Μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε την Κυριακή το βράδυ, στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Λευκάδας. Το Θεατρικό Εργαστήρι του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου- υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες και την καθοδήγηση της κ. Λουκίας Κατωπόδη- ανέβασε το έργο του Μπερνάρ Μαρία Κολτές: «Ρομπέρτο Τσούκκο», περιγράφοντας την ιστορία ενός 24χρονου κατά συρροήν δολοφόνου, η οποία διαδραματίστηκε στην Τουλόν της Γαλλίας, τη δεκαετία του 1980. Είναι η ιστορία ενός νέου, με θολωμένο μυαλό κι εμμονοληπτικό ψυχισμό, που δρα κι αντιδρά ανήθικα και φαινομενικά ακατανόητα.
Η παράσταση ξεκίνησε συστήνοντας μας ένα προς ένα τα μέλη του θιάσου, σε μία σκηνή, με μαύρο φόντο, όπου οι ηθοποιοί ήταν σαν να προετοιμάζονταν, σαν να ενδύονταν το ρόλο τους, παρουσία του κοινού. Ένα πολύ πρωτότυπο ξεκίνημα, απολύτως ταιριαστό σε ένα έργο προκλητικό κι αρκετά τολμηρό, που περιελάμβανε μεγάλες δόσεις αλήθειας και σύγχρονης πραγματικότητας.
Με κυρίαρχο το μαύρο φόντο διαδραματίστηκε όλο το έργο, συμβολίζοντας υποθέτω τη διαταραγμένη προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, καθώς και τη ροπή του συνόλου της κοινωνίας και των μελών αυτής προς την ηθική κατάπτωση και την εξαθλίωση των συνεκτικών τους δεσμών.
Το έργο ξεκινά με την απόδραση του Ρομπέρτο Τσούκκο από μια φυλακή υψίστης ασφαλείας- όπου οδηγήθηκε μετά τη δολοφονία του πατέρα του-, και το σπαρταριστό διάλογο μεταξύ των δύο φυλάκων, οι οποίοι, μεταξύ παραισθήσεων, λογικής και καθήκοντος, μοιράζονται τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους, κρατώντας τους φακούς τους ανά χείρας.
Ακολουθεί η δεύτερη πράξη, κατά την οποία ο ήρωας σχεδόν εισβάλλει στο ίδιο του το σπίτι και γυρεύει από τη μητέρα του την «αρματωσιά» του… Από τα λόγια και τους χαρακτηρισμούς που απευθύνει η μητέρα στο γιο της, μου λύθηκαν πολλές απορίες σε σχέση με τις διαταραχές του πρωταγωνιστή…
Στο σημείο αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι θα ήθελα να περιγράψω την κάθε πράξη του έργου, και να μοιραστώ μαζί σας τα συμπεράσματά μου, τις σκηνές που γέλασα μέχρι δακρύων, αλλά κι εκείνες που προβληματίστηκα εντόνως, μα δεν θα το κάνω. Γιατί είναι μία παράσταση που αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσετε. Μία παράσταση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις θεατρικές παραστάσεις της πρωτεύουσας, των επαγγελματιών ηθοποιών και των δαπανηρών παραγωγών.
Ο «Ρομπέρτο Τσούκκο», του Θεατρικού Εργαστηρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας, μας απέδειξε πώς με πενιχρά μέσα και περιορισμένο προϋπολογισμό, αλλά με πολύ μεράκι, υπάρχει η δυνατότητα να ανέβει μία παράσταση κα-τα-πλη-κτι-κή.
Καθοριστικό ρόλο στο επιτυχημένο, τελικό αποτέλεσμα έπαιξαν οι ηθοποιοί του έργου στο σύνολό τους και ο καθένας τους ξεχωριστά. Ο Γιάννης Κανδηλιώτης, ερμηνεύοντας τον Ρομπέρτο Τσούκκο, είχε μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου του, υιοθετώντας επακριβώς το σκοτεινό κι απλανές βλέμμα ενός κατά συρροήν δολοφόνου. Η Σοφία Αθάνατου, στο ρόλο της μητέρας του πρωταγωνιστή, και η Σταυρούλα Καραγιάννη, ως μητέρα της Παιδούλας, ήταν εξαιρετικές. Και στο δεύτερο ρόλο τους, στη σκηνή της ομηρίας, στο πάρκο, ήταν ξεκαρδιστικές. Η Κατερίνα Ντόβολου, ως Παιδούλα, φαινόταν λες και ήταν κομμένη και ραμμένη για το συγκεκριμένο ρόλο. Πραγματικά, ήταν όλοι τους απίθανοι κι απολαυστικοί! Η Ειρήνη Κατσαρού, ο Παναγιώτης Φέξης, ο Ευάγγελος Σουπικιώτης, η Έφη Παπαδοπούλου, ο Αντώνης Νηφόρος, ο Γιώργος Σταματέλος, η Ναταλία Μιλάκοβα, ο Σπύρος Τυπάλδος, η Τάνια Νικολαϊδου, ο Νίκος Ζαβιτσάνος, ο Κωνσταντίνος Μουρούτογλου, ο Σπύρος Γαλανόπουλος, η Ίνη Νταντάμη, η Κατερίνα Ντόβα. Ανταποκρίθηκαν επάξια στις απαιτήσεις των ρόλων τους! Πολλά «μπράβο» σε όλους! Και, φυσικά, στη σκηνοθέτιδα Λουκία Κατωπόδη! Ήταν φανερή η αγάπη όλων για το καλό θέατρο!
Το έργο έριξε αυλαία- θυμίζοντας μ’ έναν τρόπο την αρχή- υπό τους ήχους και τα νοήματα στίχων γαλλικών, ουσιαστικά επίκαιρων κι αποκαλυπτικών. Θέλω να μαρτυρήσω περισσότερα, μα ξέρω ότι δεν πρέπει. Ελπίζω μ’ ετούτο εδώ το άρθρο να παρακίνησα την περιέργεια σας αρκετά, ώστε να πάτε στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Λευκάδας, στα Βαρδάνια, και να παρακολουθήσετε- σε μία από τις παραστάσεις που απομένουν- τον «Ρομπέρτο Τσούκκο» επί το έργον.
Προσωπικά, αύριο το βράδυ, θα είμαι πάλι εκεί!
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου