Με τον όρο "ανεξιθρησκία" εννοούμε την ελευθερία κάθε πολίτη να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να μη διώκεται για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, καθώς και την ανοχή της πολιτείας προς τη θρησκεία κάθε πολίτη, η οποία εκφράζεται με τη συνταγματική κατοχύρωση της παραπάνω ελευθερίας.
Ορισμένοι, πιθανώς, να αναρωτηθείτε πώς μου προέκυψε το συγκεκριμένο θέμα και τι ακριβώς μ' ενέπνευσε ώστε ν' ασχοληθώ. Τις προάλλες, συγκεκριμένα τη 16η Νοεμβρίου, ημέρα Τρίτη, εκπρόσωποι των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Αθήνας συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια, την Πλατεία Αττικής, την Πλατεία Κουμουνδούρου και άλλα σημεία της Αττικής, με σκοπό να προσευχηθούν, την πρώτη ημέρα της μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊράμ, σύμφωνα με τη θρησκευτική τους παράδοση. Μάλιστα, η δημόσια αυτή προσευχή πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί, από τις επτά και μισή έως τις οκτώ και μισή, ώστε να μην δημιουργηθεί επιπλέον πρόβλημα στο ήδη επιβαρυμένο κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας.
Όλα θα είχαν εξελιχθεί ομαλά, αν το εκρηκτικό, ελληνικό ταμπεραμέντο δεν έκανε την εμφάνιση του! Οργισμένοι Έλληνες πολίτες οπλίστηκαν με γιαούρτια κι αυγά τα οποία εξαπέλυσαν εναντίον των μουσουλμάνων, εκείνη ακριβώς την ώρα της θρησκευτικής τους κατάνυξης.
Ειλικρινά, κατανοώ την αγανάκτηση των Αθηναίων, ορισμένοι από τους οποίους επέλεξαν να την εκδηλώσουν κατά τον προαναφερόμενο τρόπο. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί σημαντικά στην περιοχή της Αττικής, ειδικά στις περιοχές εκείνες που διαμένουν κατά κύριο λόγο οι μετανάστες. Βιασμοί, ληστείες, φόνοι είναι πλέον θέματα που περιλαμβάνονται στην καθημερινή ατζέντα των Αθηναίων, σκορπώντας το φόβο και στοιχειώνοντας τις ζωές τους. Περιστατικά βίας που έχουν κάνει την εμφάνιση τους και στην ελληνική επαρχία, ακολουθώντας κι αυτά με τη σειρά τους την εποχική τάση της αποκέντρωσης.
Από την άλλη μεριά, όμως, οι μετανάστες είναι εδώ και χρόνια γεγονός, που όλοι μας πρέπει ν' αποδεχθούμε. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου συγκεκριμένα το μουσουλμανικό στοιχείο είναι έντονο κι εμφανέστατο. Κι αυτό, γιατί η πλειοψηφία των μουσουλμάνων σε όποιο κράτος κι αν μένουν, παραμένουν πιστοί στη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα τους, που σχετίζονται τόσο με την ενδυμασία τους, όσο και με απλές συνήθειες της καθημερινής τους ζωής, γεγονός, βέβαια, που εκφράζει την αδυναμία τους ή πιο σωστά την απροθυμία τους να ενσωματωθούν στις κοινωνίες που έχουν επιλέξει να ζουν και να βιοπορίζονται.
Όσον αφορά στην έννοια της ανεξιθρησκίας, αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ότι τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη σέβονται και αποδέχονται ουσιαστικά και στην πράξη τα θρησκευτικά τους πιστεύω, παραχωρώντας τους εδαφικές εκτάσεις όπου έκτισαν επίσημους χώρους λατρείας της μουσουλμανικής θρησκείας, τα γνωστά τζαμιά. Στο Παρίσι ανεγέρθηκε τζαμί το 1923, στη Βιέννη το 1979 και στη Ρώμη υπάρχει τζαμί χωρητικότητας 5.000 ανθρώπων. Η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν έχει χτιστεί τζαμί είναι η Αθήνα.
Η λύση, λοιπόν, για την αποφυγή δυσάρεστων συμβάντων παρόμοιων με αυτών που συνέβησαν τη 16η Νοεμβρίου, είναι η ανέγερση τζαμιού στην πρωτεύουσα. Πρόταση υπέρ της οποίας έχει τοποθετηθεί επισήμως και η Εκκλησία της Ελλάδος.
Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής άλλοι σταυροκοπιούνται κι άλλοι αναφωνούν "Αλλάχ". Όλοι μας, όμως, υποφέρουμε λίγο πολύ από τα ίδια. Κανένας μας δεν εξαιρείται από τον πόνο- σωματικό και ψυχικό-, τις κακουχίες, τις αρρώστιες, τις απογοητεύσεις της ζωής. Κι αυτοί, επιπλέον, είναι ξενιτεμένοι. Έχουν αφήσει πίσω μανάδες, παιδιά, συζύγους, αδελφούς κι αδελφές. Στην πείνα, την κόπωση και την κάθε δυσκολία, μόνο τους αποκούμπι παραμένει η θρησκεία. Μην κατακρίνουμε, λοιπόν, το αυτονόητο προνόμιο στην πίστη και τη θρησκευτική λατρεία. Η ανεξιθρησκία δεν είναι πλέον ζητούμενο. Είναι κεκτημένο δικαίωμα όλων μας.
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
Ορισμένοι, πιθανώς, να αναρωτηθείτε πώς μου προέκυψε το συγκεκριμένο θέμα και τι ακριβώς μ' ενέπνευσε ώστε ν' ασχοληθώ. Τις προάλλες, συγκεκριμένα τη 16η Νοεμβρίου, ημέρα Τρίτη, εκπρόσωποι των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Αθήνας συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια, την Πλατεία Αττικής, την Πλατεία Κουμουνδούρου και άλλα σημεία της Αττικής, με σκοπό να προσευχηθούν, την πρώτη ημέρα της μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊράμ, σύμφωνα με τη θρησκευτική τους παράδοση. Μάλιστα, η δημόσια αυτή προσευχή πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί, από τις επτά και μισή έως τις οκτώ και μισή, ώστε να μην δημιουργηθεί επιπλέον πρόβλημα στο ήδη επιβαρυμένο κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας.
Όλα θα είχαν εξελιχθεί ομαλά, αν το εκρηκτικό, ελληνικό ταμπεραμέντο δεν έκανε την εμφάνιση του! Οργισμένοι Έλληνες πολίτες οπλίστηκαν με γιαούρτια κι αυγά τα οποία εξαπέλυσαν εναντίον των μουσουλμάνων, εκείνη ακριβώς την ώρα της θρησκευτικής τους κατάνυξης.
Ειλικρινά, κατανοώ την αγανάκτηση των Αθηναίων, ορισμένοι από τους οποίους επέλεξαν να την εκδηλώσουν κατά τον προαναφερόμενο τρόπο. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί σημαντικά στην περιοχή της Αττικής, ειδικά στις περιοχές εκείνες που διαμένουν κατά κύριο λόγο οι μετανάστες. Βιασμοί, ληστείες, φόνοι είναι πλέον θέματα που περιλαμβάνονται στην καθημερινή ατζέντα των Αθηναίων, σκορπώντας το φόβο και στοιχειώνοντας τις ζωές τους. Περιστατικά βίας που έχουν κάνει την εμφάνιση τους και στην ελληνική επαρχία, ακολουθώντας κι αυτά με τη σειρά τους την εποχική τάση της αποκέντρωσης.
Από την άλλη μεριά, όμως, οι μετανάστες είναι εδώ και χρόνια γεγονός, που όλοι μας πρέπει ν' αποδεχθούμε. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου συγκεκριμένα το μουσουλμανικό στοιχείο είναι έντονο κι εμφανέστατο. Κι αυτό, γιατί η πλειοψηφία των μουσουλμάνων σε όποιο κράτος κι αν μένουν, παραμένουν πιστοί στη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα τους, που σχετίζονται τόσο με την ενδυμασία τους, όσο και με απλές συνήθειες της καθημερινής τους ζωής, γεγονός, βέβαια, που εκφράζει την αδυναμία τους ή πιο σωστά την απροθυμία τους να ενσωματωθούν στις κοινωνίες που έχουν επιλέξει να ζουν και να βιοπορίζονται.
Όσον αφορά στην έννοια της ανεξιθρησκίας, αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ότι τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη σέβονται και αποδέχονται ουσιαστικά και στην πράξη τα θρησκευτικά τους πιστεύω, παραχωρώντας τους εδαφικές εκτάσεις όπου έκτισαν επίσημους χώρους λατρείας της μουσουλμανικής θρησκείας, τα γνωστά τζαμιά. Στο Παρίσι ανεγέρθηκε τζαμί το 1923, στη Βιέννη το 1979 και στη Ρώμη υπάρχει τζαμί χωρητικότητας 5.000 ανθρώπων. Η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν έχει χτιστεί τζαμί είναι η Αθήνα.
Η λύση, λοιπόν, για την αποφυγή δυσάρεστων συμβάντων παρόμοιων με αυτών που συνέβησαν τη 16η Νοεμβρίου, είναι η ανέγερση τζαμιού στην πρωτεύουσα. Πρόταση υπέρ της οποίας έχει τοποθετηθεί επισήμως και η Εκκλησία της Ελλάδος.
Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής άλλοι σταυροκοπιούνται κι άλλοι αναφωνούν "Αλλάχ". Όλοι μας, όμως, υποφέρουμε λίγο πολύ από τα ίδια. Κανένας μας δεν εξαιρείται από τον πόνο- σωματικό και ψυχικό-, τις κακουχίες, τις αρρώστιες, τις απογοητεύσεις της ζωής. Κι αυτοί, επιπλέον, είναι ξενιτεμένοι. Έχουν αφήσει πίσω μανάδες, παιδιά, συζύγους, αδελφούς κι αδελφές. Στην πείνα, την κόπωση και την κάθε δυσκολία, μόνο τους αποκούμπι παραμένει η θρησκεία. Μην κατακρίνουμε, λοιπόν, το αυτονόητο προνόμιο στην πίστη και τη θρησκευτική λατρεία. Η ανεξιθρησκία δεν είναι πλέον ζητούμενο. Είναι κεκτημένο δικαίωμα όλων μας.
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου