"Δεν γουστάρω τα στημένα..."

   Στημένα παιχνίδια από δω, στημένα παιχνίδια από κει, στημένα παιχνίδια παραπέρα. Στην πολιτική, τον έρωτα- βλέπε συνταγές γοητείας και τακτικές αποπλάνησης-, τώρα και στο ποδόσφαιρο. Όχι ότι δεν το γνωρίζαμε. «Ο κόσμος το ‘χε τούμπανο, κι αυτοί κρυφό καμάρι»… Όπου αυτοί, οι εκ των έσω. Αλλά και μέσα στα πράγματα να μην ήσουν, ήταν ανέκαθεν κοινό μυστικό ότι στο χώρο του ποδοσφαίρου συμβαίνουν διάφορα. Από ξέπλυμα χρημάτων, μέχρι διακίνηση παράνομων ουσιών, με αποτέλεσμα η πραγματική εικόνα του χώρου του ποδοσφαίρου να μην θυμίζει σε τίποτα τα ευγενή ιδεώδη του αθλητισμού περί άμιλλας και υγιούς ανταγωνισμού.

   Βούιξε η Ελλάδα, απ’ άκρη σ’ άκρη, από διαλόγους. Το μαγικό κουτί της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών εντόπισε και κατέγραψε. Λόγια σκληρά, νοήματα και έργα παράνομα, σε μία προσπάθεια να ξετυλιχθεί το κουβάρι του ελληνικού ποδοσφαίρου, με ό,τι αυτό περικλείει. Μεγαλοεπιχειρηματίες, απειλές, ουσίες, εκβιασμοί, πιόνια-αθλητές, εξαγορασμένοι διαιτητές, παιχνίδια πουλημένα.

   Οι πληροφορίες, που έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας, εμπλέκουν ανθρώπους γνωστούς για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα ανά το πανελλήνιο. Ονόματα που απολάμβαναν το σεβασμό και τα προνόμια της κοινωνικής καταξίωσης, χάρη στον υλικό τους πλούτο. Μα αν διαβάσει κάποιος τις τηλεφωνικές τους συνομιλίες κι εστιάσει στον τρόπο ομιλίας τους- όπως αυτός αποκαλύπτει τον τρόπο σκέψης τους-, μόνο για πλούτο δεν μπορεί να μιλά…

   Από την άλλη μεριά, οι αθλητές. Αθλητές έρμαια μυαλών διεστραμμένων, που αμφισβητούνται πλέον οι συνολικές αγωνιστικές τους επιδόσεις. Όσο για το ταλέντο τους? Οποιοδήποτε ταλέντο δεν συνοδεύεται από ένα υγιές και ισορροπημένο μυαλό, είναι θέμα χρόνου να αυτοκαταστραφεί.

   Δυστυχώς, όμως, πιόνια υπάρχουν πολλά. Σε όλους τους χώρους. Και όσοι τα κινούν δεν είναι πιονέροι. Δεν είναι, δηλαδή, πρωτοπόροι και οραματιστές. Είναι, απλά, στυγνοί εκμεταλλευτές, των οποίων η πονηριά αποδίδει μέχρι ενός ορισμένου σημείου… Γιατί, ως γνωστόν: «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα…».

   Όσο για τα πιόνια- εννοώντας τους ανθρώπους που χειραγωγούνται και καθοδηγούνται-, τι να πω? Η ανάπτυξη κριτικής ικανότητας, ενστίκτου κι εν τέλει μιας προσωπικότητας ικανής να θέτει όρια και να ξεδιαλέγει, είναι μία διαδικασία χρονοβόρα κι επίπονη πολύ. Άλλοι φυγοπονούν, άλλοι δεν διαθέτουν τα φόντα, κι άλλοι αρέσκονται στο να καλοπερνούν, χωρίς να σπαζοκεφαλιάζουν… Μια συμβουλή: όποιον σας κολακεύει με λόγια χαριτωμένα, σας χτυπά την πλάτη φιλικά, και σας κάνει τα χατίρια επιδερμικά, μάλλον πρέπει να τον δείτε με μία δεύτερη ματιά… Πιο καθαρή.

   Οι σχέσεις και οι κάθε είδους συναλλαγές πρέπει να δομούνται με βάση την ειλικρίνεια. Προς την κατεύθυνση αυτή, ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσει μπαράζ αποκαλύψεων… Και δεν αναφέρομαι μόνο στο χώρο του ποδοσφαίρου.

   Είναι καιρός η ζωή να γίνει ξανά αυθόρμητη κι απλή. Διάφανη, όπως ένα κρύσταλλο υψηλής ποιότητας κι ευγενικής καταγωγής. Είναι κρίμα να την ευτελίζουμε με μικροψυχίες, απατεωνιές και κουτοπονηριές.

   Και στο φινάλε, θα σας το πω και τραγουδιστά, ροκάροντας αλά Παπακωνσταντίνου και εξυμνώντας- πάντα- τον έρωτα:

«Δεν γουστάρω τα στημένα,

έρχομαι ξανά σ’ εσένα,

Δυο μαζί μπορούμε,

δωσ’ μου δυο φιλιά,

Όλα μοιάζουνε χαμένα,

μα καλέ μου έχω εσένα,

Παίρνω φόρα

απ’ τη δική σου αγκαλιά!».

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr