Τάδε έφη Κώστας Τσόκλης

   "Πολλές φορές μιλάνε για βιαστές... Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από την κοπέλα που βγάζει τα βυζιά της απόξω ή φοράει τη φούστα και φαίνεται η κυλόττα της. Εγώ νομίζω πως τη βία την ζητάει η ίδια. Θέλει να τη βιάσουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία πιάνει τον άνθρωπο που τη βίασε και τον βάζει μέσα, και δεν βάζει αυτή την ίδια που τον προκαλεί. Αφού η φύση τον σπρώχνει να κάνει αυτό. Έχω άλλες απόψεις για τα πράγματα, πώς να στο πω βρε παιδί μου. Δεν ξέρω. Θα' θελα κάθε φορά που γίνεται ένας βιασμός, θα' θελα να δω γιατί γίνεται. Ποιος έφταιξε από τους δυο. Ποιος είναι αλήθεια πιο ζωντανός? Ο γεροηλίθιος που κάθεται στο σπίτι του και δεν έχει κανέναν ερωτισμό μέσα του ή εκείνος που ρισκάροντας τη ζωή του την ίδια, την ελευθερία του, επιτίθεται σε ένα πλάσμα σεξουαλικό και θέλει να το φιλήσει, να το αγκαλιάσει, να το σφίξει. Μα, γιατί, ποιος είναι ο πιο καλός? Και πώς η ζωή θα γινότανε πιο ενδιαφέρουσα? Μ' εκείνους τους ανέραστους που δεν συγκινούνται μπροστά στο φαινόμενο? Ή μ' εκείνους που το πάθος ξεχειλίζοντας τους κάνει να επιτεθούν? Και δεν είναι ωραίο πράγμα, στο κάτω κάτω, η επίθεση, βρε παιδί μου. Να καταλάβεις αυτό το πράγμα, αυτό που η φύση έπλασε προκλητικό, να το γευτείς, να το χαρείς. Είναι αναρχικές αυτές οι σκέψεις το ξέρω, αλλά δεν είναι φυσικές"?

   Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον εικαστικό Κώστα Τσόκλη. Στις συγκεκριμένες δηλώσεις προέβη σε συνέντευξη του, που φιλοξενήθηκε σε εκπομπή της ΝΕΤ- συγκεκριμένα σε ντοκιμαντέρ με τίτλο "Ο Τσόκλης στην Ιταλία"- και η οποία προβλήθηκε σε επανάληψη στις 15 Αυγούστου του 2010. Η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ έγινε στις 13 Ιουνίου του 2000. Η ΕΡΤ, μετά τη θύελλα αντιδράσεων που ξεσηκώθηκε- τόσο στα έντυπα, μα κυρίως στα ηλεκτρονικά μέσα- και τις καταιγιστικές διαστάσεις που έλαβε το όλο θέμα, με ανακοίνωση της, ζήτησε συγγνώμη από το κοινό, διαχωρίζοντας τη θέση της από αυτή του καλλιτέχνη.

   Και ο ίδιος ο κ. Τσόκλης, απαντώντας σε επιστολή που έστειλε σε γνωστή ιστοσελίδα μία ανώνυμη γυναίκα, η οποία είχε πέσει θύμα βιασμού, ζήτησε- με έναν τρόπο- συγγνώμη, επικαλούμενος την τέχνη και την υπερβολή αυτής.

   Από τη μεριά μου, αναρωτιέμαι. Γιατί να ξαναπροβληθεί μία εκπομπή που περιλαμβάνει αυτού του είδους τις απόψεις? Ποιος ο σκοπός και η ωφελιμότητά της?

   Και το κυριότερο: σε μία εποχή που αξίες όπως ο σεβασμός, η φιλία, η αγάπη, η οικογένεια νοσούν, με τα πολυάριθμα περιστατικά βίας κι εγκληματικότητας που καθημερινά συμβαίνουν, την κατάθλιψη και τα ψυχικά νοσήματα να κυριαρχούν σε όλες τις ηλικίες, είναι λόγια αυτά να ακούγονται και δη από το στόμα ενός καλλιτέχνη? Αυτές οι απόψεις δεν καλούνται αναρχικές. Αυτές είναι απόψεις αρρωστημένες κι εξωφρενικά παράλογες. Σκέφτηκε άραγε ο κ. Τσόκλης ότι ενδέχεται κάποιος ακούγοντας τα λεγόμενά του, να τα εξέλαβε ως ενθάρρυνση και ελαφρυντικό για την όποια δράση του??? Υπερβολικό σενάριο, μα τόσο πιθανό στις μέρες μας.

   Φρόνιμο είναι, όποιος- για όποιο λόγο και χάρη σε όποια ιδιότητα- παίρνει βήμα και μιλά, εκφράζοντας τις προσωπικές του απόψεις, να σκέπτεται τι ενδέχεται να προκαλέσει. Τι και ποιον πιθανώς να εμπνεύσει και προς ποία κατεύθυνση. Τα λόγια μπορεί να μην μένουν και να πετούν, και η μνήμη του κόσμου να είναι βραχύβια, οι δηλώσεις μας, όμως, μας χαρακτηρίζουν. Ας πρυτανεύσουν, λοιπόν, η υπευθυνότητα και η σωφροσύνη. τόσο στους λόγους, όσο και στα έργα μας.

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com