Ναρκωτικά

   Θυμάμαι, όταν ήμουν στην εφηβεία, τη συμβουλή της μητέρας μου: «πρόσεξε μήπως σου ρίξουν κάποιο ναρκωτικό στο ποτό!». Συμβουλή αχρείαστη, μιας κι ούτε βγήκα, ούτε ήπια. Μάλιστα, η συγκεκριμένη συμβουλή έμοιαζε τότε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, που όταν το ανέφερα στους φίλους μου ξεκαρδιζόμασταν όλοι μαζί στα γέλια, θεωρώντας υπερβολικούς κι υπερπροστατευτικούς τους γονείς… 

   Λίγα χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκα στην Αθήνα για σπουδές κι έχοντας την έντονη περιέργεια να ανακαλύψω τις περιοχές του κέντρου περπατώντας, αντίκρισα πρώτη φορά ναρκομανή. Ήταν ένα πρωί, στην Πλατεία Βικτωρίας, όταν είδα έναν άνθρωπο πεσμένο στο πεζοδρόμιο, ο οποίος κατέβαλλε προσπάθεια να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του, δίχως, όμως, να τα καταφέρνει. Πριν καλά καλά αντιληφθώ ότι ο άντρας αυτός ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, έσπευσα σ’ ένα σταθμευμένο περιπολικό και παρακάλεσα για βοήθεια. Συγκεκριμένα, πρότεινα να καλέσουμε ένα ασθενοφόρο για να τον παραλάβει. Οι δύο αστυνομικοί τεντώθηκαν λιγάκι για να διαπιστώσουν τι ακριβώς εννοούσα και άμεσα κούνησαν αδιάφορα το κεφάλι. Αν θυμάμαι καλά, χαρακτήρισαν το όλο θέαμα «καθημερινότητα»…

   Σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην Αθήνα, ανηφορίζοντας τη διπλοπρόσωπη οδό Σόλωνος, βρέθηκα αντιμέτωπη με μία μελαχρινή κοπέλα η οποία παρέπαιε στο σκαλοπάτι ενός καταστήματος, ενώ δίπλα της άνθρωποι πήγαιναν και έρχονταν...

   Κι ας έχουν περάσει χρόνια από εκείνη την ημέρα στην Πλατεία Βικτωρίας, η ταραχή και η αγωνία μου ήταν η ίδια. Η απορία μου μία: Γιατί?

   Με αφορμή την 26η Ιούνη, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, είπα να εκθέσω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου σχετικά με τα ναρκωτικά. Μία μάστιγα που αντί να περιορίζεται, διαρκώς αποκτά πλοκάμια και επεκτείνεται.

   Η φωνή της λογικής επιμένει ότι με όλη αυτή την ενημέρωση, που υπάρχει χρόνια τώρα, θα έπρεπε να μετράμε λιγότερους εξαρτημένους. Η τηλεόραση, το ίντερνετ, οι εφημερίδες, τα βιβλία, έχουν ξεσκονίσει για τα καλά τον κόσμο των ναρκωτικών, σε σημείο που να μπορεί κάποιος να πληροφορηθεί το ο,τιδήποτε. Από τις ουσίες που κυκλοφορούν μέχρι τις αντιδράσεις των εξαρτημένων και τις συνολικές ζημιές στην υγεία τους.

   Από την άλλη, αφηγήσεις και περιγραφές ατόμων που εμπλέκονται- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- με τον κόσμο των ναρκωτικών, δικαιολογούν την αύξηση των ναρκομανών, λέγοντας ότι τα προβλήματα και οι δυσκολίες της σύγχρονης ζωής πληθαίνουν συνεχώς. Λένε ακόμη ότι ορισμένα ναρκωτικά συνδέονται με συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφορών και τρόπου ζωής, ότι πλέον υπάρχει μεγάλη ποικιλία ναρκωτικών ουσιών και διαβαθμίσεις χρηστών και ότι το ίντερνετ εξυπηρετεί- πέρα από την ενημέρωση- και την εύρεση…

   Προσωπικά, θεωρώ ανεξήγητη την ανάγκη κάποιου να ξεφύγει από τα προβλήματά του μέσω της χρήσης ναρκωτικών. Αφού, όταν του περάσει η ναρκωτική ύπνωση και επανέλθει, το πρόβλημα θα είναι πάλι εκεί. Και θα συνεχίσει να εμφανίζεται, μέχρι να το αντιμετωπίσει. Δοκιμάζοντας, λοιπόν, ναρκωτικά, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημά του, μα το αβγαταίνει κιόλας.

   Όσο για εκείνους που με όχημα τα ναρκωτικά θέλουν να πείσουν για μοντέρνοι κι ακομπλεξάριστοι, υπάρχουν χίλιοι δύο άλλοι τρόποι- υγιείς κι εκτονωτικοί- για να εκφράσουν το άνετο της προσωπικότητάς τους.

   Θέλει, γενικά, μεγάλη προσοχή. Σε όποια ηλικία κι αν είμαστε, όσο σίγουροι κι αν αισθανόμαστε για τον εαυτό μας.

   Δεν ξέρω για την εποχή της εφηβείας μου. Δεν το είχα ψάξει. Σήμερα, πάντως, κυκλοφορούν σίγουρα ναρκωτικά που επιδρούν μέσω του αλκοόλ. Αν και δεν το περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η ώρα, θα σας δώσω κι εγώ εκείνη την περίφημη συμβουλή: «Προσέξτε μήπως σας ρίξουν κάποιο ναρκωτικό στο ποτό!».

   Τα σέβη μου στη μητέρα…

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr