Ένα σύννεφο έχει σκιάσει τη χώρα μας,
εδώ και καιρό. Και δεν αναφέρομαι στα σύννεφα εκείνα τα λευκά, που
διαπερνώνται από τις αχτίδες του ήλιου. Ούτε στα άλλα που μοιάζουν
πολύχρωμα, καλωσορίζοντας το ουράνιο τόξο, μετά τη βροχή.
Εννοώ το πυκνό σύννεφο της γκρίνιας, του
πεσιμισμού και της αδρανοποιημένης σκέψης. Συναισθήματα φυσιολογικά
μεν- μεσούσης της κρίσεως-, αντιπαραγωγικά και οπισθοδρομικά δε- υπό
υγιείς συνθήκες...
Για τη συνέχεια, επιλέξτε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου