Ήταν ένα βράδυ του Σαββάτου, σ’ ένα θερινό σινεμά, στο ιστορικό κέντρο της πόλης, όταν πρωτόδα το διαφημιστικό της ταινίας. Σχεδόν κεραυνοβολήθηκα. Τυγχάνω, βέβαια, λάτρης του είδους των αστυνομικών και ψυχολογικών θρίλερ- των ταινιών δράσεως εν γένει-, μα οι «Κυνηγοί Κεφαλών» έμοιαζαν να υπόσχονται κι άλλα… Σαν ένα ποτ πουρί συναισθημάτων και φιλοδοξιών που διαδραματίζεται στο κινηματογραφικό πανί, ανασύροντας από τη μνήμη σου διάφορα. Γιατί όπου κι αν ζει κάποιος, στη Νορβηγία, την Ελλάδα ή αλλού, οι άνθρωποι φέρουν κοινά χαρακτηριστικά…
Η ταινία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή, σε πρώτο πλάνο.
«Με λένε Ρόγκερ Μπράουν. Έχω ύψος μόλις 1,68. Ένα μειονέκτημα που κάπως
πρέπει ν’ αναπληρώσω.» λέει, καθώς μας συστήνεται. Και μετά τη δήλωση
αυτή- που είναι καταλυτική στην εξέλιξη του έργου- μας παρουσιάζει τη
ζωή του. Μία ζωή δομημένη στην ανειλικρίνεια, τα σύγχρονα υλιστικά
πρότυπα και τις ψευδεπίγραφες εντυπώσεις...
Για τη συνέχεια, επιλέξτε:
Ματίνα Βεντούρα / matventura777@gmail.com
