Μαγειρέματα...

   Απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας, όλοι κάτι μαγειρεύουν. Άλλοι κρατάνε κουτάλες ανακατεύοντας σούπες βελουτέ, κι άλλοι συνταιριάζουν συμφέροντα δημιουργώντας εύπεπτα ψηφοδέλτια.

    Από τη μια μεριά τα πρώτα κρύα του Φθινοπώρου και η έναρξη των καθημερινών υποχρεώσεων γονέων και τέκνων, από την άλλη η οικονομική κρίση που λίγο πολύ μας έχει επηρεάσει όλους- πρακτικά, μα κυρίως ψυχολογικά-, ο κόσμος μαζεύτηκε στα σπίτια του. Και μοιραία για την καθημερινή του διασκέδαση επέλεξε τη φθηνή, προσιτή λύση της τηλεόρασης, η οποία φέτος έχει κατακλυσθεί από προγράμματα με θέμα και περιεχόμενο αποκλειστικά μαγειρικό. Σε μία εκπομπή διαγωνίζονται ερασιτέχνες μάγειρες, σε άλλη επαγγελματίες, σε κάποια άλλη άγνωστος τραπεζώνει άγνωστο, και πάει λέγοντας. Τηλεοπτικά προγράμματα οικονομικά, απλά και ουδόλως ευφάνταστα, που, όμως, καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν το ενδιαφέρον και την προσοχή του κοινού, μιας και ο Έλληνας όσο κι αν φάει... πάντα θα πεινάει.

    Δικαιολογημένα, αφού το φαγητό- μία από τις ολίγες απολαύσεις που μας έχουν απομείνει- παραμένει διαχρονικά θελκτικό. Οπότε, είναι λογικό ο νεοέλληνας να έχει επηρεαστεί από όλο αυτό το συρφετό των εκπομπών, των συνταγών, των υλικών που μπαίνουν στα σπίτια μας καθημερινά, γαργαλώντας μας σχεδόν τα ρουθούνια.

   Πήραμε, λοιπόν, όλοι τα κατσαρολικά και τα τηγάνια μας ανά χείρας και επιδοθήκαμε σε ατελείωτα μαγειρέματα. Φτιάχνοντας μαρμελάδες σπιτικές, πανακότες ιταλικές, κρεμμυδόσουπες γαλλικές, και το μενού διαρκώς διευρύνεται με παραλλαγές λαχταριστές και νοστιμιές εξωτικές. 

   Είναι ωραίο που μαγειρεύουμε. Ειδικά, όταν το κάνουμε με αγάπη και μεράκι, για να τέρψουμε τους εκλεκτούς μας. Άλλωστε, πολλά περνάνε από το στομάχι. Ο έρωτας, η οικογενειακή γαλήνη, η υγιής ανάπτυξη των παιδιών, και γενικότερα η σύσφιξη των σχέσεων, οικογενειακών, προσωπικών, επαγγελματικών και άλλων. Απλά, να επιστήσω την προσοχή σας στον κίνδυνο της πάχυνσης που ελλοχεύει, ο οποίος σε εμάς τους Έλληνες ειδικά ρίχνει ψήφο εμπιστοσύνης.

   Και μιλώντας για ψήφους, θα περάσω από τα κουζινικά μαγειρέματα, σε εκείνα του πολιτικού στίβου, εν όψει εκλογών. Εκεί, παρατηρείται μαγειρικός οργασμός. Κουτάλες, σπάτουλες, μα κυρίως μαχαίρια και πιρούνια έχουν την τιμητική τους. Δουλεύουν διπλοβάρδιες.

   Υποψήφιοι με νεοφιλελεύθερο προφίλ και σοφιστικέ προεκτάσεις, που συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτιά τους χαλαρές επιλογές, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν μία μερίδα πληθυσμού που ουσιαστικά απαξιώνουν. Άλλοι πάλι που ναι μεν σου χαμογελούν, μα με μια δεύτερη ματιά παρατηρείς ότι πρόκειται για ένα χαμόγελο παγωμένο, τυπικό, που δεν έχει τη ζεστασιά του πηγαίου και του αυθόρμητα ευγενικού.  

    Ειλικρινά, μελετώντας κάποια ψηφοδέλτια μου σφίχτηκε η καρδιά και μου κόπηκε- κυριολεκτικά, όμως- η όρεξη. Κι αυτό, σπάνια μου συμβαίνει. Τέτοια ήταν η δυσφορία και η απογοήτευσή μου.

    Πώς γίνεται να διεκδικούν την ψήφο μας- τουτέστιν την εμπιστοσύνη μας- άνθρωποι που δεν μπορούν να ορίσουν καλά καλά τον ίδιο τους τον εαυτό? Άνθρωποι που στερούνται αισθητικής, κοινής λογικής και στοιχειώδους αντίληψης. Άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να θωρακίσουν την ατομικότητά τους, παρά εκτίθενται, έρμαια των ανασφαλειών και των συμπλεγματικών τους υπάρξεων.

   Τέτοια δίψα για εξουσία και επιβολή, πια?

   Γι' αυτό, θέλει μεγάλη προσοχή η ψήφος που θα ρίξουμε. Να είναι συνετή κι απαλλαγμένη από ιδιοτέλειες, μικρότητες και ευτελείς σκοπιμότητες.     

   Ας φανταστούμε την πολιτική και τη διοίκηση του τόπου σαν μια κουζίνα. Ο επικεφαλής μάγειρας πρέπει να φέρει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Φαντασία, φινέτσα, έμφυτη ευγένεια, υγιή φιλοδοξία, ψυχραιμία, και απαράμιλλη ικανότητα ενορχηστρώσεως.

   Πάνω απ' όλα, όμως, πρέπει να είναι χορτάτος. Γιατί μόνο ο άνθρωπος ο καλοταϊσμένος, ο αυτάρκης, διαθέτει την ηρεμία να σκεφθεί και να πράξει ορθά. Είθε, λοιπόν, να αναδειχθεί.

   Μα ό,τι κι αν συμβεί, η κουζίνα καλά κρατεί! Όσες κι αν είναι οι απογοητεύσεις και οι στενάχωρες οι σκέψεις, ένα φαγάκι ευωδιαστό αρκεί, για να μας αλλάξει τη ζωή!!!

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com