Ναρκωτικά

   Θυμάμαι, όταν ήμουν στην εφηβεία, τη συμβουλή της μητέρας μου: «πρόσεξε μήπως σου ρίξουν κάποιο ναρκωτικό στο ποτό!». Συμβουλή αχρείαστη, μιας κι ούτε βγήκα, ούτε ήπια. Μάλιστα, η συγκεκριμένη συμβουλή έμοιαζε τότε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, που όταν το ανέφερα στους φίλους μου ξεκαρδιζόμασταν όλοι μαζί στα γέλια, θεωρώντας υπερβολικούς κι υπερπροστατευτικούς τους γονείς… 

   Λίγα χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκα στην Αθήνα για σπουδές κι έχοντας την έντονη περιέργεια να ανακαλύψω τις περιοχές του κέντρου περπατώντας, αντίκρισα πρώτη φορά ναρκομανή. Ήταν ένα πρωί, στην Πλατεία Βικτωρίας, όταν είδα έναν άνθρωπο πεσμένο στο πεζοδρόμιο, ο οποίος κατέβαλλε προσπάθεια να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του, δίχως, όμως, να τα καταφέρνει. Πριν καλά καλά αντιληφθώ ότι ο άντρας αυτός ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, έσπευσα σ’ ένα σταθμευμένο περιπολικό και παρακάλεσα για βοήθεια. Συγκεκριμένα, πρότεινα να καλέσουμε ένα ασθενοφόρο για να τον παραλάβει. Οι δύο αστυνομικοί τεντώθηκαν λιγάκι για να διαπιστώσουν τι ακριβώς εννοούσα και άμεσα κούνησαν αδιάφορα το κεφάλι. Αν θυμάμαι καλά, χαρακτήρισαν το όλο θέαμα «καθημερινότητα»…

   Σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην Αθήνα, ανηφορίζοντας τη διπλοπρόσωπη οδό Σόλωνος, βρέθηκα αντιμέτωπη με μία μελαχρινή κοπέλα η οποία παρέπαιε στο σκαλοπάτι ενός καταστήματος, ενώ δίπλα της άνθρωποι πήγαιναν και έρχονταν...

   Κι ας έχουν περάσει χρόνια από εκείνη την ημέρα στην Πλατεία Βικτωρίας, η ταραχή και η αγωνία μου ήταν η ίδια. Η απορία μου μία: Γιατί?

   Με αφορμή την 26η Ιούνη, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, είπα να εκθέσω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου σχετικά με τα ναρκωτικά. Μία μάστιγα που αντί να περιορίζεται, διαρκώς αποκτά πλοκάμια και επεκτείνεται.

   Η φωνή της λογικής επιμένει ότι με όλη αυτή την ενημέρωση, που υπάρχει χρόνια τώρα, θα έπρεπε να μετράμε λιγότερους εξαρτημένους. Η τηλεόραση, το ίντερνετ, οι εφημερίδες, τα βιβλία, έχουν ξεσκονίσει για τα καλά τον κόσμο των ναρκωτικών, σε σημείο που να μπορεί κάποιος να πληροφορηθεί το ο,τιδήποτε. Από τις ουσίες που κυκλοφορούν μέχρι τις αντιδράσεις των εξαρτημένων και τις συνολικές ζημιές στην υγεία τους.

   Από την άλλη, αφηγήσεις και περιγραφές ατόμων που εμπλέκονται- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- με τον κόσμο των ναρκωτικών, δικαιολογούν την αύξηση των ναρκομανών, λέγοντας ότι τα προβλήματα και οι δυσκολίες της σύγχρονης ζωής πληθαίνουν συνεχώς. Λένε ακόμη ότι ορισμένα ναρκωτικά συνδέονται με συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφορών και τρόπου ζωής, ότι πλέον υπάρχει μεγάλη ποικιλία ναρκωτικών ουσιών και διαβαθμίσεις χρηστών και ότι το ίντερνετ εξυπηρετεί- πέρα από την ενημέρωση- και την εύρεση…

   Προσωπικά, θεωρώ ανεξήγητη την ανάγκη κάποιου να ξεφύγει από τα προβλήματά του μέσω της χρήσης ναρκωτικών. Αφού, όταν του περάσει η ναρκωτική ύπνωση και επανέλθει, το πρόβλημα θα είναι πάλι εκεί. Και θα συνεχίσει να εμφανίζεται, μέχρι να το αντιμετωπίσει. Δοκιμάζοντας, λοιπόν, ναρκωτικά, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημά του, μα το αβγαταίνει κιόλας.

   Όσο για εκείνους που με όχημα τα ναρκωτικά θέλουν να πείσουν για μοντέρνοι κι ακομπλεξάριστοι, υπάρχουν χίλιοι δύο άλλοι τρόποι- υγιείς κι εκτονωτικοί- για να εκφράσουν το άνετο της προσωπικότητάς τους.

   Θέλει, γενικά, μεγάλη προσοχή. Σε όποια ηλικία κι αν είμαστε, όσο σίγουροι κι αν αισθανόμαστε για τον εαυτό μας.

   Δεν ξέρω για την εποχή της εφηβείας μου. Δεν το είχα ψάξει. Σήμερα, πάντως, κυκλοφορούν σίγουρα ναρκωτικά που επιδρούν μέσω του αλκοόλ. Αν και δεν το περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η ώρα, θα σας δώσω κι εγώ εκείνη την περίφημη συμβουλή: «Προσέξτε μήπως σας ρίξουν κάποιο ναρκωτικό στο ποτό!».

   Τα σέβη μου στη μητέρα…

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr

Εν Βρασμώ...

22η Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας

   

   Οι επιστημονικές μελέτες και έρευνες συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οι αντιδράσεις των ανθρώπων οξύνονται- υπό την έννοια ότι η παρόρμηση κορυφώνεται-, ως αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης των ψυχοσωματικών ανθρώπινων λειτουργιών και των υψηλών θερμοκρασιών.

   Προσωπικά, ήλπιζα ότι με τον ερχομό του καλοκαιριού, οι τόνοι θα χαμήλωναν και θα επικρατούσε η εξευγενισμένη πλευρά όλων- και αναφέρομαι στο Δημοτικό Συμβούλιο Λευκάδας-, μιας και έχει παρέλθει ήδη ένα εξάμηνο από την ημέρα συγκρότησης του. Χρονικό διάστημα κατά το οποίο η λειτουργία του θα έπρεπε να έχει ισορροπήσει, βασισμένη στις αρχές της συνεργασίας και της αλληλεγγύης και με γνώμονα κοινό την ανάπτυξη του τόπου. Όπως λέει, όμως, κι η παροιμία η σοφή: «Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει.»…

   Τη Δευτέρα, στις 20 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε η 22^η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, κατά τη διάρκεια της οποίας συνέβη κάτι διαφορετικό. Για να είμαι ακριβής, συνέβη κάτι υπερβολικό. Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.         

Το περιστατικό «Μικρώνη»

   Η συνεδρίαση ξεκίνησε με τη συνήθη διαδικασία των ανακοινώσεων και των ερωτήσεων. Μετά από μία ώρα από την έναρξη της, το λόγο πήρε ο κ. Μικρώνης, ρωτώντας: «Ειπώθηκαν εδώ δύο ερωτήσεις σχετικά με τα σχέδια πόλης. Κύριε Δήμαρχε, κύριε αρμόδιε Αντιδήμαρχε, τα σχέδια πόλης έχουμε πει ότι πρέπει να έρθουν εδώ, να αποτελέσουν θέμα συζήτησης. Το έχουμε πει, το έχουμε ξανασυζητήσει. Υπάρχουν ευθύνες που καθυστερεί. Τις ευθύνες τις έχουν αυτοί που διοικούν κατά καιρούς την Πολεοδομία. Τώρα τη διοικεί η Δημοτική Αρχή, προηγουμένως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και λοιπά, και λοιπά. Αυτοί που διοικούν έχουν τις ευθύνες. Το ζήτημα είναι, όμως, θα έρθει εδώ σαν θέμα όλο το σχέδιο της Λευκάδας? Θα πρέπει να έρθουν όλα τα σχέδια. Είναι τεράστιο το θέμα. Το υποβαθμίζουμε συνεχώς κι αναγκαζόμαστε να ρωτάμε και να ξαναρωτάμε. Και καλά κάνουν οι συνάδελφοι και ρωτάνε, αλλά το υποβαθμίζουμε συνεχώς με το να παίρνετε το λόγο κ. Δήμαρχε και να δίνετε μία ξερή απάντηση. Εγώ, λοιπόν, δεν θέλω μία ξερή απάντηση, θέλω να το φέρετε σαν θέμα άμεσα».

   Ακολούθησε η απάντηση του Δημάρχου: «Θα σας απαντήσω. Και δεν ήθελα να δώσω αυτή την απάντηση, αλλά με προκαλείτε. Έχουμε πει στην Υπηρεσία να έρθουν τα σχέδια εδώ πέρα. Η Υπηρεσία έχει κάνει ένα ερώτημα προς την Αποκεντρωμένη, εγώ έδωσα και γραπτή εντολή. Αλλά αυτό που ζητάτε και το οποίο συζητούσαμε και το πρωί, η Υπηρεσία δηλώνει ότι δεν μπορεί να γίνει. Δεν είναι νόμιμο. Μου το ζητούσατε και ως Νομάρχη και το ζητούσατε και το πρωί. Δεν είναι νόμιμο!».

   Άμεση ήταν η ερώτηση του κ. Μικρώνη: «Ποιο?». Και ο Δήμαρχος απάντησε: «Η ιδιοκτησία Μπογδάνη. Δεν είναι νόμιμη!».

   Στο σημείο εκείνο, ο κ. Μικρώνης εξερράγη! Φωνάζοντας «Σας παρακαλώ, κ. Δήμαρχε», «Είναι απαράδεκτα πράγματα αυτά», «Είστε εντελώς απαράδεκτος»- και άλλα που δεν μπορώ να σας τα μεταφέρω-, αναποδογύρισε το τραπέζι που βρισκόταν εμπρός του και ό,τι άλλο βρέθηκε στο διάβα του. Τόσο ο κ. Δρακονταειδής, όσο και ο κ. Βεργίνης έσπευσαν να κατευνάσουν την αντίδραση του κ. Μικρώνη, ενώ ο Δήμαρχος φώναζε επίμονα «Έτσι είναι!», «Ακριβώς έτσι είναι!».

   Ακολούθησαν τα σχόλια ορισμένων δημοτικών συμβούλων περί ντροπής και αίσχους, όταν ο κ. Μικρώνης επέστρεψε στην αίθουσα, λέγοντας: «Από Αντινομάρχης υποσχεθήκατε. Γίνατε Νομάρχης, μηδέν. Γίνατε Δήμαρχος, τίποτα!», ενώ ο Δήμαρχος αντέτεινε: «Αντιστεκόμαστε να ξεπουλήσουμε τα οικόπεδα! Αντιστεκόμαστε!».

   Τελικά, ο κ. Μικρώνης αποχώρησε από την αίθουσα με καταληκτικά λόγια τα εξής: «Να κάνετε τα νόμιμα. Τον ρωτάω για τα σχέδια της Λευκάδας και μου κάνει επίθεση προσωπική! Η προσωπική επίθεση είναι η καλύτερη λύση σας. Λυπάμαι πολύ για την κατάντια!».

      

 Η παρέμβαση

   Αμέσως μετά την αναχώρηση του κ. Μικρώνη, το λόγο πήρε ο κ. Δρακονταειδής: «Έχετε μία τακτική, την οποία δεν με νοιάζει αν θα το παραδεχτείτε ότι την ασκείτε ως τακτική. Αλλά νομίζω ότι το έχουν καταλάβει οι δημοτικοί σύμβουλοι, και οι δικοί σας. Ποια είναι αυτή? Όταν θέλετε ένα ζήτημα να το απαντήσετε έξω από την ουσία του, συνηθίζετε με έναν τρόπο να πετάτε λάσπη. Αυτό δεν έγινε μόνο σήμερα. Έχει γίνει πολλές φορές. Το κάνατε πριν από μισή ώρα ακριβώς στον κ. Στραγαλινό. Εάν θεωρείτε ότι με τέτοιες στάσεις βοηθάτε τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, η άποψη σας είναι σεβαστή, αλλά να ξέρετε ότι δεν τη βοηθάτε. Θα παρακαλούσα, λοιπόν, ή να το σταματήσετε αυτό το πανηγύρι, διότι πολλές φορές μπορεί αυτό να σας ικανοποιεί και να σας δίνει μία προσωπική ηθική ικανοποίηση, να ξέρετε όμως ότι δεν λύνει τα προβλήματα. Δεν μπορεί, λοιπόν, όταν τίθεται από συμβούλους να κουβεντιαστεί το σχέδιο πόλης μ’ ένα συγκροτημένο και σοβαρό τρόπο, να απαντάτε εσείς σ’ εμένα για παράδειγμα ή σε κάποιον άλλο σύμβουλο, τι έκανε πριν από δώδεκα χρόνια. Εγώ σας ζητώ να ζητήσετε συγγνώμη. Και δεν είναι κακό να ζητάει κάποιος συγγνώμη, όταν έχει κάνει λάθος. Νομίζω ότι με αυτό που είπατε τορπιλίσατε τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου. Ζητήστε συγγνώμη. Είναι αντρίκιο να το κάνετε. Είναι το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε».

   Η απάντηση του Δημάρχου ήταν: «Πολλές φορές ερχόμαστε σε δύσκολη θέση και δεν έχω κανένα πρόβλημα να ζητήσω συγγνώμη. Να ζητήσω από τον κ. Στραγαλινό ή από τον κ. Βεργίνη, ναι. Για το συγκεκριμένο θέμα και για τα οικόπεδα δεν ζητάω συγγνώμη! Τελεία και παύλα! Και συγγνώμη για τον τόνο της φωνής μου. Γιατί μας καρικώνουν να μας εξαπατήσουν οι επιτήδειοι- δεν αναφέρομαι στον κ. Μικρώνη- για οικόπεδα. Να πρέπει να διαβάζουμε συμβόλαια και να κόψουμε- λες κι είναι τόπι ύφασμα- να μοιράζουμε από δω κι από κει. Και το όνομα που ανέφερα πριν στο συνάδελφο τον κ. Μικρώνη, είναι όνομα που αναφέρθηκε το πρωί στο γραφείο μου. Δεν είναι πριν από δώδεκα χρόνια. Και δεύτερον, εγώ το ξαναδηλώνω: δεν δηλώνω συγγνώμη γι’ αυτό, γιατί είναι η πραγματικότητα την οποία έχουν ζήσει οι συμπολίτες μας σε σχέση με αυτό που λέγεται σχέδιο πόλης και τους επιτήδειους και πού πήγαν τα οικόπεδά τους. Αυτό που έχουμε τραβήξει με τα οικόπεδα του σχεδίου πόλης και των σχεδίων πόλης, να μην το συναντήσετε ποτέ στη ζωή σας! Και γι’ αυτό δεν ζητάω συγγνώμη!».

   Στην ανταπάντησή του ο κ. Δρακονταειδής είπε: «Εγώ προσπάθησα να δώσω μία ευκαιρία να εκτονωθεί η κατάσταση, παρότι η συμπεριφορά σας ήταν απαράδεκτη. Ύστερα από αυτό που κάνατε και την απάντηση που δώσατε, νομίζω ότι ό,τι και να πει κάποιος εναντίον σας θα έχει δίκιο. Πιστέψτε με! Και θα το δείτε σύντομα! Και να σας θυμίσω επίσης ότι εσείς ήσασταν που πριν από ενάμιση χρόνο φέρνατε εδώ οικόπεδα να γίνουν δωρεάν κι επίσης είχατε δεσμευθεί σ’ εκείνο το συμβούλιο ότι σε μία εβδομάδα θα φέρνατε και τα στοιχεία. Πέρασε ενάμιση χρόνος κι ακόμα τα περιμένουμε!».         

     

Η Δήλωση του κ. Μικρώνη

  

   Την επόμενη ημέρα, επικοινώνησα με τον κ. Μικρώνη, προκειμένου να λάβω από μέρους του ένα επίσημο σχόλιο, σε σχέση με το όλο περιστατικό. Η επίσημη δήλωση του κ. Μικρώνη- δημοτικού συμβούλου και επαγγελματία πολιτικού μηχανικού-, είναι η ακόλουθη:

   «Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 20/06/2011 τέθηκε από την Δημοτική κίνηση “ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ” στην οποία ανήκω ,το θέμα της στασιμότητας των σχεδίων πόλης. Ο συνάδελφος κ. Κονιδάρης αναφέρθηκε στο σχέδιο πόλης Νυδριού, ο συνάδελφος κ. Μπρατζουκάκης στο θέμα παραλείψεων του σχεδίου πόλης της Βασιλικής και εγώ γενικεύοντας το θέμα των σχεδίων σε όλο το νομό υποστήριξα ότι πρέπει να αποτελέσει ζήτημα ξεχωριστής συνεδρίασης, όπως κατά καιρούς έχουν ζητήσει και άλλοι συνάδελφοι της παράταξης μου αλλά και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης. Τα σχέδια πόλης πολλές φορές δεσμεύουν ιδιοκτησίες εξ’ ολοκλήρου για δεκαετίες εμποδίζοντας την συνολική ανάπτυξη του τόπου αφού δεν ανοίγονται δρόμοι και δεν γίνονται σωστά έργα υποδομών αποχέτευσης-ύδρευσης.

 Η απάντηση του Δημάρχου ήταν μία επίθεση που σκοπό είχε αφ’ ενός μεν να με μειώσει προσωπικά και επαγγελματικά, αφ’ ετέρου δε να υπεκφύγει αποποιούμενος των ευθυνών του στο πρόβλημα που απασχολεί χιλιάδες πολίτες στο τόπο μας.

Είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε πολιτική αντιπαράθεση, δεν δέχομαι όμως ουδεμία μείωση της προσωπικότητας μου ή αμφισβήτησης της επαγγελματικής μου υπόστασης και ηθικής.

Παραδέχομαι ότι η αντίδραση μου ήταν υπερβολική, για αυτόν το λόγο ζητώ συγνώμη από τους συναδέλφους του Δημοτικού Συμβουλίου, τους οποίους όμως καλώ να μην επιτρέπουν την σπίλωση συναδέλφων από οποιονδήποτε και αν επιχειρείται.

Η λάσπη από όποιον και αν προέρχεται είναι μία μέθοδος άκρως αντιδημοκρατική, καταδικαστέα και πολιτικά απαράδεκτη».

Η Δήλωση του  Δήμαρχου

   Όπως επικοινώνησα με τον κ. Μικρώνη, έτσι μίλησα τηλεφωνικά και με τον κ. Αραβανή, προκειμένου να καταγραφεί η επίσημη θέση και των δύο πλευρών. Ο Δήμαρχος έκανε την παρακάτω δήλωση: «Πρέπει να ξεκαθαρίζουμε τη λειτουργία μας ως δημόσια πρόσωπα και ως ιδιώτες».

Δημοτικό Σχολείο Καρυωτών

   Για να επανέλθουμε, όμως, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου και τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, το ενδιαφέρον μονοπώλησε και το θέμα των Καρυωτών, ήτοι η παραχώρηση δικαιώματος χρήσης του πρώην Δημοτικού Σχολείου της περιοχής. Ένα θέμα που αποδείχθηκε εξαιρετικά δημοφιλές, μιας και η αίθουσα γέμισε από τους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι, όμως, ήταν χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, διεκδικώντας το οίκημα του πρώην Δημοτικού Σχολείου για διαφορετική χρήση και αξιοποίηση. Από τη μία μεριά, ήταν ο Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Καρυωτών κ. Ιωάννης Γεωργάκης- ο οποίος κατέθεσε και εκατόν εβδομήντα δύο υπογραφές συγχωριανών του-, ζητώντας το εν λόγω κτήριο να παραχωρηθεί στην τοπική κοινότητα, για τη διοργάνωση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, όχι μόνο της κοινότητας, αλλά και άλλων πολιτιστικών φορέων, καθώς και της Ενορίας.

   Από την άλλη μεριά, η Ενορία, εκπροσωπούμενη από τον Ιερέα της, πατέρα Νεκτάριο Μάλφα, ζήτησε απλά να «φιλοξενηθεί» στο κτήριο, το οποίο, όμως, ζήτησε να επιπλώσει για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της.

   Το περίεργο είναι ότι το συγκεκριμένο θέμα βραχυκύκλωσε τους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για τον τρόπο διαχείρισής του. Προσέξτε: δεν διαφώνησαν για την απόφαση που θα λάβουν, αλλά για τον τρόπο μέσω του οποίου θα τη λάβουν, γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί έως τώρα για κανένα άλλο θέμα. Τελικά, η απόφαση έμεινε μετέωρη, ώστε να μεσολαβήσουν συζητήσεις συμφιλιωτικές και να βρεθεί η χρυσή τομή.

Δια ταύτα

   

   Ήθελα να επισημάνω, ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης, η Πρόεδρος κ. Νίκη (Λίνα) Μακρυγιώργου διατήρησε την ψυχραιμία της και κράτησε ίσες αποστάσεις, παρά τις πολλές και διαφορετικές συμπληγάδες που εμφανίστηκαν.

   Επιπλέον, να διευκρινίσω ότι μετέφερα λεγόμενα κι απόψεις αναλλοίωτες κι ατόφιες, προκειμένου όσοι διαβάζετε, παρακολουθείτε και παρατηρείτε, να αντιληφθείτε γεγονότα, χαρακτήρες και διασυνδέσεις. Του παρελθόντος, του παρόντος και- ποιος ξέρει?- ίσως και του μέλλοντος…

   Την 22^η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε σε επανάληψη, προσεχώς, μέσα από την ιστοσελίδα των «Νέων της Λευκάδας», στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.nealefkadas.gr

   Θα κλείσω με την ευχή να πρυτανεύσει η λογική και να επικρατήσει η διαφάνεια.

   Κι όποιος μιλά, να μιλά με τα χαρτιά του ανοιχτά…

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr 

Ο κ. Ανδρέας Μαυρομάτης μιλά για τη Μόρφωση και τα παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα - Μέρος Β'

   
   Η συνέντευξη με τον κ. Ανδρέα Μαυρομάτη πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ραδιοφωνικής εκπομπής «Με Θέμα & Πνεύμα Ελεύθερο!» του LefkadaNews-InternetRadio, την Πέμπτη, στις 9 Ιουνίου. Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης- που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο των «Νέων της Λευκάδας»-, ο κ. Μαυρομάτης μας μίλησε για το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi”, τη δημιουργία και τη μέχρι σήμερα πορεία του, για τις συνεργασίες  και τα πρωτοπόρα προγράμματά του. Επιπλέον, κατέθεσε την επαγγελματική του άποψη για το φετινό επίπεδο των πανελληνίων εξετάσεων, και κατήγγειλε τη δράση των παράνομων ιδιαιτερατζήδων- όπως τους αποκάλεσε χαρακτηριστικά-, ως μέλος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος (ΟΕΦΕ), καθώς και του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Φροντιστών Πρέβεζας-Λευκάδας. Μας ενημέρωσε δε για την εκστρατεία ενάντια στα παράνομα, ιδιαίτερα μαθήματα, που έχει ήδη ξεκινήσει και στη Λευκάδα. Διαβάστε το δεύτερο μέρος μίας συνέντευξης ιδιαιτέρως βαρυσήμαντης. Και οι αποκαλύψεις συνεχίζονται…        

- Μ.Β.: Τι εννοείτε όταν λέτε ότι όσοι κάνουν παράνομα, ιδιαίτερα μαθήματα παίρνουν αμοιβές Νόμπελ? 

- Α.Μ.: Το ρούφηγμα του αίματος της κάθε οικογένειας γίνεται ξεδιάντροπα από τους παράνομους ιδιαιτερατζήδες. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Εμείς, ως Σύλλογος Εκπαιδευτικών Φροντιστών Πρέβεζας-Λευκάδας, θα τις αναλάβουμε πολύ σύντομα, με οργανωμένο και σωστό τρόπο. Οπότε, στέλνω και ένα μήνυμα σε αυτήν την κλίκα και την κάστα των παράνομων ιδιαιτερατζήδων-μεγιστάνων του πλούτου στη Λευκάδα-, που εισφοροδιαφεύγουν και φοροδιαφεύγουν, να τα μαζέψουν λίγο. Σε περίπτωση που δεν τα μαζέψουν, πρέπει κι εμείς- συνδικαλιστικά και κεντρικά- να λάβουμε άμεσα μέτρα. Κι αν θέλετε να αναφερθούμε και στο κομμάτι «επαγγελματικός προσανατολισμός», αυτοί οι κύριοι, ανάλογα με την ειδικότητά τους, παροτρύνουν τους μαθητές να ακολουθήσουν αντίστοιχες σπουδές. Για παράδειγμα, κάποιος που είναι μαθηματικός, παροτρύνει τους μαθητές να γίνουν μαθηματικοί. Και το παράδοξο είναι ότι αμείβονται όπως οι διευθυντές στη NASA. Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν τολμάει να τους το πει, γιατί απειλούν έμμεσα το παιδί, με το βαθμό στο σχολείο. Κι από πάνω, αυτοί οι κύριοι πολιτεύονται κιόλας. Προσωπικά, μπορεί να δεχθώ ο,τιδήποτε, αλλά δεν δέχομαι κανένας να μπει στην τσέπη μου και την επιχείρηση μου. Και κυρίως δεν δέχομαι να τραυματίζονται οι ψυχές και οι ζωές των παιδιών.     

- Μ.Β.: Συγκεκριμένα, σε ποιες κινήσεις σκοπεύει να προβεί ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Φροντιστών Πρέβεζας-Λευκάδας?  

- Α.Μ.: Έχουμε ακολουθήσει όλη τη νόμιμη διαδικασία. Απευθυνθήκαμε ως Σύλλογος και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου αφήσαμε κι ένα υπόμνημα. Μιλήσαμε, μάλιστα, και με τον εξαίρετο Διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τον κ. Γκαμπρέλλα, ο οποίος τάχθηκε στο πλευρό μας. Δεν υπάρχει, πάντως, μεγαλύτερη απάτη από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους από τα παράνομα ιδιαίτερα. Και ειδικά στη Λευκάδα, όπου η κατάσταση ήταν, μέχρι πριν κάποια χρόνια, ανεξέλεγκτη.      

- Μ.Β.: Μας αναφέρατε κι ότι ξεκινάτε εκστρατεία ενημέρωσης ενάντια στα παράνομα, ιδιαίτερα μαθήματα. Ένα από τα φυλλάδια που θα διανεμηθούν έχει ως τίτλο «Βγάλτε κόκκινη κάρτα στα παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα», ενώ την ίδια στιγμή μας θέτει το ερώτημα «Ομάδα ή… μονάδα?». Το πρώτο σκέλος μας το αναλύσατε. Το δεύτερο?

- Α.Μ.: Όταν λέμε μονάδα εννοούμε το μαθητή που κάνει μόνος του μάθημα, είτε παράνομα, είτε νόμιμα. Με τον όρο ομάδα εννοούμε το γκρουπ των μαθητών που κάνει υποστηρικτική διδασκαλία, μετά το δημόσιο σχολείο. Να το διευκρινίσουμε αυτό: εμείς παρέχουμε υποστηρικτική διδασκαλία. Κι όσο καλύτερο είναι το δημόσιο σχολείο, τόσο καλύτερα πάμε κι εμείς. Για παράδειγμα, όταν δεν υπάρχει διδασκαλία- στην περίπτωση ενός κακού σχολείου- πώς να βοηθήσουμε εμείς? Πρέπει να υφίσταται κάτι προκειμένου να το υποστηρίξεις. Εμείς, λοιπόν, ως Σύλλογος, κωδικοποιήσαμε οκτώ λόγους, σύμφωνα με τους οποίους ο μαθητής αξιοποιεί καλά όλες του τις δυνατότητες μόνο με τη δύναμη της ομάδας. Ο πρώτος λόγος είναι η φύση της ομαδικής διδασκαλίας, η οποία αναπτύσσει την άμιλλα. Ο δεύτερος είναι η προετοιμασία με στρατηγική που γίνεται από ένα νόμιμο, οργανωμένο φροντιστήριο, με προγράμματα προσαρμοσμένα στις ανάγκες του κάθε μαθητή. Ο τρίτος λόγος είναι ο καθημερινός συστηματικός έλεγχος που πραγματοποιείται, συνδυασμένος με τακτικά διαγωνίσματα. Επιπλέον, οι μαθητές προετοιμάζονται για το «Νέο Σχολείο», που περιλαμβάνει τόσο ομαδικές εργασίες, όσο και τη χρήση νέων τεχνολογιών. Στο σημείο αυτό, να αναφέρω ότι ένα από τα πρωτοποριακά project που υπάρχει στο Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi” είναι ότι έχουμε ήδη δημιουργήσει μία ψηφιακή πλατφόρμα, η οποία ενημερώνεται με όλο το υποστηρικτικό υλικό. Εκεί, μπαίνει ο κάθε μαθητής με τον κωδικό του και βρίσκει τις σημειώσεις του κάθε μαθήματος και ό,τι άλλο υποστηρικτικό υλικό υπάρχει. Συνεχίζοντας την απαρίθμηση των λόγων, να αναφέρω την ολοκληρωμένη ενημέρωση για όλες τις αλλαγές και τις πτυχές του νέου εκπαιδευτικού συστήματος, που γίνεται από κάθε νόμιμο φροντιστήριο. Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται και η ιδιαιτέρως σημαντική, διαρκής ψυχολογική υποστήριξη, που προανέφερα εκτενώς. Ο επόμενος λόγος αφορά στην κοινωνικοποίηση του μαθητή, προκειμένου για την επιτυχημένη μετάβασή του στην κοινωνία. Και ολοκληρώνουμε με τον καθοριστικό επαγγελματικό προσανατολισμό και τη συμβουλευτική, που παρέχεται ατομικά και εξειδικευμένα.      

- Μ.Β.: Από πόσα άτομα αποτελείται το δυναμικό του Κέντρου Εκπαίδευσης “Morfosi”? Γιατί, όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την εργασία και τη φροντίδα πολλών επιστημονικών συνεργατών. 

- Α.Μ.: Όταν λέμε δυναμικό, υπολογίζω ακόμα και την κυρία που καθαρίζει το Κέντρο Εκπαίδευσης. Είμαστε, λοιπόν, γύρω στα είκοσι άτομα, που ο καθένας προσφέρει από το δικό του πόστο. Και να ξέρετε ότι στη “Morfosi” γίνεται αξιολόγηση και για να προσληφθεί κάποιος και για να συνεχίσει να υπάρχει. Γίνεται μία διαρκής ενδοεταιρική επιμόρφωση, μία δια βίου εκπαίδευση στο στελεχιακό δυναμικό μας. Ο καθένας καταθέτει και στάσεις ζωής και σίγουρα το πρώτο καλό παράδειγμα που δίνουμε είναι ότι επιλέξαμε τη νομιμότητα και όχι την παρανομία.     

- Μ.Β.: Πάντως, από όλα όσα μας είπατε, συμπεραίνω ότι οι μαθητές αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα καθημερινά, οπότε θα αισθάνονται λογικά και πολύ επιβαρυμένοι. Μεταφέρετε μας την κατάσταση και την ψυχολογία ενός μαθητή.    

- Α.Μ.: Σύμφωνα με τις στατιστικές της Eurostat, ο Έλληνας μαθητής του Λυκείου- ειδικά αυτός που προετοιμάζεται για τις πανελλήνιες εξετάσεις- είναι ο βαρύτερα εργαζόμενος στην Ευρώπη. Είναι σαν να δουλεύει το παιδί στα λιγνιτωρυχεία του Καρόλου Ντίκενς. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην όμορφη χώρα μας, που όμορφα καίγεται, αυτό το διάστημα. Ο μαθητής περιμένει από εμάς στήριξη, παρακίνηση, θετική παρότρυνση, να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει το μάθημά του, να καλύψει τα κενά του, ν’ αποκτήσει αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πανελλαδικών. Τον μαθαίνουμε να μην πανικοβάλλετε από τα λάθη του- αντίθετα να διδάσκεται από αυτά-, να αξιολογεί τον εαυτό του, να απομυθοποιεί τις γραπτές εξετάσεις και να μην φορτίζεται συναισθηματικά. Από τη στιγμή που θα έρθει ο μαθητής σε εμάς, νιώθει ότι ενδιαφερόμαστε γι’ αυτόν, ανθρώπινα και ειλικρινά. Μέσα από επιστημονικές διαδικασίες, προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τα όνειρα κάθε οικογένειας, κάθε μαθητή, να εντοπίσουμε τις κλίσεις και τους στόχους του και να δουλέψουμε από κοινού γι’ αυτά. Εμείς αξιολογούμαστε καθημερινά και δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε. Αν δεν ήμασταν αληθινοί κι αποτελεσματικοί σε αυτό που κάνουμε, δεν θα μας εμπιστεύονταν, ούτε θα μας πλήρωναν οι γονείς. Μιλώ πάντα με απόλυτο σεβασμό στο δημόσιο σχολείο και τους λειτουργούς του και πιστεύοντας ότι ο ρόλος μας είναι συμπληρωματικός, αλλά ουσιαστικός. Μπροστά στις κρίσιμες καταστάσεις που διέρχεται σήμερα η οικονομία της χώρας, είναι επιτακτικό να καταπέσουν όλοι οι μύθοι. Όλες οι αγκυλώσεις και τα αναχρονιστικά στερεότυπα του παρελθόντος που εξυπηρετούν συντεχνίες και συμφέροντα και να λεχθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Κάθε κρίση πρέπει να θεωρηθεί ως χρυσή ευκαιρία για να θέσουμε όλα τα ζητήματα σε μια άλλη βάση. Ν’ αρχίσουμε να σκεπτόμαστε πολύπλευρα, να βρούμε νέες δυναμικές, να είμαστε αλληλέγγυοι μεταξύ μας και να πράττουμε αποτελεσματικά.           

- Μ.Β.: Ήθελα να παραμείνουμε στην επιβαρυμένη ψυχολογία των μαθητών και των γονέων και να την προσεγγίσουμε κι από μία ακόμη άποψη. Οσονούπω θα βρεθούν αμφότεροι αντιμέτωποι με αλλαγές σε δομές και οργανωτικές διαδικασίες του εκπαιδευτικού συστήματος. Τι θα τους συμβουλεύατε?     

- Α.Μ.: Αυτή τη στιγμή έχουν γίνει δύο ανακοινώσεις. Η μία αφορά το «Νέο Λύκειο», εννοώντας το Γενικό Λύκειο, που αλλάζει η δομή του για τα παιδιά που από το Σεπτέμβρη θα πάνε στην Α’ Λυκείου. Και η δεύτερη ανακοίνωση- που βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο της πρότασης και αν εγκριθεί, θα υλοποιηθεί σε δύο χρόνια- αφορά το Τεχνικό Λύκειο, το οποίο θα ονομάζεται πλέον «Τεχνολογικό Λύκειο». Αυτά που μπορούμε να πούμε εν τάχει είναι ότι τα παιδιά που από τη νέα σχολική χρονιά θα πάνε στο Λύκειο, θα συναντήσουν ένα καινούργιο λύκειο, ένα καινούργιο τρίωρο μάθημα που θα λέγεται ερευνητική εργασία ή project. Στη Β’ και την Γ’ Λυκείου αλλάζουν πολλά πράγματα, όπως οι κατευθύνσεις και οι ώρες. Όλα αυτά γίνονται σε μία σαφέστατη προσπάθεια μείωσης του κόστους της εκπαίδευσης, αλλά και επικαιροποίησης της εκπαίδευσης μέσω της χρήσης των νέων τεχνολογιών. Η μεγάλη αλλαγή, πάντως, γίνεται στα Τεχνικά Λύκεια, που δεν έχει οριστικοποιηθεί, όμως, ακόμα. Επίσης, μεγάλες αλλαγές αφορούν και τα παιδιά που συμπληρώνουν φέτος μηχανογραφικά. Πρέπει να γνωρίζουν ότι από φέτος δεν θα γίνονται μεταγραφές και ότι υπάρχει η δυνατότητα εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου με την υποβολή του βαθμού πρόσβασης και με τη συμπλήρωση ενός μηχανογραφικού μέσα στον Ιούλιο. Όποιος θέλει μπορεί να περάσει από το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi” να τον ενημερώσουμε σχετικά. Και καλώ και τους ακροατές σας, όσους έχουν παιδιά στην Γ’ Λυκείου, να περάσουν από τη “Morfosi” για να κάνουν οι μαθητές δωρεάν, στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, το τεστ του επαγγελματικού προσανατολισμού. Τεστ που συνδέει τις επαγγελματικές τους κλίσεις με διάφορες σχολές.            

- Μ.Β.: Ακούγεται πολύ σημαντικό το τεστ αυτό. Ειδικά, αν αναλογιστούμε πόσα ταλέντα έχουν χαθεί και πόσες ζωές έχουν λοξοδρομήσει, εξαιτίας της αναντιστοιχίας μεταξύ έμφυτων ροπών και τελικών επαγγελματικών επιλογών.

- Α.Μ.: Τέσσερις στους πέντε που εισέρχονται στο Πανεπιστήμιο δεν μπαίνουν σε σχολή της αρεσκείας τους. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Για να καταλάβετε, υπάρχει κόσμος που ακόμα νομίζει ότι θα συνεχίσουν να διορίζονται οι δάσκαλοι ή ότι θα βρίσκουν εργασία οι δικηγόροι και οι γιατροί. Όλα αυτά, σε έναν σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό, πρέπει να τα υπολογίζεις. Πρέπει ακόμα να ενημερώνονται οι μαθητές και για τις διεπιστημονικές σπουδές. Συνεργαζόμαστε με μία εταιρία επαγγελματικού προσανατολισμού στην Αθήνα, εκπαιδευόμαστε δύο και τρεις φορές το χρόνο για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά και να τα οδηγήσουμε στο να δηλώσουν όχι αυτό που θέλουμε εμείς, ο καθηγητής ή ο γονέας, αλλά αυτό που πραγματικά επιθυμούν τα παιδιά. Αυτό είναι επαγγελματικός προσανατολισμός.       

- Μ.Β.: Πέρα από την εκπαίδευση φροντίζετε και για την ψυχαγωγία των παιδιών της “Morfosi” και εννοώ, βεβαίως, τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή που πραγματοποιήσατε και φέτος στο Ionian Blue, σε μία αίθουσα που κατακλύσθηκε κυριολεκτικά από κόσμο.    

- Α.Μ.: Το να γεμίσει μία αίθουσα- ειδικά αν δεν συμμετέχεις σε κάποιους μηχανισμούς, όπως ένα σωματείο ή κάποιο κόμμα- είναι πραγματικά δύσκολο στις μέρες μας. Το θέμα, όμως, είναι ότι δενόμαστε πραγματικά με τις οικογένειες των μαθητών μας, με αποτέλεσμα να έχουν αγκαλιάσει όλοι τη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση της “Morfosi”, που έχει γίνει θεσμός τόσο για το ποιοτικό της περιεχόμενο, όσο και για τις βραβεύσεις της. Βραβεύουμε κάθε χρονιά απλούς, καθημερινούς ανθρώπους για τη δράση και το χαρακτήρα τους.    

- Μ.Β.: Μία κίνηση αναγνώρισης και γενναιοδωρίας σ’ ετούτους τους καιρούς που η πλειοψηφία τσιγκουνεύεται τα «μπράβο». Και μιας και αναφέρθηκα στους καιρούς, δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω για την κρίση και τις προεκτάσεις της. Αρκετοί έχουν κυριευθεί από πανικό, άλλοι είναι στα όρια της κατάθλιψης, ποια είναι η δική σας άποψη?      

- Α.Μ.: Είναι πλέον γεγονός ότι η αβεβαιότητα θεωρείται η μόνη βεβαιότητα. Ουσιαστικά είναι η χειρότερη παγκόσμια οικονομική κρίση, από την εποχή του κραχ του 1929. Και μάλιστα, προεξάρχοντες σε αυτήν την κρίση είμαστε εμείς οι Έλληνες. Αν το δείτε και ιστορικά, εισερχόμαστε σε μία αχαρτογράφητη ζώνη. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει, δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε μπροστά μας. Αν φανταστείτε ότι μόνο στην Ελβετία οι καταθέσεις των Ελλήνων ισοδυναμούν ουσιαστικά με το χρέος μαζί με τους τόκους, καταλαβαίνετε ότι κάποιοι πήραν τα χρήματα- οι πολιτικοί και οι κρατικοδίαιτοι μεγαλοβιομήχανοι- και τα πήγαν εκεί. Είναι θέμα καθαρά πολιτικής απόφασης αυτά τα χρήματα να γυρίσουν πίσω ή να γίνει ένα πραγματικό «πόθεν έσχες». Άρα, η χώρα δεν είναι τόσο χρεωμένη όσο φαίνεται. Σαφέστατα, μέσα από τα ΜΜΕ περνάει μια κινδυνολογία. Από τη μια μεριά, εμφανίζονται στην κοινωνία τάσεις εσωστρέφειας και αναδίπλωσης, παράλυσης και παραίτησης από τις εξελίξεις. Για παρατηρείστε, όμως, τι γίνεται: και οι «Αγανακτισμένοι», και ο λόγος που αρθρώνουμε τώρα εδώ, και τα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα σας, όπως η «Χάβρα Λευκαδίων» και η στήλη σας με θέμα τη σουβλακοφαγία του δημοτικού συμβουλίου, συνιστούν κοινωνικές δυνάμεις, που μπορεί να είναι ακόμη μειονότητες, αλλά είναι δημιουργικές μειονότητες και ομάδες. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί ενεργοποιούνται αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και προτείνοντας νέες ιδέες για μία φυγή προς τα εμπρός. Ουσιαστικά, τι είναι η κρίση? Είναι δύο διαφορετικές τάσεις που συγκρούονται και από τη σύνθεσή τους θα διαμορφωθεί ο κόσμος της επόμενης ημέρας.           

- Μ.Β.: Οι απόψεις σας αυτές εμπεριέχουν ελπίδα. Ελπίδα για νέα ξεκινήματα και νέες αρχές. Μία μερίδα, όμως, του κόσμου φοβάται και μία άλλη όλο αυτό που μας περιγράφετε το πολεμά. Πολεμά, για παράδειγμα, μία γραφή σαν τη δική μου, μία ομιλία του περιεχομένου της δικής σας.    

- Α.Μ.: Είναι αυτό που σας είπα: υπάρχουν δύο διαφορετικές τάσεις. Υπάρχει πάντα η πρόοδος και η συντήρηση, η δράση και η αντίδραση. Είναι φυσιολογικό όλο αυτό. Δεν πρέπει, όμως, να υιοθετούμε μία φοβική αντιμετώπιση των εξελίξεων. Δεν πρέπει να μένουμε απαθείς, ούτε να χάνουμε την πίστη μας στο μέλλον. Απαιτούνται νέες πρωτοβουλίες και νέες ιδέες για να ξεπεραστούν προβλήματα που φαντάζουν προς στιγμήν ανυπέρβλητα. Ζούμε στην εποχή της ανοιχτής σκέψης. Πρέπει, λοιπόν, να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, να μην πετάμε κάτω από το χαλί τα ενοχλητικά θέματα και να μην υποτιμούμε τη νοημοσύνη των συνανθρώπων μας. Άρα, χρειαζόμαστε επειγόντως μία ισχυρή δόση αισιοδοξίας για να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να τη χρησιμοποιήσουμε ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο. Για να απεγκλωβισθούμε, όμως, από τα αδιέξοδά μας, χρειάζεται να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να μην φοβόμαστε την αλλαγή. Πρέπει, επίσης, να μάθουμε να δρούμε ομαδικά και να θυμηθούμε τις αξίες της αλληλεγγύης και των συλλογικών οραμάτων. Όσο είναι καιρός, πρέπει να περάσουμε από το εγώ στο εμείς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα η κρίση δεν αφορά τους οικονομικούς δείκτες, αλλά τις αξίες, γεγονός που επιφέρει την απώλεια του ονείρου. Αν ξαναονειρευτούμε και ξαναδράσουμε συλλογικά, αν ξαναφάμε όλοι μαζί στο τραπέζι, αν αγαπήσουμε ξανά τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας, τον άνθρωπο και τη φύση, τότε θα λειτουργήσουν τα πάντα υπέρ μας. Ο κόσμος, κάθε μέρα που περνάει, είναι και πιο έτοιμος για την αλλαγή.      

- Μ.Β.: Με χαροποιεί ιδιαιτέρως το σκεπτικό σας. Επειδή όπου να’ ναι η εκπομπή φτάνει στο τέλος της, ήθελα να μας ενημερώσετε για τα σχέδια του Κέντρου Εκπαίδευσης “Morfosi” για τη νέα σχολική χρονιά.       

- Α.Μ.: Καλύτερη, φθηνότερη, ποιοτικότερη κι επικαιροποιημένη εκπαίδευση. Και προσπαθούμε να μεταλαμπαδεύσουμε το όραμά μας αυτό- της καλύτερης εκπαίδευσης, στο καλύτερο εκπαιδευτήριο, δημιουργώντας καλύτερους ανθρώπους- και σε άλλες μεριές της Ελλάδας. Σε μία διαρκή, δημιουργική προσπάθεια να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Για ένα καλύτερο μέλλον, για όλους μας.           

- Μ.Β.: Σπουδαία τα μηνύματά σας. Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία σας εδώ σήμερα, καθώς και για το ότι μοιραστήκατε με όλους εμάς τα σχέδια, τις σκέψεις και τις ανησυχίες σας. Εύχομαι «Καλό Καλοκαίρι» και «Καλή Σχολική Χρονιά»- από το Σεπτέμβρη πλέον- στους μαθητές, τους γονείς και τους συνεργάτες του Κέντρου Εκπαίδευσης “Morfosi”.      

- Α.Μ.: Θέλω κι εγώ να σας ευχαριστήσω. Και ήθελα να σας παροτρύνω να έχετε την ίδια καυστική πένα, την ίδια αταλάντευτη κριτική ματιά για να βοηθήσετε και τους τοπικούς μας άρχοντες να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους. Η κριτική είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιωθεί ο κρινόμενος. Πραγματικά, η πένα σας τιμάει τη Λευκάδα. Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν και στον εκδότη σας, τον κ. Ηλία Κοντογεώργη, ο οποίος μέσα από την εφημερίδα του περνάει ανόθευτα, πολλά και ουσιαστικά μηνύματα. Ήθελα, ακόμα, να σας ευχαριστήσω για την αφιλοκερδή συμμετοχή σας στο πρόγραμμα «Καλοκαιρινή απασχόληση και ψυχαγωγία» του Κέντρου Εκπαίδευσης “Morfosi”.        

- Μ.Β.: Είναι, πραγματικά, μεγάλη μου χαρά που θα συμμετάσχω στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Σας ευχαριστώ πολύ.                 

- Α.Μ.: Να είστε καλά.

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr

Ο Λύκος

   «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του».

   Η παραπάνω παροιμία μου έρχεται στο μυαλό συχνά πυκνά, καθημερινά.

   Κι αυτό συμβαίνει γιατί συναντώ ανθρώπους και συμπεριφορές που δείχνουν να μην εννοούν, να μην αντιλαμβάνονται τα μηνύματα που τους στέλνει η ζωή, παρά εμμένουν σε συμπεριφορές και δεδομένα εμπράκτως αποτυχημένα.

   Το δικαίωμα στα λάθη είναι αναφαίρετα ανθρώπινο. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι οι λανθασμένες επιλογές είναι επιβεβλημένες στη διαρκή προσπάθεια της θνητής μας φύσης να βελτιωθεί. Τι συμβαίνει, όμως, όταν επιμένουμε στα ίδια λάθη, τις ίδιες ακατανόητες αντιδράσεις, δίχως να φιλτράρουμε μηνύματα, δίχως να εκλογικεύουμε συναισθήματα?

   Όλοι γεννηθήκαμε, ανατραφήκαμε, μεγαλώσαμε υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Συνθήκες που έδρασαν καθοριστικά στη διάπλαση και το σχηματισμό της προσωπικότητάς μας.

   Αποκλειστικά υπεύθυνοι κι ολοκληρωτικά υπαίτιοι για τη διαδικασία διαμόρφωσης κι αποκρυστάλλωσης του αξιακού μας συστήματος, άρα και της προσωπικής μας σκέψης, είναι οι γονείς μας. Μέχρι του σημείου της ενηλικίωσής μας.

   Τι γίνεται, όμως, όταν μεγαλώνοντας παρατηρείς ότι όσα σου δίδαξαν, όσα σου έταξαν δεν βρίσκουν πρακτική εφαρμογή, δεν αποδίδουν, αλλά τουναντίον σε περιορίζουν και σου δυσκολεύουν τη ζωή?

   Και δεν αναφέρομαι μόνο σε σχέσεις και διασυνδέσεις που χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες επαφές, αλλά κυρίως αναφέρομαι σε πρότυπα συμπεριφορών, παγιωμένες δομές και οργανωτικά σχήματα που στην πράξη έχουν απομυθοποιηθεί, έχουν κουράσει κι ενίοτε έχουν προκαλέσει απέχθεια κι αποστροφή…

   Σεβόμενη το λακωνικό χαρακτήρα της στήλης, θα περάσω στην ουσία του θέματος: ό,τι δεν αποδίδει, πρέπει ν’ αλλάζει. Η συνήθεια εξασφαλίζει μία αυταπάτη, μία επίφαση ηρεμίας, με αποτέλεσμα το παραμικρό ερέθισμα να προκαλεί αναταραχή. Το θέμα είναι ότι η Νέα Εποχή βρίσκεται προ των πυλών, και είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα εμπεριέχει ησυχία. Αντίθετα, θα χαρακτηρίζεται από έντονη ανησυχία. Κι αυτό ακριβώς είναι το ελπιδοφόρο και το υγιές.

   Όσοι επιμένουν να ζουν με φαντάσματα του παρελθόντος, να αναπαραγάγουν πρότυπα παρωχημένης σκέψης και δράσης, μη μπορώντας να ενεργοποιήσουν σύγχρονα φίλτρα και να εμπνευστούν, ισοδυναμούν με στείρα γη. Στη στείρα γη, τι να κάψεις?

   Όσα μοιάζουν ακατανόητα σήμερα, λίγος καιρός απομένει για να ξεκαθαρίσουν…

   

   Η Εξέλιξη είναι καθ’ οδόν...

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr

Η "Φλόγα της Ελπίδας" πέρασε κι από τη Λευκάδα!

   Την Κυριακή το απόγευμα, στις 12 Ιουνίου, οι αρχές του τόπου, μαζί με πλήθος πολιτών, υποδέχθηκαν στη Λευκάδα, και συγκεκριμένα στην κεντρική είσοδο του Διοικητηρίου, την Ολυμπιακή Φλόγα των "Special Olympics".

   Οι φέροντες τη «Φλόγα της Ελπίδας»- αθλητές των "Special Olympics", μαζί με παιδιά από τα ειδικά σχολεία του νησιού- διέσχισαν την κεντρική αγορά της πόλης, ακολουθούμενοι από ξένους και ντόπιους εθελοντές αθλητές, σε μία πομπή έντονα συγκινησιακή, που σε κάθε της βηματισμό μετέδιδε μαθήματα και συναισθήματα.

   Για να περιγράψω τον παλμό και το αίσθημα που επικράτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της Τελετής, από το Πάρκο της Παραλίας μέχρι και το Διοικητήριο, θα σας μεταφέρω ένα μικρό γράμμα που βρήκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Το γράμμα αυτό έγραψε ένας συμπατριώτης μας ο Γιάννης Κατωπόδης, μεταδίδοντας μας τις σκέψεις και τη συγκίνηση του, ως εξής:

«Θέλω να νικήσω!

  Αν όμως δεν τα καταφέρω

  βοηθήστε με να προσπαθήσω

  με θάρρος!

Αυτός είναι ο Όρκος του Αθλητή των “Special Olympics”.

Εδώ κι αν μιλάμε για Ανθρώπους που αγωνίζονται για τη δική τους υπέρβαση. Κάθε    μέρα. Κάθε στιγμή.

Άνθρωποι που διατηρούν τη δική τους Φλόγα, παντοτινά άσβηστη…

Ως δια μαγείας, προβλήματα κι ενοχλήσεις εξαφανίστηκαν, επιτρέποντας μου να χαρώ ενεργά μία Γιορτή του Παγκόσμιου Αθλητισμού. Μία Γιορτή που συμβολίζει πολλά…

Για το δικαίωμα στην προσπάθεια, τη συμμετοχή και την υπέρβαση.

Δυστυχώς, για ορισμένους ήταν ακόμη ένας τρόπος ανάδειξης και χορηγικής αυτοπροβολής…

Τρομερό ήταν το τρακ μου, από τη στιγμή που έδενα τα κορδόνια μου μέχρι και την ώρα που φόρεσα το συλλεκτικό μπλουζάκι του Γυμναστικού Συλλόγου Λευκάδας, ο οποίος μου έκανε την ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση να ενσωματωθώ στην αποστολή του, στην περιφορά της Ιερής Φλόγας, μέσα στη γενέτειρα πόλη μου.

Δεν θέλω να πω πολλά. Απλά, να πω ότι χθες ένοιωσα μια τεράστια συγκίνηση, μεγαλύτερη κι από τον τερματισμό μου στον πρώτο Μαραθώνιο που έτρεξα.

Αν είχατε την τύχη να βρεθείτε στην Τελετή που στήθηκε στο Διοικητήριο της πόλης, θα βλέπατε ένα τεράστιο χαμόγελο στα πρόσωπα αυτών των παιδιών. Προσωπικά, αυτό το χαμόγελο θα με οδηγεί για πολλά χρόνια…

Ακόμα και η καταρρακτώδης βροχή δεν στάθηκε ικανή να εμποδίσει την Τελετή. Μάλλον, ο Εθνικός Ύμνος ακούγεται καλύτερα κάτω από δυνατή βροχή.

Τελικά, το χαμόγελο και τη χαρά των παιδιών δεν τα έσβησε καμία μπόρα και καμία βροχή.

Πώς θα μπορούσε, άραγε???».

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr    

Ο κ. Ανδρέας Μαυρομάτης μιλά για τη Μόρφωση και τα παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα - Μέρος Α'

   

   Τον κ. Ανδρέα Μαυρομάτη τον πρωτοσυνάντησα τα περασμένα Χριστούγεννα, στα πλαίσια της εκδήλωσης που διοργανώνει κάθε χρονιά το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi”. Εκείνη τη βραδιά με εξέπληξε θετικά η ασφυκτική πληρότητα της αίθουσας γνωστού ξενοδοχείου, όπου πραγματοποιήθηκε η χριστουγεννιάτικη γιορτή, πράγμα σπάνιο για τις συνεδριακές της διαστάσεις. Καθώς κυλούσε η βραδιά κι άνθρωποι εναλλάσσονταν επί σκηνής, βραβεία άλλαζαν χέρια και ποιητικά κείμενα έσμιγαν με μουσικές, συνέθεσα την προσωπική μου άποψη τόσο για τον κ. Μαυρομάτη, όσο και για το σύνολο της προσπάθειας που αναπτύσσεται υπό την ομπρέλα του Κέντρου Εκπαίδευσης “Morfosi”. Διέκρινα γενναιοδωρία, οξυδέρκεια, γνώση της σύγχρονης πραγματικότητας, αγάπη και σεβασμό για την εκπαίδευση, το μαθητή και την οικογένεια του.

   Πέρασε ο καιρός κι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να συναντηθούμε και δημοσιογραφικά με τον κ. Μαυρομάτη. Σε μία συνέντευξη που διαισθανόμουν τη σημαντικότητά της, ένεκα του πολυμήχανου πνεύματος του συνεντευξιαζόμενου. Πράγματι, η διαίσθησή μου αυτή επαληθεύτηκε. Πέρα από την ενημέρωση για το πολύπλευρο έργο της “Morfosi”, ο κ. Μαυρομάτης προέβη και σε αποκαλύψεις. Μίλησε για τα παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα, θίγοντας τόσο την ηθική, όσο και την οικονομική πλευρά του θέματος, κι ανακοινώνοντας μας τη σχετική εκστρατεία ενημέρωσης που ξεκινά ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Φροντιστών Πρέβεζας-Λευκάδας.

   Η συνέντευξη με τον κ. Μαυρομάτη πραγματοποιήθηκε ζωντανά, στον αέρα της ραδιοφωνικής εκπομπής «Με Θέμα & Πνεύμα Ελεύθερο» του LefkadaNews-InternetRadio, την Πέμπτη, στις 9 Ιουνίου. Μάλιστα, κατόπιν απαίτησης των ακροατών, αναμεταδόθηκε δύο φορές! Όσοι δεν καταφέρατε να ακούσετε την εκπομπή, έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε στο χαρτί την αποτύπωση μιας συνέντευξης υψηλού ειδικού, μα και γενικού ενδιαφέροντος!     

     

- Μ.Β.: Κύριε Μαυρομάτη, καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας. Ασχολείστε με το χώρο της εκπαίδευσης εδώ και χρόνια, έχοντας καταφέρει να δημιουργήσετε ένα πρότυπο Κέντρο Εκπαίδευσης. Περιγράψτε μας τη γενική σας πορεία, καθώς και τους σημαντικότερους σταθμούς αυτής, μέχρι σήμερα.

- Α.Μ.: Καλησπέρα, κυρία Βεντούρα. Τιμή μου και χαρά μου που είμαι εδώ μαζί σας. Κινούμαι στο χώρο της εκπαίδευσης εδώ και αρκετά χρόνια και ουσιαστικά βρίσκομαι σε μία πορεία όπου καθημερινά παλεύουμε για κάτι καλύτερο, παρ’ όλη τη γκρίζα περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η αφετηρία της πορείας αυτής τοποθετείται χρονικά το 1996, οπότε, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές μου ως βιολόγος και τα μεταπτυχιακά μου στην Ιταλία, ξεκίνησα τη σχολή πληροφορικής “Selectika”. Το 2000 ήμασταν το πρώτο στη Λευκάδα και τη Δυτική Ελλάδα και το εξηκοστό έκτο σε όλη την Ελλάδα πιστοποιημένο κέντρο για ECDL. Το 2001 σε συνεργασία με το ΤΕΕ εκπαιδεύσαμε 32 αρχιτέκτονες και πολιτικούς μηχανικούς στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ουσιαστικά, βγάλαμε τους μηχανικούς από το ριζόχαρτο και τους βάλαμε στο σχεδιασμό με autocad. Το 2004 προετοιμάστηκε στη σχολή μας η εθνική ομάδα για την Ολυμπιάδα πληροφορικής. Είχαμε, γενικά, μία επιτυχημένη πορεία. Μπορώ να πω ότι πριν τρία-τέσσερα χρόνια είχαμε καταγράψει πάνω από δύο χιλιάδες μαθητές στα μαθήματα πληροφορικής. Τα τελευταία τρία χρόνια το Κέντρο Εκπαίδευσης αναπτύχθηκε με τη δημιουργία ενός νόμιμου, οργανωμένου φροντιστηρίου μέσης εκπαίδευσης, που δεν υπήρχε στη Λευκάδα. Πριν δύο χρόνια δημιουργήσαμε και το Αναγνωστήριο μαθητών Δημοτικού, ενώ συνεχίζουμε να προσφέρουμε και στην εκπαίδευση της πληροφορικής. Πιστεύω ότι κινούμαστε με μία εξωστρέφεια προς την κοινωνία.

- Μ.Β.: Στο μεταξύ, έχετε καταφέρει να επεκταθείτε με τη δημιουργία ενός ακόμη Κέντρου Εκπαίδευσης “Morfosi” στη Θεσσαλονίκη, γεγονός εντυπωσιακό για τα τοπικά επιχειρηματικά δεδομένα. 

- Α.Μ.: Από πέρυσι το Σεπτέμβρη λειτουργούμε το πρώτο franchise στη Θεσσαλονίκη. Θεωρώ ότι είναι τιμητικό και για τη Λευκάδα να φεύγει από εδώ μία επιχειρηματική ιδέα και να φτάνει σε μία μεγάλη πόλη. Έχουν υπάρξει κι άλλες επιχειρήσεις, σε άλλους τομείς, που έχουν επεκταθεί, και μάλιστα πολύ αξιόλογες. Ίσως να είμαστε οι πρώτοι που επεκταθήκαμε σε μία μεγάλη πόλη, όπως η συμπρωτεύουσα. Μακάρι να υπήρχαν οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες αυτή η επιχειρηματική εξωστρέφεια να ήταν πιο έντονη. Πάντως, στα άμεσα σχέδια μας είναι κι ένα δεύτερο υποκατάστημα στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή της Τούμπας, ενώ διερευνούμε και την αγορά των Τιράνων, πρωτεύουσας της Αλβανίας. Ακόμα, βρισκόμαστε και σε συζητήσεις για την Κοζάνη. Γενικά, υπάρχει όρεξη αυτό το οποίο κάνουμε να το δώσουμε- ως ένα προϊόν που έχει αξία- σε περισσότερο κόσμο.      

- Μ.Β.: Μεγάλη εντύπωση μου έχουν κάνει, μιας και δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο ως μαθήτρια, οι συνεργασίες της “Morfosi” με δύο επιστήμονες: έναν ψυχολόγο κι έναν λογοπαθολόγο. Συγκεκριμένα, με τον κ. Κοσμά και την κ. Μανωλίτση, αντίστοιχα. Ποιες ανάγκες εξυπηρετούν αυτές οι συνεργασίες?    

- Α.Μ.: Καταρχήν, να σας πω τι είναι ακριβώς το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi”, το οποίο αποτελείται ουσιαστικά από τρία κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι είναι το Αναγνωστήριο μαθητών Δημοτικού. Έρχονται, δηλαδή, τα παιδιά του Δημοτικού για δύο ώρες καθημερινά και σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, με ειδικό εκπαιδευτικό σύστημα και με την καθοδήγηση έμπειρου παιδαγωγού και τα διαβάζουμε για όλα τα μαθήματα, για την επόμενη ημέρα. Το δεύτερο κομμάτι που έχουμε είναι ένα οργανωμένο φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης. Μάλιστα, είναι το μόνο φροντιστήριο στη Λευκάδα που είναι μέλος της ΟΕΦΕ (Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστηρίων Ελλάδος). Μιλάμε για τη Λευκάδα που δεν διαθέτει φροντιστηριακή ιστορία και προϊστορία. Και το τρίτο κομμάτι είναι η εκπαίδευση στην πληροφορική. Όταν λέμε ότι παρέχουμε εκπαίδευση, δεν παρέχουμε εκπαίδευση μόνο σε επίπεδο γνωστικού αντικειμένου. Σαφώς, πρέπει να παρέχεις και μία εκπαίδευση παιδαγωγική και ψυχολογική. Όταν μιλάμε για εποχές κρίσης, για οικογένειες που ζορίζονται κι αντιμετωπίζουν απίστευτες δυσκολίες, για μαθητές που πηγαίνουν σ’ ένα σχολείο με τα χίλια μύρια προβλήματα, όταν δεν υπάρχουν όρια στις οικογένειες, καταλήγουμε στη διαπίστωση ότι για να γίνει κάποιος καλός μαθητής πρέπει να ζει σε μία ισορροπημένη και ειρηνική οικογένεια. Όλα αυτά δεν είναι δική μας δουλειά. Δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν, έρχεται ο ψυχολόγος. Συνεργαστήκαμε με τον κ. Λάμπρο Κοσμά, έναν ψυχολόγο από την Αθήνα, ο οποίος μάλιστα σε λίγες ημέρες ανοίγει και το γραφείο του στη Λευκάδα, γιατί προφανώς υπάρχει ανάγκη. Η σημαντική δουλειά που κάναμε ήταν η απομυθοποίηση της παρουσίας του ψυχολόγου. Καταφέραμε, δηλαδή, να δεχθεί ο κόσμος ότι είναι μία φυσιολογική διαδικασία που θα του προσφέρει μία καλύτερη ζωή, μία πιο ισορροπημένη ανάπτυξη. Επ’ ευκαιρία της κρίσης πρέπει να ξεπεράσουμε κάποια πράγματα. Ειδικά, όταν δίνεις κάτι από την καρδιά σου και με τρόπο επιστημονικό, πρέπει να γίνεται αποδεκτό. Στη “Morfosi” η παρουσία ψυχολόγου για το μαθητή της τρίτης λυκείου που έχει γεμίσει σπυράκια, που πιθανόν λιποθυμά από το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων, έχει υπάρξει δημιουργική, θετική και πολύ απλή.             

- Μ.Β.: Όσον αφορά στο θέμα των μαθησιακών δυσκολιών και την αντιμετώπισή τους συνεργάζεστε με την κ. Μαρία Μανωλίτση.     

- Α.Μ.: Έχουμε την τύχη στη Λευκάδα να έχουμε την κ. Μαρία Μανωλίτση, λογοπαθολόγο με δύο μεταπτυχιακά από δύο εξαιρετικά πανεπιστήμια της Αγγλίας, το City και το York,- γιατί να πούμε ότι η Ελλάδα δεν παράγει λογοπαθολόγους και λογοθεραπευτές. Έχουμε μία συνεργασία γύρω στα επτά-οκτώ χρόνια με την κ. Μανωλίτση, η οποία αναλαμβάνει το κομμάτι της αποκατάστασης οποιασδήποτε μαθησιακής δυσκολίας, κι εμείς με τη σειρά μας αναλαμβάνουμε το κομμάτι του διαβάσματος και της γνωστικής προσέγγισης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. Σήμερα ένα στα τέσσερα παιδιά εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες και δεν αναφέρομαι μόνο στη δυσλεξία. Μπορεί να είναι δυσορθογραφία, δυσαριθμησία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής κι υπερκινητικότητας, μπορεί να είναι το σύνδρομο Asperger. Αν σκεφθείτε ότι ο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Μπιλ Γκέιτς διαγνώσθηκαν δυσλεξικοί, είναι παράλογο μια οικογένεια να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και να μην αναγνωρίζει τις δυσκολίες του παιδιού της. Είναι κρίμα να χάνονται ολόκληρες ζωές, γιατί επί αυτού πρόκειται. Ανοίξαμε τις πόρτες μας, λοιπόν, και για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Και δόξα τω Θεώ αισθανόμαστε πολύ φυσιολογικοί, υπερήφανοι και καλά με τη συνείδησή μας.      

- Μ.Β.: Ήθελα να αναφερθούμε ξεχωριστά στο Αναγνωστήριο του Δημοτικού που λειτουργεί το Χειμώνα, καθώς και στο αντίστοιχο τμήμα για τα παιδιά του Δημοτικού που θα λειτουργήσει το καλοκαίρι.  

- Α.Μ.: Το Αναγνωστήριο είναι ένας ειδικά σχεδιασμένος χώρος που στόχο έχει τη δημιουργική μελέτη και την ευχάριστη παραμονή του παιδιού. Οι μαθητές έρχονται δύο ώρες καθημερινά, με τα βιβλία της επόμενης ημέρας και με την καθοδήγηση παιδαγωγού μελετούν όλα τα μαθήματα τους, οπότε είναι έτοιμοι για το σχολείο. Αυτό το τμήμα λειτουργεί το Χειμώνα. Φέτος το Καλοκαίρι, και για δεύτερη συνεχή χρονιά, οργανώνουμε ένα πρόγραμμα με τον τίτλο «Καλοκαιρινή απασχόληση & Ψυχαγωγία», το οποίο το αναβαθμίσαμε σημαντικά. Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε μαθητές από 6 έως 12 ετών, ξεκινά στις 20 Ιουνίου και ολοκληρώνεται στις 29 Ιουλίου. Τα τμήματα είναι πρωινά, διαρκούν τέσσερις ώρες καθημερινά και περιλαμβάνουν δημιουργικές δραστηριότητες, όπως εκπαιδευτικές επισκέψεις, ζωγραφική, φωτογραφία, συναντήσεις με καλλιτέχνες, ερευνητικές εργασίες, μέχρι και την έκδοση εφημερίδας, που ελπίζουμε η δουλειά αυτή των μικρών δημοσιογράφων να διανεμηθεί μαζί με «Τα Νέα της Λευκάδας». Όλα αυτά θα είναι οργανωμένα σε έξι projects, τα οποία περιλαμβάνουν πολύ ενδιαφέροντες συντελεστές. Για παράδειγμα, τα παιδιά θα επισκεφθούν το εργοστάσιο του κ. Ανδρέα Σταύρακα, θα μιλήσουν μαζί του, θα δουν πώς φτιάχνονται τα παγωτά και οι σοκολάτες, και τελικά θα αρθρογραφήσουν για όλο αυτό. Το κυριότερο είναι ότι τα παιδιά θα μάθουν, παίζοντας και χαμογελώντας, να ολοκληρώνουν πράγματα. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Οι γονείς θα αφήσουν τα παιδιά τους στη “Morfosi” και θα τα πάρουν καλύτερους ανθρώπους, πιο δημιουργικούς και πιο ολοκληρωμένους, μέσα από μία ευχάριστη διαδικασία μόρφωσης.          

- Μ.Β.: Από όλα αυτά που μας αναφέρετε- συντελεστές κι οργανωτικές δομές- συμπεραίνουμε ότι αντιμετωπίζετε την εκπαιδευτική διαδικασία με επαγγελματισμό, συνέπεια κι ενδιαφέρον, όπως ακριβώς αρμόζει στο συγκεκριμένο αντικείμενο.     

- Α.Μ.: Αυτό ισχύει. Μάλιστα, ως προς την κατεύθυνση αυτή, ολοκληρώνουμε στην παρούσα φάση τη διαδικασία της ποιοτικής μας πιστοποίησης, ώστε να κατέχουμε κι εμείς μία πιστοποίηση ISO όσον αφορά στις εκπαιδευτικές μας διαδικασίες. Αυτό σημαίνει ότι πλέον, οποιαδήποτε εκπαιδευτική μας διαδικασία, μπαίνει υπό την επιτήρηση ενός φορέα πιστοποίησης, που φαντάζεστε την ποιότητα που εξασφαλίζει. Θα γίνει μία τυποποίηση και συγκεκριμένα θα συμβεί κάτι που ο Δημόσιος φορέας φοβάται πάρα πολύ για ευνόητους λόγους: θα γίνεται αξιολόγηση. Μην ξεχνάτε ότι έχουμε ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που για τριάντα χρόνια τουλάχιστον δεν έχει αξιολογηθεί ποτέ. Μπαίνει ο καθένας, κάνει αυτό που θέλει και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Και απλά ελπίζουμε όλοι ότι θα βρεθεί κάποιος φωτεινός δάσκαλος που θα κάνει τη δουλειά του σωστά. Βασίζουμε, δηλαδή, τις ελπίδες μας στην τύχη και το φιλότιμο.

- Μ.Β.: Πρόσφατα, ολοκληρώθηκαν οι Πανελλήνιες εξετάσεις. Σύμφωνα με την εμπειρία που διαθέτετε, πώς κρίνετε το φετινό επίπεδο των εξετάσεων?      

- Α.Μ.: Θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό του επαγγέλματός μας. Κάθε χρονιά τα θέματα είναι ίδια. Όποιος διάβασε γράφει, όποιος δεν διάβασε δεν γράφει. Είναι πάρα πολύ απλά τα πράγματα. Φέτος, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ειδικών, επιστημονικών συλλόγων και φορέων, είχαν σαφώς ένα βαθμό δυσκολίας μεγαλύτερο από τα τελευταία δέκα-δώδεκα χρόνια. Προφανώς έχει γίνει μία μεγάλη επιχείρηση από το κράτος για περιορισμό των εισακτέων σε σχολές. Ήταν λίγο πιο απαιτητικά τα θέματα, μα αν με ρωτάτε την προσωπική μου γνώμη αυτό ήταν καλύτερο, γιατί και αυτός που διάβασε πολύ θα ξεχωρίσει και οι βάσεις σχετικά θα πέσουν και αυτός που είχε μία ατυχία σε ένα μάθημα θα μπορέσει να την καλύψει γράφοντας καλύτερα σε κάποιο άλλο. Αλλά θέλω να καταρρίψω το μύθο που καλλιεργείται ότι τα θέματα ήταν εύκολα, τα θέματα ήταν δύσκολα κ.τ.λ.      

- Μ.Β.: Μας λέτε, δηλαδή, ότι οι φήμες που κυκλοφορούν περί του επιπέδου δυσκολίας των θεμάτων λειτουργούν ως ελαφρυντικό για την αδυναμία ορισμένων? Και δεν αναφέρομαι μόνο στους μαθητές, αλλά και στους διδάσκοντες.     

- Α.Μ.: Αν δείτε τα στατιστικά, θα διαπιστώσετε ότι δεν παίζουν τόσο ρόλο τα θέματα, όσο η προετοιμασία που έχει κάνει ο καθένας. Και όχι η προετοιμασία σε σχέση με το ποιος του είπε και τι, αλλά κατά πόσο τον κινητοποίησε και τον έπεισε να διαβάσει και να αποδώσει στις εξετάσεις.

- Μ.Β.: Σύμφωνα, πάντως, με σχετική έρευνα η Λευκάδα παρουσιάζει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας ανά την ελληνική επικράτεια στις πανελλήνιες εξετάσεις. Γιατί θεωρείτε ότι συμβαίνει αυτό?     

- Α.Μ.: Έχει επικρατήσει η άποψη ότι στα μέρη τα τουριστικά ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την επιτυχία του στις εξετάσεις. Από την εμπειρία μου, θεωρώ ότι ένα μεγάλο ποσοστό της κακής απόδοσης στις εξετάσεις οφείλεται στα παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα. Και να σας το πω πολύ απλά. Το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi” έχει περίπου διακόσιους μαθητές, γυμνασίου και λυκείου. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που κάνουν την ίδια δουλειά μ’ εμένα- όχι ακριβώς συνάδελφοι, γιατί η “Morfosi” είναι μέλος της ΟΕΦΕ- που έχουν κι αυτοί διακόσια παιδιά. Τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο είναι χίλια. Χονδρικά μιλάμε. Αν υποθέσουμε ότι τα διακόσια από αυτά δεν πάνε φροντιστήριο, τα υπόλοιπα πού νομίζετε ότι πάνε? Αλλά για να μην μασάμε και τα λόγια μας: δεν ξέρουμε ποιοι κάνουν ιδιαίτερα? Είναι οι ίδιοι που είναι διορισμένοι, οι οποίοι αν έμπαιναν σε διαδικασία «πόθεν έσχες» δεν θα ήξεραν πώς να καλύψουν τα δύο και τα τρία ξενοδοχεία που έχουν. Είναι οι άνθρωποι αυτοί που- σύμφωνα με μαρτυρίες των παιδιών- δεν κάνουν μάθημα μέσα στην τάξη, και ουσιαστικά εισφοροδιαφεύγουν και φοροδιαφεύγουν τουλάχιστον εκατό με εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Και μιλάω για κάθε παράνομο ιδιαιτερατζή. Αν είναι και ζευγάρι, καταλαβαίνετε για τι ποσά μιλάμε. Εν τω μεταξύ, την ώρα του παράνομου ιδιαίτερου μαθήματος, στο διπλανό δωμάτιο βράζουν φασολάκια και γυρνούν τα ρούχα στο πλυντήριο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αμείβονται λες κι έχουν πάρει κάποιο Νόμπελ χημείας, φυσικής ή μαθηματικών. Από τέσσερα παιδιά μπορεί να παίρνουν μέχρι και εκατό ευρώ την ώρα. Όλα αυτά μαθαίνοντας στα παιδιά τι σημαίνει παραπαιδεία, τι σημαίνει εκπαίδευση χωρίς ψυχολογική υποστήριξη και τελικά τι σημαίνει εκπαίδευση παράνομη. Έχετε δει κάποιο προϊόν παράνομο να είναι καλύτερο και πιο ποιοτικό από το νόμιμο? Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτά τα παιδιά που τα μισά παθαίνουν κρίσεις άγχους και λιποθυμούν και τ’ άλλα μισά έχουν ελλιπή προετοιμασία να γράψουν καλά στις εξετάσεις? Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες στο παρελθόν να παταχθεί αυτό το φαινόμενο. Από εδώ και πέρα, όμως, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Φροντιστών Πρέβεζας-Λευκάδας, μέλος της ΟΕΦΕ, και μέσα από μία διαφημιστική καμπάνια για τα παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα που θα ξεκινήσει αυτό το σαββατοκύριακο (11 & 12/06), θα λάβει έξυπνα μέτρα και όλα όσα χρειάζονται προκειμένου αυτό το φαινόμενο να περιοριστεί δραματικά. Δεν έχουμε πρόβλημα να κάνει κάποιος ιδιαίτερα σε τρία και τέσσερα παιδιά για να συμπληρώσει τον πενιχρό μισθό του. Αλλά όχι να φτάνει να έχει δύο και τρία ξενοδοχεία στον Αϊ Γιάννη. Ουσιαστικά, οι άνθρωποι αυτοί εμπορεύονται συνειδήσεις. Και επαναλαμβάνω ότι μιλάμε για μία απίστευτη εισφοροδιαφυγή, η οποία είναι καταστροφική για όλους μας.                    

- Μ.Β.: Πώς λειτουργεί, δηλαδή, όλο αυτό? Μπαίνουν στην τάξη, δεν διδάσκουν, δεν παραδίδουν μάθημα ως οφείλουν και μοιράζουν μπιλιετάκια με τα τηλέφωνα τους για απογευματινά, ιδιαίτερα μαθήματα?        

- Α.Μ.: Το έχουν προγραμματίσει καλύτερα. Αν βγείτε το βράδυ βόλτα στην Αγορά, ειδικά τώρα που τελείωσαν τα μαθήματα, βγαίνουν κι αυτοί προς άγραν πελατείας. Μερικοί από αυτούς είναι και στους «Αγανακτισμένους» στην πλατεία. Και σε ηγετική θέση, μάλιστα. Επίσης, τους βρίσκουν και οι γονείς, ο ένας μέσω του άλλου. Όπως στην Αμερική, επί Μακάρθι, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Δεν υπήρχαν κάβες και προμηθευόταν αλκοόλ μέχρι κι από το χασάπικο. Έτσι κι εδώ. Απευθύνεσαι στη θεία, τη γειτόνισσα, τον προηγούμενο μαθητή και κλείνεις τον ιδιαιτερατζή με αμοιβή Νόμπελ, ενώ τελείωσε κάποια στιγμή, κάπου, σε κάποια σχολή. Κι αν θέλετε, εκπαιδευτικά όλοι αυτοί είναι άχρηστοι. Και μιλώ με αυτόν τον τρόπο για όλους αυτούς τους παράνομους, γιατί ακριβώς είναι παράνομοι. Ο σύγχρονος παιδαγωγός πρέπει να είναι ψηφιακά εγγράμματος, να έχει στοιχειώδεις γνώσεις ψυχολογίας, να έχει δια βίου κατάρτιση, πρέπει να δίνει ο ίδιος το καλό παράδειγμα. Δεν είναι δυνατόν ο γονέας να πηγαίνει στο παιδί του έναν παράνομο να του κάνει μάθημα. Αυτό είναι καταστροφικό για την κοινωνία μας. Και ξέρετε η αγωνία μου δεν είναι η “Morfosi” και το πόσα χρήματα βγάζω. Να σας το πω διαφορετικά: δεν έγινα εκπαιδευτικός για να γίνω φροντιστής. Άνοιξα φροντιστήριο για να γίνω εκπαιδευτικός. Αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι να ικανοποιώ την εσωτερική μου ανάγκη της εκπαίδευσης. Δηλαδή, την ανάγκη του να προγραμματίζω ανθρώπους. Όταν μιλάμε, λοιπόν, για κάποιους ανθρώπους που δεν υπακούν σε καμία σύγχρονη παιδαγωγική αρετή και αρχή, τι άλλο να πούμε?

   Κι όμως, είπαμε κι άλλα πολλά με τον κ. Μαυρομάτη, διαφωτιστικά κι αποκαλυπτικά, τα οποία θα δημοσιευθούν την επόμενη Παρασκευή, στις 24 Ιουνίου. Αναμείνατε…

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr

Δονκιχωτισμός

   Ο τίτλος αυτός γυροφέρνει στο μυαλό μου εδώ και καιρό. Όπως το συνηθίζω, άλλωστε, θα σας εξομολογηθώ υπό ποιες συνθήκες- πού και πώς- μου προέκυψε. Ήταν σε μία από εκείνες τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου- που ένεκα καθήκοντος παρακολουθώ-, κατά τις οποίες ενέκριναν πληρωμές για έργα που εξελίσσονται επ’ άπειρον, ενώ παράλληλα αποφάσιζαν για ακριβοπληρωμένους συμβούλους που θα μετατρέψουν το νησί- ω του θαύματος- σε Γη της Επαγγελίας…

   Ακούγοντας όλα αυτά, ο νους μου ταξίδευε. Είναι στ’ αλήθεια εντυπωσιακό σε τι συνειρμικά μονοπάτια μπορεί να σε οδηγήσει το μυαλό, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγει και να αποφύγει… Την οξύμωρη πραγματικότητα πού θέλοντας και μη εμφανίζεται κυρίαρχη μπροστά του…

   Και κάπως έτσι, ταξίδεψα πολύ παλιά κι αρκετά μακριά. Πήγα στην Ισπανία, κάποιους αιώνες πίσω. Με πρωταγωνιστές δύο χαρακτήρες εκ διαμέτρου αντίθετους, που βρέθηκαν να συμπορεύονται και να συνταξιδεύουν. Από τη μια μεριά, ο Δον Κιχώτης, κι από την άλλη ο πιστός υπηρέτης κι ακόλουθος του Σάντσο Πάντσα.

   Δεν θα σταθώ στον ιπποκόμο Σάντσο Πάντσα, που πρεσβεύει τη λογική και την προσγειωμένη ανθρώπινη φύση- έννοιες αναγκαίες, αν και δυσεύρετες, τη σήμερον ημέρα-, αλλά θ’ αναφερθώ στον ιππότη Δον Κιχώτη.

   Τον ονειροπόλο ευγενή που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, αλλά παρασύρεται από ρομαντικές φαντασιοπληξίες, διεκδικώντας χίμαιρες και ουτοπίες…

   Τον ονειροπόλο ευγενή που αυτοχρίστηκε ιππότης κι αποφάσισε ν’ αφιερώσει τη ζωή του στην υπεράσπιση αδύνατων και κατατρεγμένων.

   Μοιραία ο λογισμός μου ταύτισε το Δον Κιχώτη με το χαρακτηριστικό Έλληνα πολιτικό. Εκείνον τον πολιτικό που δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας, δεν συμμερίζεται τον κόπο και τον πόνο του Έλληνα πολίτη, αλλά ζει προστατευμένος στο μικρόκοσμό του, υποκρινόμενος το σκληρά εργαζόμενο, ποντάροντας σε ψευτοπαλληκαρισμούς και λόγους εντυπωσιακούς, μα πέρα για πέρα ανεδαφικούς. Το είδος αυτό του πολιτικού δεν υπολογίζει, δεν συναισθάνεται την αξία του δημόσιου χρήματος, με αποτέλεσμα να το κακοδιαχειρίζεται και να το κατασπαταλά. Η μόνη περίπτωση που αντιλαμβάνεται την πραγματική αξία του δημόσιου χρήματος, είναι όταν καταλήγει στη δική του τσέπη, προς ιδία κατανάλωση…

   Ακόμα και τώρα που ως χώρα τρώμε το ένα χαστούκι μετά το άλλο, που άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους κι ολόκληρες οικογένειες μένουν κυριολεκτικά στο δρόμο, φτάνουν στ’ αυτιά μας περιπτώσεις πολιτικών, δημόσιων «λειτουργών» που φροντίζουν ν’ αβγατίζουν τα προσωπικά τους εισοδήματα, όντας διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες…

   Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν αρκετά παραθυράκια του νόμου που προσφέρουν ασυλία νομική σε ανθρώπους που κατέχουν δύο και τρία πόστα. Είναι σχεδιασμένο το σύστημα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να τους εξυπηρετεί.

   Μακάρι να υπήρχε ένας δείκτης αντικειμενικός που να μετρούσε τις ικανότητες και την καταλληλότητα του καθενός για την όποια θέση. Μ’ αυτόν τον τρόπο όλοι θα «κούμπωναν» στην εργασία που τους ταίριαζε, αποδίδοντας τα μέγιστα και τα θεμιτά.

   Μακάρι κάποιοι να διέθεταν συνείδηση και ηθική. Να μην είχαν αλλοτριωθεί κι αναισθητοποιηθεί στην όψη του ευρώ. Να μην είχαν παρασυρθεί από το διφορούμενο αέρα μιας πρόσκαιρης δημοφιλίας. Βέβαια, ό,τι δίνει κανείς, αυτό αναπόφευκτα και λαμβάνει, στον τελικό, συνολικό απολογισμό…

   Αν είχα στη διάθεσή μου μια ευχή θα ζητούσα να πρυτανεύσει η σύνεση και η ηθική, ως ζητούμενα μιας αδιαπραγμάτευτα απαιτητικής συγκυρίας. Κι απευθύνομαι κυρίως στους «Σάντσο Πάντσα», που ο καθένας μας κρύβει μέσα του, και απαιτείται ελάχιστη προσπάθεια προκειμένου να φανερωθεί.

   Όσο για τους «Δον Κιχώτες»? Είναι μαθηματικά βέβαιο και ακριβές ότι- κατά πώς λέει, χρόνια τώρα, ο σοφός λαός- θα τους «ρίξει τ’ άλογο»…

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr