Με Νικητή? Την Αποχή!

   Ο πρώτος γύρος έγινε. Όπου να' ναι, στις 14 Νοεμβρίου συγκεκριμένα, ακολουθεί κι ο δεύτερος, οπότε το τοπίο θα ξεκαθαρίσει για τα καλά, κι εκεί, στην άκρη του εκλογικού τούνελ, θα αναδειχθούν οι νικητές κι οι ηττημένοι. Θα ακολουθήσουν θριαμβολογίες από τους μεν, μισόλογα από τους δε, και κάπως έτσι, κάθε κατεργάρης θα επιστρέψει στον πάγκο του, και η ζωή, η καθημερινότητά μας θα επανέλθει στους συνήθεις, γνώριμους ρυθμούς της. Αυτούς της ταλαιπωρίας και της εξαθλίωσης της τσέπης μας, και κατ' επέκταση του ψυχισμού μας.

   Κι όμως. Μ' έναν τρόπο "μαγικό", όλα μοιάζουν- μας τα παρουσιάζουν- ωσάν να είναι καλώς καμωμένα και προπαντός φιλοσοφημένα. Ακόμη κι αυτοί οι έμμεσοι εκβιασμοί- που διατυπώθηκαν, όμως, με τόσο ξεκάθαρο τρόπο-, είναι συνειδητοί, στοχεύοντας στο κοινό καλό και την εξασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων... Το γεγονός ότι μετά τις σχετικές ανακοινώσεις, τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας- τα γνωστά και ως "spreads"- πήραν άμεσα την ανηφόρα, ζημιώνοντας τα εθνικά μας συμφέροντα, είναι πέρα για πέρα άσχετο και κανείς δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη...

   Πάντως, την ευθύνη του εκλογικού αποτελέσματος του πρώτου γύρου φέρει σίγουρα το 60% του πληθυσμού. Οι υπόλοιποι- του 40%- επέλεξαν να αποποιηθούν την ευθύνη, γυρίζοντας την πλάτη τους στην κάλπη, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διαμαρτυρηθούν και να αντιδράσουν για την εικόνα και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα του σήμερα. Ήταν αυτοί που δεν υπέκυψαν σε εκβιασμούς και φοβέρες, επιλέγοντας να μην το κουνήσουν ρούπι από τη ζεστασιά του σπιτιού τους, και απλά να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, αμέτοχοι κι ατάραχοι για το τι μέλλει γενέσθαι. Δεν είναι λύση, όμως, κι αυτή...

   Πάντα υπάρχουν τρόποι αντίδρασης κι εκδήλωσης της δυσαρέσκειας μας. Το να καταθέτουμε τα όπλα και να αφήνουμε το πεδίο δράσης ελεύθερο, είναι βέβαιο ότι δεν συνιστά λύση σε κανένα πρόβλημα. Ακόμα κι αν χάσουμε στον πόλεμο, πρέπει να χάσουμε μαχόμενοι.

    Δεν είναι, λοιπόν, αργά. Μας δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία. Τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών οφείλουμε να δώσουμε το "παρών", υποστηρίζοντας τα πρόσωπα εκείνα που κρίνει ο καθένας μας ότι θα καταφέρουν να σηκώσουν επάξια το βάρος του "Καλλικρατικού" αρχιτεκτονήματος των Δήμων και των Περιφερειών της χώρας μας.

   Από την άλλη μεριά, ελπίζω ο πολιτικός κόσμος να λάβει το μήνυμα του συντριπτικού ποσοστού της αποχής. Για μία φορά έστω, να του ιδρώσει το αφτί. Γιατί ο ρόλος των ποσοστών δεν είναι μόνο να καταδεικνύουν νίκες, παρέχοντας άλλοθι σε εγκληματικές συμπεριφορές και πρότερα λάθη. Είναι αναγκαίο κι υποχρεωτικό να προβληματίζουν, να αφυπνίζουν και να ενθαρρύνουν τις βελτιωτικές κινήσεις κι αλλαγές.

    Ανυπομονώ να περάσει η εκλογική μπόρα. Να παρέλθει αυτή η μεταβατική περίοδος, όπου τίποτα δεν λειτουργεί, αναμένοντας την αλλαγή σκυτάλης στα σχήματα εξουσίας. 

    Να συγχαρώ εκ των προτέρων νικητές και ηττημένους για τις όποιες τους προσπάθειες. Στους πρώτους εύχομαι καλή δύναμη, ψυχραιμία, κουράγιο και άφθονη όρεξη για δουλειά. Στους δεύτερους να πω να μην απελπίζονται και να συνεχίσουν ν' αγωνίζονται. Είναι κι η ήττα κομμάτι της ζωής. Που είναι ικανή να μας δώσει πολλά κι ανεκτίμητα μαθήματα. Αρκεί η ματαιοδοξία, η φιλαυτία κι η λαιμαργία να μην μας τυφλώνουν. Χαρακτηριστικά που σίγουρα δεν φέρει ένας γνήσιος, καθαρόαιμος πολιτικός ταγός...

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com