Ανεξιθρησκία

   Με τον όρο "ανεξιθρησκία" εννοούμε την ελευθερία κάθε πολίτη να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να μη διώκεται για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, καθώς και την ανοχή της πολιτείας προς τη θρησκεία κάθε πολίτη, η οποία εκφράζεται με τη συνταγματική κατοχύρωση της παραπάνω ελευθερίας.
   Ορισμένοι, πιθανώς, να αναρωτηθείτε πώς μου προέκυψε το συγκεκριμένο θέμα και τι ακριβώς μ' ενέπνευσε ώστε ν' ασχοληθώ. Τις προάλλες, συγκεκριμένα τη 16η Νοεμβρίου, ημέρα Τρίτη, εκπρόσωποι των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Αθήνας συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια, την Πλατεία Αττικής, την Πλατεία Κουμουνδούρου και άλλα σημεία της Αττικής, με σκοπό να προσευχηθούν, την πρώτη ημέρα της μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊράμ, σύμφωνα με τη θρησκευτική τους παράδοση. Μάλιστα, η δημόσια αυτή προσευχή πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί, από τις επτά και μισή έως τις οκτώ και μισή, ώστε να μην δημιουργηθεί επιπλέον πρόβλημα στο ήδη επιβαρυμένο κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας.
   Όλα θα είχαν εξελιχθεί ομαλά, αν το εκρηκτικό, ελληνικό ταμπεραμέντο δεν έκανε την εμφάνιση του! Οργισμένοι Έλληνες πολίτες οπλίστηκαν με γιαούρτια κι αυγά τα οποία εξαπέλυσαν εναντίον των μουσουλμάνων, εκείνη ακριβώς την ώρα της θρησκευτικής τους κατάνυξης.
   Ειλικρινά, κατανοώ την αγανάκτηση των Αθηναίων, ορισμένοι από τους οποίους επέλεξαν να την εκδηλώσουν κατά τον προαναφερόμενο τρόπο. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί σημαντικά στην περιοχή της Αττικής, ειδικά στις περιοχές εκείνες που διαμένουν κατά κύριο λόγο οι μετανάστες. Βιασμοί, ληστείες, φόνοι είναι πλέον θέματα που περιλαμβάνονται στην καθημερινή ατζέντα των Αθηναίων, σκορπώντας το φόβο και στοιχειώνοντας τις ζωές τους. Περιστατικά βίας που έχουν κάνει την εμφάνιση τους και στην ελληνική επαρχία, ακολουθώντας κι αυτά με τη σειρά τους την εποχική τάση της αποκέντρωσης.
   Από την άλλη μεριά, όμως, οι μετανάστες είναι εδώ και χρόνια γεγονός, που όλοι μας πρέπει ν' αποδεχθούμε. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου συγκεκριμένα το μουσουλμανικό στοιχείο είναι έντονο κι εμφανέστατο. Κι αυτό, γιατί η πλειοψηφία των μουσουλμάνων σε όποιο κράτος κι αν μένουν, παραμένουν πιστοί στη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα τους, που σχετίζονται τόσο με την ενδυμασία τους, όσο και με απλές συνήθειες της καθημερινής τους ζωής, γεγονός, βέβαια, που εκφράζει την αδυναμία τους ή πιο σωστά την απροθυμία τους να ενσωματωθούν στις κοινωνίες που έχουν επιλέξει να ζουν και να βιοπορίζονται.
   Όσον αφορά στην έννοια της ανεξιθρησκίας, αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ότι τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη σέβονται και αποδέχονται ουσιαστικά και στην πράξη τα θρησκευτικά τους πιστεύω, παραχωρώντας τους εδαφικές εκτάσεις όπου έκτισαν επίσημους χώρους λατρείας της μουσουλμανικής θρησκείας, τα γνωστά τζαμιά. Στο Παρίσι ανεγέρθηκε τζαμί το 1923, στη Βιέννη το 1979 και στη Ρώμη υπάρχει τζαμί χωρητικότητας 5.000 ανθρώπων. Η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν έχει χτιστεί τζαμί είναι η Αθήνα.
   Η λύση, λοιπόν, για την αποφυγή δυσάρεστων συμβάντων παρόμοιων με αυτών που συνέβησαν τη 16η Νοεμβρίου, είναι η ανέγερση τζαμιού στην πρωτεύουσα. Πρόταση υπέρ της οποίας έχει τοποθετηθεί επισήμως και η Εκκλησία της Ελλάδος.
   Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής άλλοι σταυροκοπιούνται κι άλλοι αναφωνούν "Αλλάχ". Όλοι μας, όμως, υποφέρουμε λίγο πολύ από τα ίδια. Κανένας μας δεν εξαιρείται από τον πόνο- σωματικό και ψυχικό-, τις κακουχίες, τις αρρώστιες, τις απογοητεύσεις της ζωής. Κι αυτοί, επιπλέον, είναι ξενιτεμένοι. Έχουν αφήσει πίσω μανάδες, παιδιά, συζύγους, αδελφούς κι αδελφές. Στην πείνα, την κόπωση και την κάθε δυσκολία, μόνο τους αποκούμπι παραμένει η θρησκεία. Μην κατακρίνουμε, λοιπόν, το αυτονόητο προνόμιο στην πίστη και τη θρησκευτική λατρεία. Η ανεξιθρησκία δεν είναι πλέον ζητούμενο. Είναι κεκτημένο δικαίωμα όλων μας.

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com

28ος Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών

Και η τρίτη ηλικία έδωσε το "παρών"!

Οι Λευκαδίτες Δρομείς

Όλα τα Έθνη τίμησαν το Αρχαιοελληνικό Πνεύμα

   Ραντεβού με την ιστορία έδωσε πληθώρα κόσμου, στις 31 Οκτωβρίου, κάτω από το φωτεινό κι ηλιόλουστο αττικό ουρανό. Δρομείς απ’ όλο τον κόσμο, φόρεσαν τα καλά τους- στην προκειμένη περίπτωση τ’ αθλητικά τους- και συναντήθηκαν στο Μαραθώνα, όπου δόθηκε η εκκίνηση του 28^ου Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών, κατά τον οποίο γιορτάστηκε η επέτειος των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.

   Ήταν το 490 π.Χ. όταν, μετά τη νίκη των Αθηναίων στην εν λόγω Μάχη, ένας από τους στρατιώτες μετέφερε, τρέχοντας τη διαδρομή από το Μαραθώνα στην Αθήνα, το μήνυμα της νίκης. Φτάνοντας στον προορισμό του, ξεψύχησε, αφού πρώτα ψιθύρισε «Νενικήκαμεν». Να επισημάνω, επιπρόσθετα, ότι και ο φετινός Κλασικός Μαραθώνιος ήταν αφιερωμένος στη μνήμη του βαλκανιονίκη Γρηγόρη Λαμπράκη.

   Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912. Αν και ιατρός στο επάγγελμα, ασχολήθηκε με τον κλασικό αθλητισμό, πετυχαίνοντας σημαντικές επιτυχίες και διακρίσεις με τη συμμετοχή του τόσο σε Πανελλήνιους και Βαλκανικούς Αγώνες, όσο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση, την οποία συνέχισε και στα μετακατοχικά χρόνια, μέσω πολλών δραστηριοτήτων κι εκφράσεων, όπου παράλληλα με τις διακρίσεις στην επιστήμη του, ήταν κι ένας εκ των ιδρυτών της Ελληνικής Επιτροπής για την Ειρήνη. Ως Μεγάλος Ειρηνιστής, άνθρωπος πολυπράγμων και χαρισματικός, με πνεύμα αεικίνητο και δοτικό, θα αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Ελληνισμού. Κάθε χρονιά, λοιπόν, ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών τιμά το λαμπρό αυτόν άνθρωπο, ο βίος και τα ιδανικά του οποίου πρέπει να εμπνεύσουν όλους μας.

   Στο φετινό Μαραθώνιο η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Άνθρωποι από κάθε μεριά του κόσμου ήρθαν στην Αθήνα, προκειμένου να λάβουν μέρος σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα. Για να ακριβολογώ, 22.000 δρομείς εκδήλωσαν την επιθυμία να τρέξουν την κλασική Μαραθώνια διαδρομή. Μάλιστα, λόγω του πολυάριθμου των συμμετοχών, για πρώτη φορά, εφαρμόστηκε «η εκκίνηση κατά κύματα». Δόθηκαν, δηλαδή, επτά διαδοχικές εκκινήσεις με διαφορά ολίγων λεπτών η μία από την άλλη. Φαντάζεστε τι συνωστισμός επικράτησε εκείνη την ώρα, στη γραμμή της αφετηρίας? Θα ήταν από τις λίγες φορές που κάποιος στριμώχτηκε, περιμένοντας να έρθει η σειρά του, αγόγγυστα κι αδιαμαρτύρητα.

   Η αυθεντική Μαραθώνια Διαδρομή δεν είναι απλή υπόθεση. Χαρακτηρίζεται από κομμάτια άλλοτε κατηφορικά κι άλλοτε ανηφορικά, περιλαμβάνοντας και κατηφόρες με απότομη κλίση, καθώς και έντονες και παρατεταμένες ανηφόρες. Βέβαια, όταν κάποιος έχει αποφασίσει να τρέξει σαράντα δύο ολόκληρα χιλιόμετρα, θεωρώ ότι οι ανηφόρες κι οι κατηφόρες φαντάζουν- στον αποφασισμένο του ψυχισμό- απλές λεπτομέρειες. Να επισημάνω δε, ότι αν κάποιος δεν ήθελε, για όποιο λόγο, να τρέξει ολόκληρη τη διαδρομή, υπήρχαν κι οι εναλλακτικές επιλογές των πέντε και δέκα χιλιομέτρων, καθώς κι αυτή του Δυναμικού Βαδίσματος.

   Μεταξύ των δρομέων, που ήρθαν στην Αθήνα απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, δυναμικό «παρών» στη διοργάνωση έδωσαν και οι Λευκαδίτες δρομείς. Την ιστορική Μαραθώνια Διαδρομή έτρεξαν οι ακόλουθοι: Δημήτρης Σολδάτος, Ντίνος Σπηλιόπουλος, Άγγελος Βουκελάτος, Γιάννης Κ. Κατωπόδης, Γεράσιμος Βουκελάτος, Ελευθέριος Χαλκιάς, Σπύρος Χαλκιάς, Σπύρος Κολογγιός, Γιάννης Φραγκούλης, Ευγένιος Ζακυνθινός, Μιχάλης Κονιδάρης, Σπύρος Μαραγκός, και το γυναικείο πληθυσμό του νησιού εκπροσώπησε η κ. Φωτεινή Σωπηλίδου. Τη διαδρομή των δέκα χιλιομέτρων έτρεξαν οι: Keerin McLeod, Θεόδωρος Βαγενάς και Γιάννης Κουσουράκος.

   Τα σχόλια όλων τους ήταν ενθουσιώδη. Συγκεκριμένα, ο μαραθωνοδρόμος Σπύρος Μαραγκός μοιράστηκε μαζί μας τις εντυπώσεις του, λέγοντας: «Ήταν μία θαυμάσια εμπειρία. Η συμμετοχή, σε σχέση με άλλες χρονιές, ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη. Ήρθαν άνθρωποι από όλες τις ηπείρους, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό. Βοήθησε, βέβαια, σε αυτό τόσο ο καιρός, όσο και η καλή διαφήμιση της διοργάνωσης, που έγινε από την πολιτεία. Υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός από όλους, πράγμα που βοήθησε και στη μείωση των χρόνων. Φέτος, και λόγω της επετείου και λόγω της καλής οργάνωσης, η Αθήνα δέχθηκε και τη χρυσή επιβράβευση από την IAAF, την Παγκόσμια Ομοσπονδία, οπότε έχουμε πλέον κι εμείς εδώ στην Ελλάδα έναν Μαραθώνιο Αγώνα που χαρακτηρίστηκε Χρυσός, όπως είναι αυτός της Νέας Υόρκης και άλλοι ανά τον κόσμο». Στη συνέχεια, ο έτερος μαραθωνοδρόμος Μιχάλης Κονιδάρης μας μίλησε κι αυτός με τη σειρά του για την εμπειρία του: «Ήταν πραγματικά υπέροχα. Πρώτη φορά συμμετείχαμε τόσοι πολλοί δρομείς από τη Λευκάδα. Ελπίζουμε του χρόνου, να μας ακολουθήσουν κι άλλοι, τρέχοντας τον πρώτο τους μαραθώνιο», συμπληρώνοντας: «Προπονούμαστε καθημερινά στο γήπεδο της Λευκάδας, αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες. Έχουμε τη δυνατότητα να προπονηθούμε μόνο μέχρι τις τέσσερις και μισή, το αργότερο, γιατί μετά το γήπεδο κλείνει, αφού στερείται φωτισμού». Το ίδιο παράπονο εξέφρασε και ο κ. Μαραγκός, προτείνοντας παράλληλα: «Ένας προβολέας φτάνει για όλο το στάδιο!».

   Για να επανέλθω, όμως, στο προκείμενο, που δεν είναι άλλο από το Μαραθώνιο των Αθηνών, ήθελα να αναφερθώ και στο τυπικό κομμάτι του αγώνα, σύμφωνα με το οποίο πρώτος τερμάτισε ο Ρέιμοντ Μπετ με χρόνο 2:12.40, δεύτερος  ο Τζόναθαν Κίπκοριρ με 2:14.05 και τρίτος ο Έντουιν Κιμουτάι με 2:15.21. Και οι τρεις προέρχονται από την Κένυα. Στις γυναίκες, νικήτρια αναδείχθηκε η Ράσα Ντραζνταουκάιτε από τη Λιθουανία με χρόνο 2:31.06, ρεκόρ κλασικού μαραθωνίου.

   Μεταξύ των συμμετεχόντων υπήρξαν και κάποιοι δρομείς ιδιαίτεροι, όπως η κ. Μαρία Μενούνος, Ελληνοαμερικανίδα δημοσιογράφος, και ο πρωθυπουργός της χώρας μας, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, οι οποίοι επέλεξαν να τρέξουν τη διαδρομή των δέκα χιλιομέτρων. Η κ. Μενούνος ήρθε από την Αμερική με τους γονείς της, μόνο και μόνο για να συμμετάσχουν όλοι μαζί στον 28^ο Μαραθώνιο Αθηνών, και δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι επιστρέφοντας στην Αμερική θα δώσει στο γεγονός τη δημοσιότητα που του αξίζει. Από την άλλη μεριά, ο κ. Παπανδρέου, με στολή κι εξοπλισμό επαγγελματία δρομέα, έτρεξε την απόσταση των δέκα χιλιομέτρων και τερματίζοντας δήλωσε: «Η Ελλάδα έχει και αυτή το δικό της μαραθώνιο, αλλά σίγουρα όλοι μαζί θα τερματίσουμε και ελπίζω το γρηγορότερο», αναφερόμενος στις οικονομικές και άλλες δυσκολίες που περνάει η χώρα μας την τρέχουσα περίοδο. Παράλληλα, αξιοποίησε την ευκαιρία για να στείλει μηνύματα υπέρ της ειρήνης, της συνεργασίας, της αγάπης, του αθλητισμού και των λοιπών ολυμπιακών ιδεωδών σε όλο τον κόσμο.

   Η Μαραθώνια Διαδρομή ολοκληρώθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας- το γνωστό σε όλους μας «Καλλιμάρμαρο»-, στο οποίο τερμάτισαν οι δρομείς εν μέσω επιφωνημάτων θαυμασμού και μεγάλης συγκίνησης. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο φανερώνουν το ενθουσιώδες κλίμα που επικρατούσε στο κατάμεστο «Καλλιμάρμαρο», την Κυριακή της 31^ης Οκτωβρίου, όπου συνυπήρξαν αρμονικά όλα τα έθνη κι όλες οι ηλικίες, διαδηλώνοντας το σεβασμό τους για την ιστορία της Ελλάδος και γιορτάζοντας συνάμα την αγάπη τους για το μεγαλείο του αθλητισμού.

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com

Ομαδική Έκθεση Ακουαρέλας

   Τη Δευτέρα, στις 15 Νοεμβρίου, στην Αίθουσα Τέχνης «Θεόδωρος Στάμος», στην πλατεία Μαρκά, εγκαινιάσθηκε η Ομαδική Έκθεση Ακουαρέλας των μαθητών του Εικαστικού Εργαστηρίου «Μπλάι». Οι μαθητές του Εργαστηρίου, Ρούλα Γουρζή, Παρθενία Μπαζίνα, Άντζελα Αργεντίνο, Ευαγγελία Ιάκοπς, Χίλντεγκαρτ Κακλαμάνη, Καίτη Κακαβούλη και Γιώργος Μπίκας, μας υποδέχθηκαν, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά τις δημιουργίες τους.

   Τα μέλη της ομάδας άντλησαν την έμπνευσή τους από τη λευκαδίτικη φύση και τα τοπία της, από τις παλιές παραδοσιακές γειτονιές, τα λουλούδια που στολίζουν το νησί, καθώς και από άλλα αντικείμενα, που ενέπνευσαν ξεχωριστά τον καθένα τους.

   Το εν λόγω Εικαστικό Εργαστήρι δέχεται τα μέλη του εδώ και πέντε χρόνια, μία φορά την εβδομάδα, υπό την καθοδήγηση της ζωγράφου και καθηγήτριας καλών τεχνών Tia Bley. Να πούμε δε ότι ορισμένες φορές, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες συνήθως, ζωγραφίζουν και στην ύπαιθρο, που με τις μυρωδιές και τις εικόνες της συμβάλλει στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα των δημιουργημάτων τους.

   Ήταν μία όμορφη βραδιά. Η Αίθουσα Τέχνης «Θεόδωρος Στάμος» γέμισε από κόσμο, τόσο από τους μαθητές του Εργαστηρίου, όσο και από φιλότεχνους Λευκαδίτες οι οποίοι διψούν να παρακολουθούν δρώμενα τέχνης και πολιτισμού.

   Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τις 10 Δεκεμβρίου. Κατηφορίζοντας την αγορά, θυμηθείτε να λοξοδρομήσετε και να επισκεφθείτε την έκθεση, στην πλατεία Μαρκά. Μία έκθεση που ξεχωρίζει με την απλότητα, τη φρεσκάδα και τη λουλουδιαστή της διάθεση. Όλο χρώματα κι αρώματα!!! 

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com 

Ευγένειας Εγκώμιον

   Τα τελευταία χρόνια, κάθε τρεις και λίγο, ξεπηδά και μία "Παγκόσμια Ημέρα". Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους, Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιος, πού, πότε και γιατί, αποφασίζει να χρήσει, να καθιερώσει μία ορισμένη ημερομηνία ως ημέρα εορτασμού και θύμησης μιας μερίδας πληθυσμού, μιας ασθένειας, ενός γεγονότος?

   Το μυαλό μας πάει άμεσα στους σκοπούς της εμπορευματοποίησης και της κερδοσκοπίας, που διέπουν ο,τιδήποτε γίνεται στις μέρες μας. Από τα Χριστούγεννα και τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις προβεβλημένες δενδροφυτεύσεις. Όλα γίνονται για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Είτε οικονομικές, είτε άλλες, όπως είναι η προβολή προσώπων και η προώθηση ποικίλων συμφερόντων. Ακολουθώντας πιστά το κλίμα των καιρών, που επιμένει να χαρακτηρίζεται από διάθεση και κίνητρα αμιγώς καπιταλιστικά.

   Ως άλλος προάγγελος, η αρχαία ελληνική παροιμία: "ουδέν καλόν, αμιγές κακού", συμπλέει με το προαναφερθέν σκεπτικό, κι εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Είναι βέβαιο, κι αν θέλετε απολύτως φυσιολογικό, το κίνημα αυτό των "Παγκόσμιων Ημερών" να εξυπηρετεί εμπορικά συμφέροντα. Από την άλλη μεριά, όμως, χρωματίζει μία, κατά τα άλλα, συνηθισμένη μέρα με νόημα και περιεχόμενο διαφορετικό. Μας υπενθυμίζει έννοιες, αξίες και νοήματα, αφυπνίζοντας το ενδιαφέρον και την προσοχή μας- που τόσο πολύ αποσπώνται από τις καθημερινές μας υποχρεώσεις και το βάρος των διαφορετικών ευθυνών.

   Το Σάββατο, λοιπόν, που ο μήνας είχε δεκατρείς, εντόπισα ότι εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ευγένειας. Τι σπουδαία έννοια. Και τι ειρωνεία! Εν μέσω εκλογικών κονταροχτυπημάτων, να ξεπροβάλλει μία ημέρα αφιερωμένη στην ευγένεια!

   Μία έννοια ολίγον παρεξηγημένη και ιδιαιτέρως παραγκωνισμένη από τους νεοέλληνες, που αξίζει πραγματικά να έχει στη διάθεση της μία ολόκληρη ημέρα. Για να την ξαναθυμηθούμε και να τη γιορτάσουμε, εξυμνώντας την αξία και τη σημασία της. 

   Κι όταν μιλώ για ευγένεια, δεν αναφέρομαι στο περίφημο σαβουάρ βιβρ, που συντίθεται από τυπικούς κανόνες και συμπεριφορές που πρέπει να τηρούμε ανά περιστάσεις, προκειμένου να δημιουργούμε εντυπώσεις σε σχέση με την αριστοκρατική μας καταγωγή και τα χρυσοκέντητά μας γεννοφάσκια. Μιλώ για την ουσία του πράγματος. Για τη συμπεριφορά εκείνη που πρέπει να συνοδεύει τον καθένα μας στην καθημερινότητά του, ώστε να προσδίδουμε ποιότητα στον τρόπο ζωής μας, διευκολύνοντας τόσο τον εαυτό μας, όσο και τις σχέσεις με τους γύρω μας.

   Ένα καλόκαρδο κι ειλικρινές χαμόγελο, μία χειρονομία καλής θελήσεως, μία γλυκιά κουβέντα αποτυπώνουν επακριβώς το νόημα της ευγένειας. Θυμάμαι έναν δάσκαλο που μας συμβούλευε να προσπαθούμε να κάνουμε τουλάχιστον μία καλή πράξη καθημερινά, οπότε το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθούμε, κάνοντας τον απολογισμό της ημέρας, να νιώθουμε ευτυχείς κι ικανοποιημένοι. Πόσο δίκιο είχε.

   Αργότερα, στην ενήλικη ζωή μου, ζώντας στην πρωτεύουσα, όπου όλοι είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες της αγένειας τους, ήρθα αντιμέτωπη με την παντελή έλλειψη ευγένειας, ως αποτέλεσμα της ψυχικής αλλοτρίωσης, ασθένειας που προσβάλλει συνήθως τους ανθρώπους των μεγαλουπόλεων.

   Και κάπως έτσι, εκτίμησα και πάλι την ευγένεια. Το πόσο σημαντικό είναι να χαμογελάς, να λες ευχαριστώ, να ζητάς συγγνώμη, να παραχωρείς τη θέση σου στο μετρό σε μία έγκυο γυναίκα ή σ' έναν ηλικιωμένο. Συμπεριφορές απλές, που δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα. Εμπεριέχουν, όμως, τόσο μεγάλη δύναμη.  

   Γιατί η ευγένεια είναι δύναμη. Όταν καταφέρνουμε να ορίσουμε τα νεύρα μας, να κοντρολάρουμε τις ανασφάλειες μας, να μην ψυχοπλακώνουμε τους άλλους με τη δική μας την κατήφεια, αλλά αντ' αυτού να επιμένουμε να χαμογελάμε και να συμπεριφερόμασθε ευγενώς, πιστέψτε με, όλα τα παραπάνω είναι δείγματα σπουδαίας εσωτερικής δύναμης κι ισορροπίας.

   Αν υπήρχε συνταγή για την τέλεια ζωή, ένα από τα βασικά της συστατικά, θα ήταν η ευγένεια. Πασπαλίστε, λοιπόν, τη ζωή με μια γενναία διάθεση ευγενική, και θα νοστιμίσει τόσο, μα τόσο πολύ!!!

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com

Με Νικητή? Την Αποχή!

   Ο πρώτος γύρος έγινε. Όπου να' ναι, στις 14 Νοεμβρίου συγκεκριμένα, ακολουθεί κι ο δεύτερος, οπότε το τοπίο θα ξεκαθαρίσει για τα καλά, κι εκεί, στην άκρη του εκλογικού τούνελ, θα αναδειχθούν οι νικητές κι οι ηττημένοι. Θα ακολουθήσουν θριαμβολογίες από τους μεν, μισόλογα από τους δε, και κάπως έτσι, κάθε κατεργάρης θα επιστρέψει στον πάγκο του, και η ζωή, η καθημερινότητά μας θα επανέλθει στους συνήθεις, γνώριμους ρυθμούς της. Αυτούς της ταλαιπωρίας και της εξαθλίωσης της τσέπης μας, και κατ' επέκταση του ψυχισμού μας.

   Κι όμως. Μ' έναν τρόπο "μαγικό", όλα μοιάζουν- μας τα παρουσιάζουν- ωσάν να είναι καλώς καμωμένα και προπαντός φιλοσοφημένα. Ακόμη κι αυτοί οι έμμεσοι εκβιασμοί- που διατυπώθηκαν, όμως, με τόσο ξεκάθαρο τρόπο-, είναι συνειδητοί, στοχεύοντας στο κοινό καλό και την εξασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων... Το γεγονός ότι μετά τις σχετικές ανακοινώσεις, τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας- τα γνωστά και ως "spreads"- πήραν άμεσα την ανηφόρα, ζημιώνοντας τα εθνικά μας συμφέροντα, είναι πέρα για πέρα άσχετο και κανείς δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη...

   Πάντως, την ευθύνη του εκλογικού αποτελέσματος του πρώτου γύρου φέρει σίγουρα το 60% του πληθυσμού. Οι υπόλοιποι- του 40%- επέλεξαν να αποποιηθούν την ευθύνη, γυρίζοντας την πλάτη τους στην κάλπη, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διαμαρτυρηθούν και να αντιδράσουν για την εικόνα και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα του σήμερα. Ήταν αυτοί που δεν υπέκυψαν σε εκβιασμούς και φοβέρες, επιλέγοντας να μην το κουνήσουν ρούπι από τη ζεστασιά του σπιτιού τους, και απλά να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, αμέτοχοι κι ατάραχοι για το τι μέλλει γενέσθαι. Δεν είναι λύση, όμως, κι αυτή...

   Πάντα υπάρχουν τρόποι αντίδρασης κι εκδήλωσης της δυσαρέσκειας μας. Το να καταθέτουμε τα όπλα και να αφήνουμε το πεδίο δράσης ελεύθερο, είναι βέβαιο ότι δεν συνιστά λύση σε κανένα πρόβλημα. Ακόμα κι αν χάσουμε στον πόλεμο, πρέπει να χάσουμε μαχόμενοι.

    Δεν είναι, λοιπόν, αργά. Μας δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία. Τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών οφείλουμε να δώσουμε το "παρών", υποστηρίζοντας τα πρόσωπα εκείνα που κρίνει ο καθένας μας ότι θα καταφέρουν να σηκώσουν επάξια το βάρος του "Καλλικρατικού" αρχιτεκτονήματος των Δήμων και των Περιφερειών της χώρας μας.

   Από την άλλη μεριά, ελπίζω ο πολιτικός κόσμος να λάβει το μήνυμα του συντριπτικού ποσοστού της αποχής. Για μία φορά έστω, να του ιδρώσει το αφτί. Γιατί ο ρόλος των ποσοστών δεν είναι μόνο να καταδεικνύουν νίκες, παρέχοντας άλλοθι σε εγκληματικές συμπεριφορές και πρότερα λάθη. Είναι αναγκαίο κι υποχρεωτικό να προβληματίζουν, να αφυπνίζουν και να ενθαρρύνουν τις βελτιωτικές κινήσεις κι αλλαγές.

    Ανυπομονώ να περάσει η εκλογική μπόρα. Να παρέλθει αυτή η μεταβατική περίοδος, όπου τίποτα δεν λειτουργεί, αναμένοντας την αλλαγή σκυτάλης στα σχήματα εξουσίας. 

    Να συγχαρώ εκ των προτέρων νικητές και ηττημένους για τις όποιες τους προσπάθειες. Στους πρώτους εύχομαι καλή δύναμη, ψυχραιμία, κουράγιο και άφθονη όρεξη για δουλειά. Στους δεύτερους να πω να μην απελπίζονται και να συνεχίσουν ν' αγωνίζονται. Είναι κι η ήττα κομμάτι της ζωής. Που είναι ικανή να μας δώσει πολλά κι ανεκτίμητα μαθήματα. Αρκεί η ματαιοδοξία, η φιλαυτία κι η λαιμαργία να μην μας τυφλώνουν. Χαρακτηριστικά που σίγουρα δεν φέρει ένας γνήσιος, καθαρόαιμος πολιτικός ταγός...

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com

3, 2, 1... Ψηφίζουμε!

   Η αντίστροφη μέτρηση όπου να' ναι τελειώνει. Ήγγικεν η ώρα των εκλογών! Η 7η Νοεμβρίου κοντοζυγώνει, χαράσσοντας την πορεία ανάδειξης των δημοτικών και περιφερειακών "αρχόντων" της νέας καλλικρατικής εποχής. Ιδανική στιγμή για να διατυπώσω κάποιες απορίες και στοχασμούς που μου προέκυψαν, παρατηρώντας την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των προεκλογικών διαδικασιών, όπως αυτές ορίσθηκαν από τους διεκδικούντες την ψήφο μας...

   Τον τελευταίο καιρό βιώσαμε στιγμές κατακλυσμίαιας αγάπης και συμπάθειας. Μας έψαχναν όλοι να μας σφίξουν το χέρι και να μας χτυπήσουν φιλικά, υποστηριχτικά την πλάτη, γνωστοποιώντας μας συνάμα ότι κατεβαίνουν υποψήφιοι με τον τάδε ή το δείνα συνδυασμό. Και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι. Μηδενός εξαιρουμένου. Κι αυτό, γιατί έχουν βάλει υποψηφιότητα άπαντες. Συμπαθείς συμπολίτες μας που καμία διάθεση δεν είχαν εκδηλώσει ουδέποτε να ασχοληθούν με τα κοινά, ξαφνικά μας γνωστοποίησαν τις προθέσεις τους να δραστηριοποιηθούν στον πολιτικό στίβο. Γεγονός που θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει ότι ο απλός πολίτης, μπουχτισμένος από την υπάρχουσα κατάσταση, είπε να ασχοληθεί μήπως και καταφέρει ν' αλλάξει κάτι. Κι όμως. Όσες περιπτώσεις υποψηφίων ρώτησα, μου απάντησαν- φαντάζομαι ειλικρινώς- ότι πιέστηκαν είτε από το κυρίαρχο πρόσωπο του εκλογικού σχήματος, είτε από κάποιον φίλο και συγγενή. Από τη μεριά μου, απορώ και ενίσταμαι. Γίνονται αυτά με το ζόρι???
   Έχω και μία ακόμη απορία, που αφορά στο σύνολο των υποψηφίων. Αντί να βάλουν τα καλά τους, τα κυριακάτικά τους, και να αρχίσουν τα πάνω κάτω και τα πέρα δώθε στα διάφορα καφέ, σκορπώντας χαιρετούρες από τραπέζι σε τραπέζι, γιατί δεν σκέφτηκαν να κάνουν κάτι ευφάνταστο και δημιουργικό, δηλώνοντας εμμέσως την όρεξη τους για δουλειά και αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη τους για τον τόπο? Τι εννοώ? Το περασμένο σαββατοκύριακο, χάρη στην πρωτοβουλία ορισμένων, ευσυνείδητων πολιτών, μαζεύτηκαν τα σκουπίδια που ξέβρασε η θάλασσα στην παραλία της Γύρας. Μία κίνηση γεμάτη ευαισθησία κι ενδιαφέρον για το φυσικό περιβάλλον και συνεπώς για τη μακροπρόθεσμη βελτίωση της καθημερινότητάς μας. Μακάρι ένας έστω από τους εκλογικούς συνδυασμούς να είχε οργανώσει μία κίνηση ανάλογη και να είχε δραστηριοποιήσει και όλους εμάς να τη συμμερισθούμε, δηλώνοντας συμμετοχή. Με τον τρόπο αυτό, θα τους βλέπαμε επί το έργον, να κάνουν πράξη τις εξαγγελίες τους περί του οράματος τους να υποστηρίξουν τις ανάγκες της περιοχής, να κάνουν έργα, να δημιουργήσουν δομές και όλα αυτά τα εύηχα και πρωτότυπα που μας τάζουν σωρηδόν, τελευταίως.
   Καλούμαστε, λοιπόν, να αναδείξουμε Δήμαρχο και Περιφερειάρχη ετούτη τη φορά. Ελπίζω οι επεξηγήσεις της εφορευτικής επιτροπής προς τους ψηφοφόρους να είναι σαφείς, και οι διαδικασίες καταμέτρησης των ψήφων αξιοκρατικές κι αυτοματοποιημένες, ώστε να κυλήσει ομαλά η μέρα των εκλογών, χωρίς παρεξηγήσεις, σφάλματα και αστοχίες.
   Ελπίζω, ακόμα, να ψηφίσουμε όλοι με μυαλό καθαρό και σκέψη προσανατολισμένη στο συνολικό καλό. Κι ας συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, ότι είναι αναγκαίο να αφήσουμε πίσω μας τις εποχές των βαρύγδουπων λόγων και των "θα", και να αναδείξουμε ανθρώπους με διάθεση να εργασθούν, να προσφέρουν και να κτίσουν μία ειλικρινή σχέση, αλληλεγγύης και αμοιβαίας εκτίμησης, με τους συμπολίτες τους.
   Είθε, λοιπόν, να αναδειχθεί ο καλύτερος!!!
   Γιατί, ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com