Ο Εθελοντισμός μας φέρνει πιο κοντά!

Οι Παριζιάνες Εθελόντριες

   Λίγο πριν επιστρέψουν στην πατρίδα τους, το Παρίσι, συνάντησα τις νεαρές εθελόντριες Camille Touboul και Ophelie Sigg, της Πολιτιστικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Νέων «Μονοπάτια Αλληλεγγύης». Mετά από περίπου ένα χρόνο παραμονής στη Λευκάδα, όπου πρόσφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στα πλαίσια του προγράμματος των «Μονοπατιών Αλληλεγγύης», γνωρίζοντας παράλληλα τον τρόπο ζωής και τους ανθρώπους του νησιού, θέλησαν να μοιραστούν με όλους εμάς τις εντυπώσεις τους.

  

- Μ.Β.: Bonjour, Camille. Ποιος ήταν ο λόγος που σε έφερε στη Λευκάδα και με τι ακριβώς ασχολήθηκες κατά την παραμονή σου στο νησί? 

- C.T.: Στα πλαίσια του εθελοντικού προγράμματος που συμμετείχα, έμεινα στη Λευκάδα περίπου οκτώ μήνες. Ασχολήθηκα με την καθημερινή φροντίδα των ηλικιωμένων που φιλοξενούνται στο Γηροκομείο Λευκάδας. Βοηθούσα στην καθαριότητα, το μαγείρεμα, τους ίδιους τους ηλικιωμένους να τραφούν και γενικά πρόσφερα τη βοήθεια μου όπου χρειαζόταν. Παράλληλα, ήμουν υπεύθυνη για τη διασκέδασή τους, μέσω της οργάνωσης διάφορων ψυχαγωγικών προγραμμάτων, όπως ήταν η προβολή ταινιών, η οργάνωση γιορτών, η δημιουργία κατασκευών και μικροαντικειμένων που δωρίζονταν στη συνέχεια στους ηλικιωμένους. Και όλα αυτά με σκοπό να τους κάνουμε να χαρούν. Να δούμε το χαμόγελο στα χείλη τους.  

- Μ.Β.: Δηλαδή, εργαζόσουν πολλές ώρες.

- C.T.: Ήταν αναγκαίο, γιατί σε τριάντα πέντε άτομα αντιστοιχούσε μόνο μία νοσοκόμα. Βοηθούσα, λοιπόν, το μόνιμο προσωπικό του Γηροκομείου όπου μπορούσα, προκειμένου να φροντίσουμε τους ηλικιωμένους όσο το δυνατόν καλύτερα. Περιποιούμασταν και τον κήπο κι επιπλέον μία εβδομάδα βάψαμε κάποιους χώρους στο κτήριο, ώστε να τους ετοιμάσουμε για τη μεγάλη γιορτή που οργανώσαμε.    

- Μ.Β.: Τι είδους γιορτή ήταν αυτή?

- C.T.: Επειδή πολλοί ηλικιωμένοι δεν έχουν επισκέπτες, δεν έρχονται οι δικοί τους να τους δουν, σκεφτήκαμε να οργανώσουμε μια γιορτή και να καλέσουμε τους πολίτες της Λευκάδας, τους ντόπιους, να έρθουν στο Γηροκομείο.

- Μ.Β.: Υπήρξε ανταπόκριση?

- C.T.: Βέβαια! Κάναμε ένα μεγάλο πάρτι, όπου παρευρέθηκε και ο Δεσπότης Λευκάδας. Είχαμε φαγητό για όλους, έγινε προβολή ταινίας, χορέψαμε παραδοσιακούς χορούς, ακούσαμε παραδοσιακά τραγούδια. Είχε μεγάλη επιτυχία! 

- Μ.Β.: Τι συναισθήματα και εντυπώσεις σου άφησε η εμπειρία αυτή του εθελοντισμού?

- C.T.: Νιώθω ότι με ωρίμασε. Αισθάνομαι πιο ανεξάρτητη, γιατί έφυγα από την πατρίδα μου, από τους γονείς μου, έμαθα να διαχειρίζομαι τα χρήματα μου και γενικότερα τον ίδιο μου τον εαυτό.

- Μ.Β.: Πώς πήρες την απόφαση να ταξιδέψεις σε μία άλλη χώρα και να παραμείνεις σε αυτήν προσφέροντας εθελοντικά τις υπηρεσίες σου? Και με ποιον τρόπο προσανατολίστηκες και μπόρεσες να ενταχθείς στο συγκεκριμένο πρόγραμμα εθελοντισμού?

- C.T.: Πριν έρθω στην Ελλάδα, σκεπτόμουν ότι ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από τα συνηθισμένα. Να ταξιδέψω σε μία άλλη χώρα, να μάθω μία ξένη γλώσσα. Και είπα: ή τώρα ή ποτέ! Στη Γαλλία υπάρχει ένα κέντρο που βοηθάει τους νέους ανθρώπους να βρουν τον προσανατολισμό τους. Όταν κάποιος αισθάνεται μπερδεμένος και δεν ξέρει τι θέλει να κάνει και με τι να ασχοληθεί, απαντούν σε όλες τις ερωτήσεις του. Μου μίλησαν, λοιπόν, για την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εθελοντισμού «EVS», και η όλη ιδέα πραγματικά με ενθουσίασε. Έπειτα, συμμετείχα σε κάποιες συναντήσεις ενημερωτικές κι έτσι αποφάσισα να ενταχθώ στα εθελοντικά αυτά προγράμματα. Είναι πολύ σημαντικό οι νέοι να ενημερωθούν και να ενθαρρυνθούν να ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ο εθελοντισμός είναι εξαιρετική εμπειρία! Μία αξέχαστη περιπέτεια!    

   Αυτά μας είπε η mademoiselle Camille Touboul. Στη συνέχεια, μας περιέγραψε την εμπειρία της ως εθελόντρια στη Λευκάδα και η mademoiselle Ophelie Sigg.

- Μ.Β.: Salut, Ophelie. Ήρθες στη Λευκάδα ως εθελόντρια. Εργάσθηκες κι εσύ στο Γηροκομείο μαζί με την Camille?

- O.S.: Εργαστήκαμε στο ίδιο πρόγραμμα εθελοντισμού με την Camille, αλλά ασχοληθήκαμε με διαφορετικά αντικείμενα. Η δική μου αρμοδιότητα ήταν να δημιουργήσω μία ιστοσελίδα στο ίντερνετ που να περιλαμβάνει τις εμπειρίες των νέων που εργάστηκαν στο πρόγραμμα, με σκοπό να προωθήσω την επικοινωνία ανάμεσα στους νέους ανά την Ευρώπη και να διαδώσω το νόημα του εθελοντισμού. Σε αυτήν την ιστοσελίδα, μπορεί κάποιος να ακούσει τις συνεντεύξεις των νέων που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά.   

- Μ.Β.: Ποια είναι η διεύθυνση της αναφερόμενης ιστοσελίδας?

- O.S.: Αν πληκτρολογήσεις την ιστοσελίδα της οργάνωσης, στην αρχική σελίδα που εμφανίζεται, υπάρχει και η αντίστοιχη παραπομπή. 

- Μ.Β.: Πώς θα περιέγραφες την εμπειρία σου ως εθελόντρια? 

- O.S.: Ήταν μία εμπειρία καταπληκτική! Ένας νέος άνθρωπος πρέπει απαραιτήτως να συμμετέχει σε τέτοια προγράμματα. Πέρα από τη βοήθεια που προσφέρει, έχει τη δυνατότητα να αναλάβει εργασίες, μέσω των οποίων εκπαιδεύεται και μαθαίνει πολλά. Αισθάνεται δημιουργικός και χρήσιμος.   

- Μ.Β.: Ποια είναι τα δικά σου συναισθήματα, τώρα που ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα? 

- O.S.: Αισθάνομαι πολύ υπερήφανη για τον εαυτό μου! Αρχικά, μου ανατέθηκε ένα αντικείμενο που δεν το γνώριζα, και τελικά κατάφερα να το φέρω εις πέρας.   

- Μ.Β.: Παρίσι – Λευκάδα. Ποιες οι διαφορές τους?

- O.S.: Πολλές! Ο τρόπος ζωής διαφέρει πολύ. Στη Λευκάδα είναι όλα ήρεμα. Στο Παρίσι, οι άνθρωποι είναι διαρκώς αγχωμένοι. Δεν βρίσκουν χρόνο να πιουν ούτε ένα καφέ. Δεν το καταφέρνουμε ποτέ αυτό. Στη Λευκάδα, μου αρέσει ιδιαίτερα ο Χειμώνας. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ διαφορετικές. Εδώ, ο ένας γνωρίζει τον άλλο. Όταν συναντιούνται στο δρόμο θα χαιρετηθούν. Σε μία μεγαλούπολη, όπως είναι το Παρίσι, αυτό δεν ισχύει. Κι επιπλέον- και πιο σημαντικό απ’ όλα- έχετε θάλασσα και ήλιο!     

- Μ.Β.: Όπου να’ ναι, θα επιστρέψεις στην πατρίδα σου. Σκέφτεσαι να ξαναεπισκεφθείς τη Λευκάδα?

- O.S.: Σίγουρα θα επιστρέψω στη Λευκάδα. Θα ήθελα πολύ να μείνω εδώ μόνιμα!

   Ενθουσιασμένες δήλωσαν και οι δύο εθελόντριες για την εμπειρία τους αυτή. Φαίνεται ότι ο εθελοντισμός, πέρα από την προσφορά του αυτή καθεαυτή, διαπλάθει χαρακτήρες και χτίζει προσωπικότητες.

   Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι στη Γαλλία υπάρχουν κέντρα όπου μπορεί να απευθυνθεί ένας νέος, σαστισμένος και προβληματισμένος σε σχέση με το μέλλον του- που είναι και το λογικό-, και να λάβει μία σχετική βοήθεια. Στην Ελλάδα, το θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού των νέων παραμένει, ακόμα, προβληματικό. Ένα είναι το παντοτινό δίλημμα των νέων στην πατρίδα μας: γιατρός ή δικηγόρος? Ας επιλέξουμε, επιτέλους, κάτι πιο πρωτότυπο. Γιατί τα απάτητα, και γι’ αυτό δύσβατα μονοπάτια, είναι τα μόνα που καταλήγουν σε παραδεισένια ξέφωτα. 

   Ευχαριστώ πολύ την καθηγήτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Γαλλικής Γλώσσας κ. Κλεοπάτρα Σαββανή, για την πολύτιμη βοήθεια της κατά τη διεξαγωγή της συνέντευξης.

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com