Είναι καιρός τώρα που θέλω να γράψω για τους φίλους μας τα ζώα. Από το καλοκαίρι που έμαθα για τη δηλητηρίαση των περιστεριών στην παραλία της Λευκάδας και το φαρμάκωμα των σκύλων στους Τσουκαλάδες. Με αφορμή, λοιπόν, την 4η Οκτωβρίου, ημέρα που είναι αφιερωμένη στα δικαιώματα των ζώων και την προστασία αυτών, θέλησα να αφιερώσω τη στήλη μου στους μικρούς μας φίλους, τα ζώα.
Όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου, διαρκώς, μου επαναλάμβανε: "Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα. Μην τάχα, σαν και μένα, και κείνα δεν πονούν?". Επαναλαμβάνοντας το, μου εντυπώθηκε. Πέρα, όμως, από την επανάληψη αυτή καθαυτή, έμφυτα ένιωθα σεβασμό για κάθε άλλο πλάσμα, ανθρώπινο και μη.
Μεγαλώνοντας, διαπίστωσα με θλίψη ότι ο σεβασμός και η αγάπη για τα ζώα δεν είναι δεδομένη μεταξύ των ανθρώπων. Τουναντίον, μάλιστα. Στη σοβαροφανή ανθρώπινη κοινωνία, τα εύκολα θύματα είναι τα ζώα. Πού θα ξεσπάσει κάποιος την αγριότητα και τα βίαια ένστικτά του? Πού θα εκτονωθεί? Κάποιος πρέπει να την πληρώσει. Κι επειδή, οι ποινές- μέχρι πρότινος τουλάχιστον- σε σχέση με τη βία κατά των ζώων ήταν ανύπαρκτες, τα ζώα- που σημειωτέον δεν έχουν λαλιά να διαμαρτυρηθούν και να καταγγείλουν-, αποτέλεσαν κατά κόρον τους τελικούς αποδέκτες του εξαθλιωμένου, διαστροφικού ψυχισμού ορισμένων "ανθρώπων".
Σύμφωνα με μία ρήση λαϊκή, δεν πρέπει να κάνουμε στο διπλανό μας, ό,τι δεν θέλουμε να μας κάνει. Αναρωτιέμαι. Όλοι αυτοί που ρίχνουν φόλα σε κάποιο σκυλάκι, που ίσως γαβγίζει και τους διακόπτει τη σιέστα- αυτές είναι οι αληθοφανείς δικαιολογίες που συνήθως προβάλλουν-, πώς θα ένιωθαν αν κάποιος τους δελέαζε με ένα λαχταριστό γλύκισμα, που καταπίνοντας το θα τους ξέσχιζε τα σωθικά???
Πρόσφατα, θεσπίστηκαν κι ανακοινώθηκαν ποινές σχετικές με την κακοποίηση των ζώων. Όποιος, λοιπόν, εντοπίσει κάποιο περιστατικό βίας εις βάρος κάποιου ζώου, να μην διστάσει να το καταγγείλει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του. Βάσει της νέας νομοθεσίας, η αστυνομική αρχή του κάθε τόπου είναι υποχρεωμένη να καταγράψει την καταγγελία και να κινηθεί αναλόγως. Συχνά, βέβαια, αν απευθυνόσουν σε κάποιο αστυνομικό τμήμα για καταγγελίες σχετικές με την κακοποίηση των ζώων, σε κοίταζαν με μισό μάτι και σε χαρακτήριζαν- το λιγότερο- γραφικό. Ας ελπίσουμε ότι αυτές οι θεωρίες και οι συμπεριφορές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Οι άνθρωποι και τα ζώα ανήκουμε στην ίδια αλυσίδα. Της ζωής. Σε περίπτωση που εκλείψει κάποιο είδος, θα διαταραχθεί η ισορροπία του συνόλου των ειδών. Ας αντιληφθούμε, λοιπόν, τη συνύπαρξη μας με τα ζώα ως αναγκαία συνθήκη για τη διασφάλιση της γενικότερης, συμπαντικής αρμονίας.
Πέρα από την προαναφερθείσα ολιστική θεωρία, είναι σπουδαία τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ένας άνθρωπος από τη συντροφιά ενός ζώου. Το μικρό αυτό πλάσμα, δίχως να μιλά, με κάθε του κίνηση και βλέμμα, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στον άνθρωπο που το έχει κοντά του. Μόνο και μόνο για την τροφή που του δίνει και το χώρο που του παραχωρεί. Τα αδέσποτα δε, αν κάποιος τα σώσει από τις άγριες συνθήκες που επικρατούν στους δρόμους- όπως είναι η πείνα, οι άσχημες καιρικές συνθήκες, τα διαβολεμένα αυτοκίνητα και η ανθρώπινη κακία-, χρωστούν στο σωτήρα τους ευγνωμοσύνη παντοτινή. Επιπλέον, και σύμφωνα με έρευνες επιστημονικές, η παρέα των ζώων λειτουργεί αγχολυτικά, μας παροτρύνει να ασκηθούμε, τα μικρά παιδιά παίρνουν μαθήματα ανάληψης ευθυνών και υποχρεώσεων, οι ηλικιωμένοι, οι μοναχικοί και οι ασθενείς βρίσκουν μία παρήγορη συντροφιά. Και άλλα πολλά, που αν δεν τα ζήσετε, δεν θα τα ανακαλύψετε.
Όσο για αυτούς που δεν είναι συμφιλιωμένοι με την ιδέα της συνύπαρξής μας με τα ζώα, οφείλουμε να σεβαστούμε τις απόψεις τους, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι δεν θα εκφράσουν αυτές τους τις ιδέες με τρόπους επιθετικούς και βίαιους απέναντι στα αθώα και ανυπεράσπιστα πλάσματα του ζωικού βασιλείου. Σεβασμός αντί σεβασμού.
Στις εποχές που διανύουμε, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αποχωριστούμε τον εγωκεντρισμό και τη λανθάνουσα διάθεσή μας για επιβολή. Είναι αναγκαίο να πρυτανεύσουν αισθήματα ευγενή, τόσο στις μεταξύ μας σχέσεις, όσο και στις σχέσεις μας με τα άλλα έμβια όντα. Σε μία προσπάθεια εξυγίανσης, αναβάθμισης και εκπολιτισμού της ίδιας μας της ύπαρξης.
Μόνο κάποιος που σέβεται τον εαυτό του, μπορεί να σεβαστεί και το διπλανό του. Όποιος κι αν είναι είναι αυτός. Άνθρωπος ή ζώο. Ας μην εκτιθέμεθα, λοιπόν...
Αφιερωμένο στον Πλούτο και τον Ρούνι, που έφυγαν εξαιτίας κάποιου "ανθρώπου".
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου