Ιπτάμενα Παπούτσια

   Ιπτάμενα παπούτσια οργής κι απογοήτευσης. Το Σάββατο το πρωί, κατά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.), ο κ. Στέργιος Πραπαβέσης, ιατρός ακτινολόγος-ραδιολόγος και συντονιστής της οργάνωσης "Πατριωτικό Μέτωπο" στη Θεσσαλονίκη, πέταξε το παπούτσι του- συγκεκριμένα το παλιό- έχοντας ως στόχο τον Πρωθυπουργό. Τελικά, η πορεία του παπουτσιού ανακόπηκε προσκρούοντας σε έναν από τους άντρες της εμπροσθοφυλακής του κ. Παπανδρέου.

    Η εν λόγω οργάνωση είχε αποστείλει, δια της ιστοσελίδας της, κάλεσμα προς όλους τους ενοίκους των πολυκατοικιών που βρίσκονται στις λεωφόρους Βασιλίσσης Όλγας και Εγνατίας στη Θεσσαλονίκη, να υποδεχθούν τον Πρωθυπουργό πετώντας του, από τα μπαλκόνια τους, τα παλιά τους τα παπούτσια. Το νόημα της κίνησης αυτής ήταν να διαμηνύσουν στον κ. Παπανδρέου ότι είναι ανεπιθύμητος- Persona Non Grata- στην πόλη τους, εξαιτίας των ψευδών πολιτικών του λόγων και των επιζήμιων χειρισμών του όσον αφορά σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα.

   Τελικά, η πρωθυπουργική πομπή- από το Αεροδρόμιο στη Δ.Ε.Θ.- άλλαξε διαδρομή, η μαζική αντίδραση αποφεύχθηκε, το χέρι, όμως, του συντονιστή της οργάνωσης παρέμεινε οπλισμένο. Με ένα παπούτσι παλιό, ως εκφραστή της γενικότερης δυσαρέσκειας κι απόγνωσης του ελληνικού λαού.

   Είναι, πλέον, γεγονός. Τα προγνωστικά σε σχέση με τα ποσοστά της ανεργίας και τον αριθμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που θα βάλουν λουκέτο, έχουν αρχίσει να παίρνουν σάρκα και οστά. Να μας χτυπούν την πόρτα. Πριν κάποιες μέρες, είπα να καλησπερίσω μία φίλη περνώντας από το εμπορικό κατάστημα που διατηρεί εδώ και πέντε χρόνια. Μετά τις πρώτες καθιερωμένες κουβέντες, μου εξομολογήθηκε ότι σκέφτεται σοβαρά να εγκαταλείψει την επιχειρηματική της προσπάθεια. Τα έσοδα μειωμένα κατά πολύ, οι υποχρεώσεις αυξημένες, ο ανταγωνισμός μεγάλος. Το άγχος ακόμη μεγαλύτερο, η ψυχολογία βαριά. Αντί να ξυπνάς το πρωί να πας με χαρά για δουλειά, νιώθεις ότι κάποιος, κάπως, σου περνά μια θηλιά στο λαιμό. Κι άντε μετά, να βρεις κουράγιο ν' αντιμετωπίσεις ό,τι άλλο. Σχέσεις διαπροσωπικές, ανατροφή παιδιών, καθημερινότητα. Κάπως έτσι μου τα περιέγραψε.

   Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει προκειμένου να αναστραφεί το κλίμα αυτό της απελπισίας, του θυμού, της απαισιοδοξίας. Τα πρώτα που μου έρχονται στο νου: υπομονή, οικονομία, επιστροφή σε παλιές, καλές αξίες, γενικότερο και ειδικότερο συμμάζεμα. Εφ' όλης της ύλης. Και θα διαφωνήσω με το "Πατριωτικό Μέτωπο". Δεν είναι εποχές να πετάμε τα παλιά μας τα παπούτσια. Είναι εποχές να θυμηθούμε τον τσαγκάρη της γειτονιάς μας και να του εμπιστευθούμε τα παλιά μας υποδήματα. Να τα βάψει, να τα μαντάρει, να τα ανανεώσει. Για να μην μείνουμε ξυπόλητοι... Σαν τον Καραγκιόζη...

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com