Γενέθλια!

   Κι όμως! Πέρασε ένας χρόνος! Ήταν πέρυσι, στα τέλη του Ιούλη, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ετούτη εδώ η στήλη. 

   Η ενημέρωση είναι μαγεία. Αρκεί να την αγαπάς. Παρατηρείς, αξιολογείς και μεταφέρεις- ακριβολογώντας- γεγονότα, συμπεριφορές, δράσεις κι αντιδράσεις. Με εντιμότητα και καθαρότητα.

   Μέσω, όμως, αυτής εδώ της στήλης είχα τη δυνατότητα να καταθέσω την πιο προσωπική μου ματιά. Απέναντι σε δρώμενα και φαινόμενα, σε συνδυασμό με εμπειρίες κι αναμνήσεις προσωπικές, που άλλοτε με χαροποίησαν, άλλοτε με δυσαρέστησαν, μα σίγουρα με δίδαξαν.

   Κι επειδή τίποτα δεν αξίζει, αν δεν το μοιραστείς, θέλησα- με όχημα την «Καθαρή Ματιά»-, να μοιραστώ με όλους εσάς τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω μου, ελπίζοντας να δημιουργηθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ εμού και όλων εσάς που νιώθω ότι με «διαβάζετε».

   Κάποιες φορές μπορεί να συμφωνείτε, άλλες ενδέχεται να διαφωνείτε με αυτά που γράφω. Το ζητούμενο δεν είναι η ταύτιση απόψεων, αλλά η ενθάρρυνση για σκέψη και προβληματισμό. Ενίοτε και για ονειροπόληση. Ανάλογα με το θέμα και τη διάθεση της στιγμής. Μπορεί ένας συνειρμός δικός μου, να γεννήσει πολλαπλούς δικούς σας συνειρμούς, προς διαφορετικές κατευθύνσεις κάθε φορά. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο ρόλος των αποσιωπητικών (…), που χρησιμοποιώ συχνά. Να κερδίσει τη δική σας συμμετοχή στη στήλη αυτή!

   Είναι σαν μία συνεργασία μυστική. Γιατί τα σχόλια τα δικά σας- είναι καλοδεχούμενες όλες οι απόψεις- τροφοδοτούν τη δική μου έμπνευση και τη διάθεση για γραφή, η οποία- όταν βάζεις ψυχή- είναι αρκετά μοναχική.

   Νιώθω, πραγματικά, την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους εσάς που διαβάζετε την «Καθαρή Ματιά», καθώς και το σύνολο της αρθρογραφίας μου στα «Νέα της Λευκάδας». Να ευχαριστήσω ξεχωριστά μία κυρία- ασπρομαλλούσα- που συναντηθήκαμε στο Διοικητήριο Λευκάδας, ένα πρωί, και η οποία- δίχως να γνωριζόμαστε, δίχως να την έχω ξαναδεί-, μου έδωσε να καταλάβω ότι όχι μόνο με «διαβάζει», αλλά και ότι έχει αντιληφθεί… Τις θερμές μου ευχαριστίες στέλνω και σε όλους όσους προσπάθησαν να μου ψαλιδίσουν τα φτερά, να με πικάρουν και να με στεναχωρήσουν… Ευτυχώς, στη μέχρι σήμερα ζωή μου, δεν έχω πέσει στα πούπουλα, μηδέ στα μαλακά… Έχω μάθει να συγκρατώ το καλό και να αδειάζω το φθονερό…

   Ολοκληρώνοντας, ήθελα να ευχαριστήσω και τον εκδότη των «Νέων της Λευκάδας», κ. Ηλία Κοντογεώργη, για την αγαστή μας συνεργασία, καθώς και για το γεγονός ότι αποδέχθηκε όλες τις οπτικές μου…

   Ευλόγως θα με ρωτήσετε: προς τι όλες αυτές οι ευχαριστίες? Απλά, είναι μεγάλη η χαρά μου γι’ αυτόν τον ένα χρόνο της «Καθαρής Ματιάς»! Ενώ άλλοι θλίβονται κάθε που έχουν γενέθλια, εγώ επιλέγω να το γιορτάζω! Κάθε χρόνος που περνά δρα αθροιστικά. Σε εμπειρίες, γνώσεις και συναισθήματα.

   Επιπλέον, το συγκεκριμένο άρθρο έχει και μία τάση απολογιστική, καθότι αποτελεί έναν μίνι αποχαιρετισμό, μιας και θα φύγουμε κι εμείς σε διακοπές. Αν στο μεταξύ σας λείψουμε, μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα των «Ν.τ.Λ.» στη διεύθυνση: www.nealefkadas.gr , όπως και στο προσωπικό μου ιστολόγιο: www.matinaventura.blogspot.com

   Ανανεώνουμε, επομένως, το ραντεβού μας κατά το τέλος του Καλοκαιριού, ήτοι στις αρχές του Φθινοπώρου. Κι αν σας στεναχωρεί το γεγονός ότι όπου να’ ναι το Καλοκαίρι τελειώνει, να υπογραμμίσω ότι κάθε τέλος συνιστά και μία νέα αρχή. Και η φύση κάθε αρχής είναι- πάντα- αισιόδοξη κι ελπιδοφόρα, με δυνατότητες να καταστεί απείρως δημιουργική…!!!

Ματίνα Βεντούρα / matina@nealefkadas.gr