πάρα πολλά πράγματα. Υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις και μέσα από αυτές αντλώ. Μέσα από τη φύση, επίσης.
-Μ.Β.: Στην πλειοψηφία του, όμως, ο κόσμος -τη σήμερον ημέρα- διέπεται από μία απαισιοδοξία, μία δυσαρέσκεια που επηρεάζει όλες τις κοινωνικές του εκφράσεις. Οπότε, αναρωτιέμαι τι είδους έμπνευση αντλείτε.
-Δ.Μ.: Ο καλλιτέχνης πάντα τα βλέπει όλα με διαφορετικό μάτι. Όταν κάνεις τέχνη δεν πρέπει να απεικονίζεις αυτό που βλέπουν τα μάτια σου. Ο Πικάσο είπε ότι από όταν βγήκε η φωτογραφική μηχανή, δεν χρειάζεται να ζωγραφίζουμε όπως ζωγραφίζαμε παλιά. Έτσι πρέπει να γίνεται. Αυτό προσπαθώ κι εγώ. Να βλέπω πίσω από τον καθημερινό τοίχο.
-Μ.Β.: Πώς θα χαρακτηρίζατε την έκθεσή σας; Αισιόδοξη ή απαισιόδοξη; Και τι μήνυμα θέλετε να περάσετε τελικά;
-Δ.Μ.: Μέσα από την απαισιοδοξία που δείχνω ότι υπάρχει σήμερα, από την άλλη δείχνω και την αισιοδοξία. Υπάρχει ο έρωτας. Υπάρχει η παράδοση. Από το καφενείο το απλό που πηγαίνουμε καθημερινά και πίνουμε καφέ, τα γράμματα και τις τέχνες, παντού μπορούμε να βρούμε αισιοδοξία και ελπίδα. Μετά, μην ξεχνάμε ότι και τα παιδιά μας τα ίδια μας δίνουν μεγάλη αισιοδοξία.
-Μ.Β.: Έχετε δεχθεί επιρροές από άλλους δημιουργούς;
-Δ.Μ.: Ο Πικάσο, ο Ντε Κίρικο, εκεί βρήκα το σουρεαλισμό καθαρά. Ο Νταλί όχι και τόσο. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι είναι μεγάλος σουρεαλιστής. Και ο Τσαρούχης μας έδωσε πολλά. Ο Κεσανλής. Ο Takis που είναι ένας γλύπτης κορυφαίος, για να λέμε και τους δικούς μας. Ο κάθε δημιουργός είναι λογικό να δέχεται επιρροές. Πρέπει, όμως, να τις προσαρμόζει σύμφωνα με τη δική του έμπνευση.
-Μ.Β.: Το έργο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι αυτό που ονομάζεται «Έκσταση». Ένας Άνδρας σε Έκσταση. Ένα σχόλιό σας;
-Δ.Μ.: Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα στον κόσμο από την έκσταση. Είναι ένα τρίπτυχο. Η φύση, η ερωτική έκσταση και η τέχνη είναι τα ωραιότερα πράγματα που υπάρχουν. Από τα δύο πρώτα επηρεάζομαι για να κάνω τέχνη.
-Μ.Β.: Τα δύο φύλα- ο άνδρας και η γυναίκα- εμφανίζονται στην έκθεσή σας σε διάφορες μορφές. Πώς αντιλαμβάνεστε το ρόλο της γυναίκας- που τόσο πολύ έχει περιπλεχθεί και παρεξηγηθεί στις μέρες μας- ως μέλος της κοινωνίας του σήμερα;
-Δ.Μ.: Η γυναίκα πρέπει να έχει προσωπικότητα. Σήμερα την εμφανίζουν ως προϊόν ισοπεδώνοντάς τη. Ο άνδρας και η γυναίκα για εμένα, ως καλλιτέχνη, βρίσκονται στην ίδια θέση. Μεταξύ των δύο πρέπει να υπάρχει ισοτιμία.
-Μ.Β.: Κύριε Μπέκα, εύχομαι καλή επιτυχία στην έκθεσή σας. Μακάρι να εισπράξουμε όλοι μας τα μηνύματα και νοήματά σας.
-Δ.Μ.: Σας ευχαριστώ κι εγώ που ήρθατε.
Με κέρδισαν οι δημιουργίες του κ. Μπέκα. Η «Έκσταση» και ειδικά τα γλυπτά με τα ροδοκόκκινα χρώματά τους: ο «Άνδρας Νερό», η «Γυναίκα Σπίτι», το «Ερωτικό (Μήλο)». Επισκεφθείτε την έκθεση να κρίνετε ιδίοις όμμασι.
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου