Ο Vassilikos στη Λευκάδα

   Ο Vassilikos, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής των Raining Pleasure, εμφανίζεται αυτήν την Παρασκευή, στις εννέα του μήνα, στηνARTηρία, σε μία από τις μετρημένες συναυλίες που δίνει στην επαρχία, παρουσιάζοντας την πρώτη, προσωπική του δουλειά. Δεκατρείς διασκευές κλασσικών, αγαπημένων τραγουδιών, όπως το «You are my destiny» και το «Dream a little dream», που μαζί με άλλα έντεκα συνθέτουν το «Vintage», που έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση, όταν παρουσιάστηκε την Άνοιξη στο «Μικρό Παλλάς», στην Αθήνα. Για τους γνώστες και φίλους του Vassilikou, κατάφερα να εξασφαλίσω την ακόλουθη, μίνι συνέντευξη.    

  

- Μ.Β.: Από την Πάτρα στη Λευκάδα, και κατά το Σεπτέμβρη στη Σύρο. Περιοδεύοντας με το «VINTAGE», μία υπόθεση πολύ προσωπική από τη γένεσή της. Ποια έμπνευση σας ώθησε να πάρετε δεκατρία τραγούδια, που το καθένα έχει ήδη διαγράψει τη δική του, επιτυχημένη πορεία, και να τους δώσετε άλλη πνοή; Δεν φοβηθήκατε – έστω για μία στιγμή- μήπως η δική σας οπτική ξενίσει αρνητικά το κοινό σε σχέση με την πρωτότυπη και καθιερωμένη εκδοχή των τραγουδιών; Και γιατί διαλέξατε να κατεργαστείτε αυτά τα δεκατρία, συγκεκριμένα διαμάντια;

- VAS.: Δεν υπάρχει κανένας φόβος σύγκρισης γιατί πολύ απλά δεν βγήκα για να συγκριθώ ή να αναμετρηθώ με κανέναν ή τίποτα! Απλώς έκανα αυτό που με πρόσταξε η ψυχή μου να κάνω . Αν λειτουργούσα βάσει του τι θα πουν οι άλλοι σας διαβεβαιώ θα είχα κάνει μόνο βλακείες στη ζωή μου.

- Μ.Β.: Όταν οι περισσότεροι καλλιτέχνες δυσκολεύονται ακόμα και να προφέρουν ξένο στίχο, εσείς πώς καταφέρνετε να εμπνέεστε, να εκφράζεστε και τελικά να μαγεύετε τραγουδώντας αγγλικό στίχο;

- VAS.: Ο αγγλικός στίχος με μεγάλωσε. Καλώς ή κακώς. Πάντα ήθελα να τραγουδάω στα αγγλικά -χωρίς αυτό φυσικά να απορρίπτει τα ελληνικά- για λόγους αισθητικής και τίποτα άλλο. Υποθέτω ότι αν κανείς κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του τότε το πιο πιθανό είναι ότι θα το κάνει καλά.

- Μ.Β.: Κατά πόσο η επιτυχία που βιώνετε έφερε ανατροπές στην καθημερινότητα σας, καθώς και στις σχέσεις σας τόσο με τον εαυτό σας, όσο και με τους άλλους; Πώς αντιμετωπίσατε τη νέα αυτή κατάσταση;

- VAS.: Δεν με επηρέασε σε τίποτα, γιατί δεν την αναζήτησα ποτέ για λόγους ψυχολογικούς. Ευτυχώς, δεν έχω τέτοια κενά. Ενοχλήθηκα μόνο λίγο με ανθρώπους που εμφανίστηκαν μετά από πολλά χρόνια και με αποκαλούσαν φιλαράκι.

- Μ.Β.: Όταν η έμφυτη κλίση κάποιου είναι έκδηλη από την παιδική του κιόλας ηλικία, είναι βάσανο ή λυτρωμός; Εσείς, πώς το βιώσατε;

- VAS.: Σαν λυτρωμό. Η μουσική ήταν πάντα η διέξοδός μου κι αν δεν υπήρχε νομίζω θα ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση τώρα.

- Μ.Β.: Ζείτε μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Γράφετε ποίηση. Ασχολείστε με εναλλακτικές θεραπείες. Μία ζωή φαινομενικά γεμάτη και αεικίνητη. Μία παλιά, αγγλική παροιμία λέει: “A rolling stone gathers no moss”. Σε ελεύθερη μετάφραση: η πέτρα που κυλά δεν πιάνει μούχλα. Δηλαδή, οι άνθρωποι που είναι σε κίνηση δεν μουχλιάζουν, έχουν διαρκώς νέες ιδέες και είναι δημιουργικοί. Σύμφωνα, όμως, με μία δεύτερη ερμηνεία, η κυλιόμενη πέτρα παριστάνει τον άνθρωπο που δεν ριζώνει, αποφεύγοντας ευθύνες και έγνοιες. Ποια είναι η γνώμη σας;

- VAS.: Και οι δυο θεωρίες έχουν ενδιαφέρον! Αλλά δεν θα έλεγα ότι κάποια από τις δυο με περιγράφει με ακρίβεια!

    

   Ανυπομονώ να παρακολουθήσω τη συναυλία του και να αφεθώ στους ήχους του "Vintage", την Παρασκευή στις 9 Ιουλίου, κατά τις εννέα και μισή, στην ARTΗρία.

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com