Το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi” γιόρτασε τα Χριστούγεννα κι αποχαιρέτησε τη χρονιά που μόλις έφυγε με μία λαμπρή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου “Ionian Blue”, στη Νικιάνα Λευκάδας.
Σε μια εποχή σαν τη σημερινή που η πλειοψηφία του κόσμου είναι απορροφημένη από τα τρέχοντα προβλήματά της, μεγάλα και μικρά, και συνεπώς εγκλωβισμένη στο μικρόκοσμό της κι αποκομμένη από τα κοινωνικά δρώμενα, η “Morfosi” κατάφερε να γεμίσει μία αίθουσα χωρητικότητας τετρακοσίων ατόμων! Όλοι όσοι παρευρέθηκαν είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν μία εκδήλωση πλούσια, που περιελάμβανε τραγούδια εορταστικά από τους μικρούς μαθητές του Κέντρου, ψαλμωδίες από δύο ιεροψάλτες, βραβεύσεις ανθρώπων ξεχωριστών που ζουν και δραστηριοποιούνται στη Λευκάδα, καθώς και ένα απόσπασμα της μουσικό-ποιητικής παράστασης «Δώσ’ μου το χέρι σου», με τη συνοδεία πιάνου.
Τη βραδιά τίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος, ο Βουλευτής Λευκάδας κ. Μαργέλης και ο Δήμαρχος του νησιού κ. Αραβανής, οι οποίοι απέδωσαν και τις τιμητικές πλακέτες στους βραβευθέντες.
Η έναρξη της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε από τη χορωδία της “Morfosi”, αποτελούμενη από μαθητές του Δημοτικού, οι οποίοι μας καλωσόρισαν τραγουδώντας μας τα κάλαντα κι άλλους χριστουγεννιάτικους, μουσικούς σκοπούς.
Ακολούθησαν οι κ.κ. Θωμάς και Ευάγγελος Σολδάτος, συμπατριώτες μας ιεροψάλτες, με σπουδές στη Βυζαντινή Μουσική, οι οποίοι έψαλλαν ύμνους των Εορτών, προσδίδοντας στη βραδιά ένα αίσθημα κατάνυξης, υπενθυμίζοντας μας τη θρησκευτική διάσταση και το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.
Στη συνέχεια, ήρθε η σειρά των βραβεύσεων. Πρώτος βραβεύθηκε ο Λευκαδίτης ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος «για την προσφορά του στην υποκριτική τέχνη και το ήθος του, αλλά και για το γεγονός ότι όποτε η Λευκάδα τον χρειάστηκε εκείνος ήταν πάντα παρών», όπως χαρακτηριστικά μας ενημέρωσε ο κ. Σπύρος Χαϊκάλης- συνεργάτης του Κέντρου Εκπαίδευσης-, προλογίζοντας τον. Την πλακέτα απένειμε ο Δήμαρχος Λευκάδας κ. Αραβανής. Στο σημείο αυτό να σας ενημερώσω ότι στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας θα φιλοξενηθεί η απολαυστική συνέντευξη που μου παραχώρησε ο κ. Δημήτρης Βερύκιος.
Η επόμενη βράβευση είχε αποδέκτη μία μητέρα, την κ. Βασιλική Βλάχου, μαθήτρια της “Morfosi”, η οποία κατάφερε να πετύχει στις πανελλήνιες εξετάσεις και να εισαχθεί σε πανεπιστημιακή σχολή της αρεσκείας της, αψηφώντας το απαιτητικό πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής. Την εν λόγω βράβευση έκανε ο διευθυντής του Κέντρου Εκπαίδευσης κ. Ανδρέας Μαυρομάτης.
Την τρίτη κατά σειρά βράβευση πραγματοποίησε ο Βουλευτής Λευκάδας κ. Μαργέλης. Τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο κ. Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος, ο οποίος αγωνίζεται στην Κλασική Μαραθώνια Διαδρομή για σχεδόν είκοσι χρόνια αδιαλείπτως, έχοντας τερματίσει στους σημαντικότερους Μαραθωνίους της Ελλάδας, καθώς και σε αγώνες υπεραποστάσεων. Φέτος, προετοιμάζεται για την ύψιστη δρομική πρόκληση του «Σπαρτάθλου», δηλαδή την κάλυψη της απόστασης Αθήνας-Σπάρτης, συνολικά διακοσίων σαράντα έξι (246!) χιλιομέτρων! Να του ευχηθούμε, ολοψύχως, «καλή δύναμη»!
Η τελευταία βράβευση διέφερε από τις προηγούμενες, από την άποψη ότι αφορούσε σε ένα Σωματείο, και συγκεκριμένα στο Αθλητικό Σωματείο της «Δόξας Λευκάδας». Το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi” αποφάσισε να βραβεύσει τη «Δόξα» για το σύνολο της κοινωνικής της προσφοράς, όπως αυτή διαμορφώθηκε βάσει μίας σειράς ενεργειών προσανατολισμένων στην ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας. Την τιμητική πλακέτα παρέλαβε -από τα χέρια του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλου-, ο Πρόεδρος του Αθλητικού Ομίλου κ. Θανάσης Καββαδάς.
Μετά το πέρας των βραβεύσεων, το λόγο πήρε ο διευθυντής του Κέντρου Εκπαίδευσης κ. Ανδρέας Μαυρομάτης. Η ομιλία του ήταν μεστή νοήματος κι ουσίας, οπότε κρίνω χρήσιμο να σας την παραθέσω, ακριβώς όπως μου δόθηκε, επιμερισμένη σε ενότητες θεματικές.
Η ομιλία του κ. Μαυρομάτη
Ο Μύθος του Αϊ-Βασίλη και ο Σάντα Κλάους
«Παραδόξως, στον πλανήτη, στη διανομή των δώρων στα παιδιά, εμπλέκονται δύο ορθόδοξοι Άγιοι, δύο διαφορετικά πρόσωπα, που και οι δύο ήταν Έλληνες, και οι δύο ήταν επίσκοποι. Για τις χώρες της δύσης, αυτός που φέρνει τα δώρα στους φτωχούς και τα παιδιά είναι ο Άγιος Νικόλαος ή Σάντα Κλάους, όπως λέγεται στη γλώσσα τους, που εμείς στην Ελλάδα εορτάζουμε στις 6 Δεκεμβρίου και τον θεωρούμε προστάτη των ναυτικών. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου, ως προστάτη των φτωχών και των παιδιών, οι λαοί του βορρά ανάμιξαν και στοιχεία από αρχαιότερους μύθους, όπως τα ξωτικά, το άστρο του βορρά, το έλκηθρο, κ.λ.π. Λίγο μετά το οικονομικό κραχ (1929), η Coca-Cola χρησιμοποίησε τον Άγιο για να διαφημίσει στους δρόμους των αμερικανικών μεγαλουπόλεων το νέο της προϊόν, γι’ αυτό και κόκκινη η στολή του. Έτσι, με τον καιρό, έφθασε και στη χώρα μας ο μύθος του Σάντα Κλάους, ενός ευτραφούς τύπου με στρογγυλά γυαλιά, λευκά γένια, με κόκκινη στολή και μαγικές ικανότητες, που κατοικεί στο Βόρειο Πόλο και περιστοιχίζεται από νεράιδες του χιονιού και ξωτικά. Είναι μια πραγματικά γοητευτική ιστορία, όμως, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ουδεμία σχέση έχει με τους πραγματικούς Αγίους, τον Αϊ-Βασίλη και τον Αϊ-Νικόλα, που ήταν ασκητικότατοι».
Ο πραγματικός Αϊ-Βασίλης
«Όπως αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, ο Αϊ-Βασίλης ήταν πολύ ψηλός και πολύ αδύνατος, είχε σκούρο δέρμα και χλωμό, κοντά μαλλιά και μακριά μαύρα γένια, είχε μακριά μύτη και τα φρύδια του ήταν τοξοειδή, τα μάτια του ήταν σκούρα και η ματιά του βαθιά και ερευνητική, το μέτωπό του ήταν μεγάλο και μονίμως συνοφρυωμένο, έμοιαζε δηλαδή με άνθρωπο που συνεχώς σκεπτόταν. Είχε προβλήματα με την υγεία του και υπέφερε από το πραγματικά ανυπόφορο κρύο και το βαρύ χειμώνα της Καππαδοκίας. Η οικογένεια του Αγίου Βασιλείου είχε 11 παιδιά (5 αγόρια - 6 κορίτσια) και όλοι διακρίθηκαν στου Χριστού την πίστη. Ο Άγιος γεννήθηκε στην Νεοκαισάρεια το 330 μ.Χ. περίπου, δηλαδή πριν 1680 χρόνια. Σπούδασε στην Αθήνα, ρητορική, ιατρική, αστρονομία, μαθηματικά και φιλοσοφία, μαζί με το φίλο του Άγιο Γρηγόριο τον θεολόγο, και πέθανε σε ηλικία 48 ετών (τον Δεκέμβριο του 378 μ.Χ.). Κηδεύτηκε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ., και κάθε πρωτοχρονιά, όπως γνωρίζουμε, γιορτάζουμε τη μνήμη του. Ο Αϊ-Βασίλης, στα 48 χρόνια που έζησε, έκαμε τόσα πολλά για τους ανθρώπους που η ιστορία τον ονόμασε ΜΕΓΑ όσο ακόμα ζούσε».
Το έργο του Μέγα Βασιλείου
«Ας δούμε, όμως, τι έκανε ο Άγιος Βασίλης κι έγινε Μέγας. Πρώτα πρώτα μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του. Από πολύ νέος γύμναζε τον εαυτό του στο πνεύμα και τον έβαζε σε σκληραγωγίες και, όπως λένε, άλλο δρόμο δεν γνώριζε εκτός απ’ αυτόν που οδηγούσε στο πανεπιστήμιο και στην εκκλησία. Σε μεγάλες επιδημίες που ταλαιπωρούσαν το λαό αυτός ήταν παρών και βοηθούσε σωματικά και ψυχικά διδάσκοντας την πίστη του Χριστού. Ο Αϊ-Βασίλης ήταν πολύ αυστηρός με αυτούς που ξέφευγαν από τη σωστή πίστη, έλεγε και έγραφε την αλήθεια θαρραλέα, και μάλιστα δεν δίστασε να ελέγξει ακόμη και αυτοκράτορες. Συμπλήρωσε με ευχές τη Θεία Λειτουργία που ακούμε αυτές τις ημέρες στην εκκλησία και φέρει το όνομά του (Λειτουργία Αγίου Βασιλείου), έγραψε πολλά βιβλία για την καθοδήγηση των χριστιανών, ίδρυσε πολλά μοναστήρια, όπου αρκετοί μαθητές του αφιερώθηκαν στον Θεό. Το πιο σπουδαίο του έργο, όμως, ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας στην επαρχία του. Έφτιαξε στην Καισάρεια ένα ολόκληρο συγκρότημα από φιλανθρωπικά ιδρύματα: γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία κ.α. Ίδρυσε και καθιέρωσε τη διανομή αγαθών: τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λ.π. Το φιλανθρωπικό αυτό συγκρότημα, μια ολόκληρη πόλη μέσα στην πόλη, ονομάστηκε Βασιλειάδα. Φανταστείτε τι ανακούφιση θα ένιωθαν τότε οι φτωχοί, τα ορφανά, οι γέροι, οι ταξιδιώτες… H Καισάρεια είχε γίνει μια μεγάλη οικογένεια με πατέρα τον Άγιο Βασίλειο, τον επίσκοπό της. Τον αγαπούσαν τόσο πολύ που στην κηδεία του σημειώθηκαν λιποθυμίες και θάνατοι! Αυτός ήταν ο Αϊ-Βασίλης από την Καισάρεια…».
Χριστούγεννα 2010
«1632 χρόνια πέρασαν από τότε που ο Άγιος Βασίλειος ζούσε ανάμεσά μας. Οι διαφημιστικές ανάγκες ενός προϊόντος, παραλλαγμένο τον ξαναέφεραν στις μέρες μας. Χοντρούλη, με γυαλιά, δυσκίνητο, μ’ εκείνο το χαρακτηριστικό: «Χοοο, χοοοο!», ν’ αποτελεί τον αγαπημένο των παιδιών, που προσδοκούν να τους φέρει τα δώρα τους. Κι όμως, το παράδειγμα του Αι-Βασίλη είναι να δώσουμε κι όχι να πάρουμε. Ν’ ανακουφίσουμε τον πόνο του διπλανού μας, όπως έκανε κι εκείνος στην Βασιλειάδα, εκείνη την απέραντη πόλη της φιλανθρωπίας. Και να που μας έφερε το πάρσιμο, η απληστία να γεμίσουμε το πορτοφόλι μας, να γεμίσουμε τις κοιλιές μας, να γεμίσουμε το κενό μας, που δεν γεμίζει με τίποτα, αντιθέτως, όσο το ταΐζουμε μεγαλώνει, ώσπου κάποια μέρα θα μας καταπιεί, και μαζί με μας θα καταπιεί την ανοησία μας και τον άκρατο εγωισμό μας. Αφού ο κόσμος αποτελείται από καθέναν από μας, καθένας από μας αποτελεί τον κόσμο. Καθετί που συμβαίνει στον κόσμο, φταίμε κι εμείς, όπως και για καθετί που δεν συμβαίνει. Στις δεκαετίες που προηγήθηκαν έφτιαξες τη ζωή σου… Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου προσέφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να… φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ’ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ’ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες: για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής. Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ’ το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η αξιοπρέπειά σου. Προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ’ το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Είμαστε υποτελείς και υπόχρεοι. «Πεδίο βολής φθηνό». Έρμαια της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα, για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο. «Η πλουτοκρατία ήταν, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος» που θα ’λεγε και ο Παπαδιαμάντης. Συνθλίβει μικρούς και αδύνατους. Αποθρασύνει μεγάλους και ισχυρούς. Μα πίσω από την κρίση των αριθμών, των δεικτών, και των ελλειμμάτων, αποκαλύπτεται μια κρίση βαθιά πνευματική. Γιατί αν «ο αγώνας για το ψωμί μου είναι ζήτημα υλικό, ο αγώνας για το ψωμί του διπλανού μου είναι ζήτημα πνευματικό». Αυτό δεν θα σου το μάθουν βέβαια οι οικονομολόγοι που διαχειρίζονται τις κρίσεις του συστήματος, που καταρτίζουν «προγράμματα σταθερότητας». Θα σου το μάθουν δάσκαλοι ψυχωμένοι που υπηρετούν τη μόρφωση. Τώρα είναι η ώρα, να θυμηθούμε όσα ξεχάσαμε! Τώρα είναι η ώρα να ξυπνήσουμε από τον ύπνο που μας έφερε τον εφιάλτη. Γιατί ο εφιάλτης δεν είναι η φτώχεια, αλλά η απώλεια του ονείρου. Η απώλεια της αίσθησης ότι είμαστε άνθρωποι, που έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον για να υπάρξουμε, όπως έχει ανάγκη τους κρίκους της για να υπάρξει η αλυσίδα. Η αλυσίδα που μας δένει με τις μεγάλες αξίες της ανθρώπινης ζωής. Να θυμηθούμε από πού ερχόμαστε και πού θέλουμε να πάμε. Δεν μπορεί τόσες χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, να υπήρξαν για να περιστρέφεται ο πλανήτης γύρω από τον δείκτη Ντάουν Τζόουνς. Δεν μπορεί να υποτάξαμε τα στοιχεία της φύσης, το κρύο, τα θηρία, την αρρώστια, να φτιάξαμε Παρθενώνες, να πήγαμε στο φεγγάρι, μόνο και μόνο για να υποταχτούμε στην πλασματική αξία ενός χαρτονομίσματος. Αυτά τα Χριστούγεννα, ας καθίσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι, όπως παλιά, ας γίνουμε Αϊ-Βασίληδες των άλλων, δίνοντας ο καθένας ό,τι έχει: ένα χαμόγελο, μια ζεστή κουβέντα… Ή αν τίποτ’ άλλο δεν μας έχει απομείνει, ας δώσουμε το χέρι μας… Όλα στο τέλος θα πάνε καλά.
Κι αν τώρα δεν πάνε, είναι γιατί ακόμα δεν είμαστε στο τέλος!».
Ήταν μία ομιλία επίκαιρη, που μέσω της αναδρομής στο μακρινό παρελθόν, μας έδειξε το δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσουμε τώρα, προκειμένου να ξεφύγουμε από τα σημερινά μας αδιέξοδα.
Τον επίλογο της εκδήλωσης έγραψε ο ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος, ερμηνεύοντας ποιήματα σημαντικών Ελλήνων και ξένων ποιητών, και τραγουδώντας, μαζί με την κ. Νίκη Φραγκούλη, αγαπημένα μας άσματα. Τους δύο καλλιτέχνες συνόδευσε στο πιάνο η κ. Τζέφη-Σοφία Ζαχαροπούλου. Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς στάθηκε η ερμηνεία του κ. Βερύκιου, όταν αναπαρέστησε στη σκηνή τον «Καψάλη», ένα υπέροχο παραμυθο-ποίημα του γνωστού Λευκαδίτη ποιητή Δημήτρη Σολδάτου, από την περίφημη ποιητική του συλλογή «Καφέ Ρετρό»!
Το Κέντρο Εκπαίδευσης “Morfosi” και οι άνθρωποί του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γιατί πρωτίστως μας χάρισαν μία βραδιά ιδιαιτέρως ευχάριστη κι ενδιαφέρουσα, απολύτως εναρμονισμένη στο πνεύμα των εορτών. Αξιοσημείωτο είναι δε το γεγονός ότι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που οι περισσότεροι- ειδικά οι έχοντες πόστα κι εξουσία- τσιγκουνεύονται τα «μπράβο», η “Morfosi” αναγνώρισε- μέσω της απονομής βραβείων-, προσωπικές και συλλογικές προσπάθειες, άξιες επαίνων και θαυμασμού! Μακάρι η γενναιόδωρη αυτή στάση της “Morfosi” να βρει μιμητές!
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου